จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 51

บทที่ 51 สิ่งหนึ่งที่ถูกอีกสิ่งทำลายโดยอีกสิ่ง

ใช้เวลาหนึ่งพันวันเลี้ยงดูทหารเพื่อนำไปใช้งานในช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ถึงเวลาที่ใช้งานหัวล้านหลงมาถึงแล้ว

เจียงชื่อโทรศัพท์ต่อหน้าเสือหมอบ สั่งให้หัวล้านหลงนำคนมาช่วยจัดการปัญหาเล็กน้อยนี้

เสือหมอบหัวเราะเยาะ “ยังจะพาคนมาอีกเรอะ หึหึ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ทุกอย่างอยู่ในกำมือของฉัน ต่อให้นายเรียกใครมามันก็ไม่ได้ผลทั้งนั้นแหละ เมืองเจียงหนานทั้งหมดนี้ ใครมันจะกล้าหักหน้าเสือหมอบกันล่ะ”

เจียงชื่อวางสายโทรศัพท์และยืนรออยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ

ติงเมิ่งเหยนพึมพำกับตัวเองอย่างกังวลใจว่า “ ไม่รู้ว่าเจียงชื่อจะเรียกใครมา？”

ติงฉี่ซานหัวเราะเบาๆ “เขาเป็นคนไม่มีอะไรซักอย่าง เรียกคนมาได้ก็บ้าแล้ว มีแต่การเสแสร้งทำท่าทางนี่แหละที่ดูจะเหมือนสุดละ”

ต่อมา ไม่ถึงสิบนาทีก็มีรถตู้สีขาวสามคันขับเข้ามา

ประตูรถถูกเปิดออก กลุ่มชายหัวล้านค่อยๆทยอยลงมาจากรถ ทุกคนมีอาวุธครบมือ

เสือหมอบมองแล้ว ทีแรกก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย แต่เมื่อเขาเห็นคนที่มานั้นคือหัวล้านหลง เขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เขาทักทายด้วยรอยยิ้ม

“พี่หลง พี่มาได้ยังไง？ได้ยินมาว่าระยะนี้ล้างมือเลิกทำธุรกิจไปแล้ว ทำไมถึงถ่อมานี่เพื่อแย่งธุรกิจจากฉันล่ะ？”

“ฉันบอกกับพี่เลยนะ ผู้จัดการทั่วไปซีเหมินเขาให้งานนี้กับผมก่อน ตามกฎแล้ว ใครมาก่อนได้ก่อน พี่หลงมาแย่งผมแบบนี้ไม่ได้นะ”

เขามองหัวล้านหลงเป็นคนที่จะมาเพื่อแย่งธุรกิจไป

หัวล้านหลงมองไปที่เสือหมอบ มองเจียงชื่อตามด้วยคนอื่นๆ จากนั้นยิ้มขึ้นมา

“เสือหมอบ นายกำลังเก็บเงินอยู่งั้นเหรอ”

“ใช่”

“ อืม แล้วนายเก็บเงินยังไงล่ะ”

เสือหมอบตกตะลึง“พี่หลง ความจริงเป็นอย่างไรในี้้ผมรู้ดีกว่าพี่นะ ผมก็เพียงแต่ไม่ให้พวกมันออกไปข้างนอก อดอาหารสักสองสามวัน รอพวกมันทนไม่ไหว เดี๋ยวก็หาวิธีเอาเงินมาคืนได้เองล่ะ อีกอย่างผมว่าผู้หญิงคนนั้นก็ดูดีเลยทีเดียว ไม่แน่สองสามวันนี้พี่น้องเราอาจจะได้ถึงอกถึงใจกันฟรีๆแน่ พี่หลง หรือถ้าตอนนั้นมาถึงให้ผมเรียกพี่มาด้วยดีไหม”

หัวล้านหลงโมโหอย่างมาก “พ่อไม่อยู่ พูดจาหมาไม่รับประทานแบบนี้เหรอ！”

“เห้ย พี่หลง ทำไมมาว่ากันแบบนี้ล่ะ”

“ว่างั้นเหรอ จะตีแกให้น่ะสิ!”

หัวล้านหลงยกมือขึ้นตบไปหนึ่งที ลมพัดตีไปที่หน้าด้านซ้ายของเสือหมอบ เพียงชั่วครู่หน้าของเขาก็บวมฉึ่ง เลือดกำเดาก็ไหลออกมา

เขายกมือขึ้น“ตีมัน”

กลุ่มคนหัวล้านเดินหยิบอาวุธและไปที่ด้านหน้า เสือหมอบและคนของเขาต่างถูกรุมตี

ทางเสือหมอบมีคนรวมกันแค่เจ็ดแปดคน แต่ฝั่งของหัวล้านหลงนำมายี่สิบคน อีกทั้งแต่ละคนก็ร่างกายกำยำสูงใหญ่ คนเดียวก็สามารถจัดการได้ถึงสามคน

ในเมืองเจียงหนาน มีเพียงไม่กี่คนที่จะสามารถท้าทายหัวล้านหลงได้

เสือหมอบรู้ถึงความเก่งกาจของหัวล้านหลง ไม่มีแต่ความกล้าที่จะต่อสู้ เขาได้แต่นอนที่พื้น สองมือกุมศีรษะและถูกทุบตี เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

การต่อสู้นี้ใช้เวลาถึงสิบห้านาที

เสือหมอบและคนอื่นๆต่างถูกตีจนร่างกายเขียวช้ำไปหมด บนพื้นเต็มไปด้วยเลือด บางคนที่น่าสงสารหน่อยก็ถูกตีจนสลบและเสียชีวิตก็มี

เสือหมอบลมหายใจอ่อนแรงใกล้ตายนอนอยู่ที่พื้น จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเขาถึงถูกตีเช่นนี้

เขากระเสือกกระสนที่จะถาม“หัวล้าน...หลง บอกเหตุผลกับฉันที ว่าทำไมถึงต้องตีฉัน”

“ทำไมถึงต้องตีนาย？”

หัวล้านหลงเหยียบลงไปที่หัวใจของเสือหมอบ “ฉันตีแกเพราะแกเป็นเด็กที่ไม่รู้จักลืมหูลืมตา！” เขาพลางชี้ไปที่เจียงชื่อ “นั่นคือ‘ปู่’ของฉัน นายยังกล้าเก็บเงินปู่ฉัน ฉันยังจะให้อภัยนายได้อีกงั้นเหรอ？”

เสือหมอบทั้งตกใจและหวาดกลัว เขาไม่คิดเลยว่าเจียงชื่อที่ดูอ่อนแอและทำอะไรไม่เป็นจะเป็น‘ปู่’ ของหัวล้านหลงได้ เมื่อนึกถึงตอนที่เจียงชื่อได้โทรศัพท์ แน่นอนว่าต้องโทรหาหัวล้านหลงเป็นแน่

เสือหมอบรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก หากเขารู้ก่อนก็คงไม่รับงานนี้ ถึงตอนนี้แล้วใครมันจะไปกล้าเก็บเงินจากหัวล้านหลงล่ะ