จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 504

เมื่อเห็นคนเหล่านั้นประจบประแจงเพื่อเอาใจเจียงชื่อ สือเหวินปิ่งก็เหมือนถูกมีดทิ่มแทงหัวใจ เดิมทีเขาอยากหักหน้าเจียงชื่อให้ถึงที่สุด แต่สุดท้ายกลับถูกเจียงชื่อหักหน้าจนไม่เหลืออะไร

การแข่งการประมูลในครั้งแรก เขาถูกเจียงชื่อล้อเลียนและยังต้องเสียเงินจำนวนมากมายเพื่อซื้อสร้อยคอปลอม

การแข่งการประมูลครั้งที่สอง เขาคาดเดาผิดพลาด เป็นเหตุที่ทำให้เจียงชื่อได้เข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยไปในราคาที่ค่อนข้างต่ำ

ส่วนการประมูลครั้งสุดท้าย เขายิ่งพ่ายแพ้อย่างราบคาบ 'ความมั่งคั่ง' ของตระกูลสือที่เขาภาคภูมิในมาตลอด แต่สุดท้ายกลับถูกเจียงชื่อเล่นงานจนไม่เป็นท่า ความมั่งคั่งอะไรกัน? มันไม่อยู่ในสายตาของเจียงชื่อด้วยซ้ำ

แข่งกันประมูลสามครั้ง เขาต้องพ่ายแพ้ทั้งสามครั้ง และครั้งสุดท้ายยังเป็นการพ่ายแพ้ที่น่าสังเวชที่สุดของเขาด้วย

สือเหวินปิ่งในวันนี้เป็นคนที่น่าสงสารที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย แต่สิ่งเดียวที่เขาต้องดีใจคือเงินส่วนมากของเงิน 1 พันล้านที่เขานำมานั้นยังอยู่กับเขา

เขายังไม่ได้เสียเงินไปเปล่าประโยชน์ ก็ถือว่าเป็นความโชคดีในโชคร้ายของเขาแล้ว

ในเวลานี้ สือเหวินปิ่งมองไปที่เบลลิสเพื่อส่งสัญญาณให้เธอ ในเมื่อแข่งประมูลไม่ไหว เขาจึงต้องมีกระทำลับหลังบางอย่างแล้ว

นั่นก็คือแผนการที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้!

เบลลิสก็โกรธมากเช่นกัน เมื่อเห็นสือเหวินปิ่งส่งสายตาให้เธอ เธอก็เข้าใจทันที

จากนั้นเธอลุกขึ้นแล้วพูดกับซินยุ่นว่า "พี่ซินยุ่นคะ คือว่า หนูอยากเข้าห้องน้ำหน่อย พี่ไปเป็นเพื่อนหนูได้ไหมคะ?"

ซินยุ่นขมวดคิ้ว

ถึงแม้เธอจะไม่ชอบเบลลิสคนนี้มาก แต่ถ้าคนอื่นเอ่ยปากชวนแบบนี้ เธอจะปฏิเสธได้อย่างไร?

เจียงชื่อก็พูดขึ้นว่า "ไปกับเธอสิ พวกคุณเป็นผู้หญิงด้วยกัน ไปกินข้าวพูดคุยกันก็ดีนะ อย่ามัวแต่ยุ่งกับเรื่องของผู้ชายอย่างเราเลย"

เป็นคำพูดที่ฟังดูแปลกๆ

แต่ซินยุ่นในขณะนี้ถูกเจียงชื่อโน้มน้าวใจไปนานแล้ว ดังนั้นไม่ว่าเจียงชื่อจะพูดอะไรเธอก็ยอมทำตามหมด

"ได้สิ"

ซินยุ่นยืนขึ้นและออกจากงานประมูลกับเบลลิส

เมื่อเห็นซินยุ่นเดินจากไป สือเหวินปิ่งก็แอบยิ้มเบาๆ เขาเชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะได้เห็นดวงตาที่พร่ามัวและหุ่นอันเย้ายวนของซินยุ่น