ตรงประตูมีพนักงานต้อนรับพูดด้วยรอยยิ้มว่า "โปรดแสดงจดหมายเชิญของพวกคุณด้วยครับ"
ทันทีที่พูดจบ รอยยิ้มบนใบหน้าของพนักงานต้อนรับก็หยุดชะงัก ด้วยเหตุว่าเขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติสำหรับคู่เต้นรำคู่นี้
ฝ่ายหญิงนั้นยังพอได้ ดูสง่างามและถูกกาลเทศะ เรื่องของความงามนั้นไม่ต้องพูดถึง การแต่งกายช่างดูดีสอดคล้องกับงานเต้นรำในค่ำคืนนี้เป็นอย่างมาก
ปัญหาหลักนั้นอยู่ที่ฝ่ายชาย
แม้ว่าการแต่งกายของฝ่ายชายนั้นจะไม่ได้มอมแมมสกปรก แต่เมื่อดูก็พอรู้ได้ว่าเป็นพวกข้างถนน จากหัวจรดเท้าดูท่าไม่น่าจะเกิน200หยวนได้
โดยเฉพาะรองเท้าคู่นั้น ดูยังไงก็เป็นรองเท้าราคาถูกที่ซื้อมาจากตลาดแน่ๆ
ผู้ชายที่ดูยาจกเช่นนี้จะไปมีปัญญาได้รับบัตรเชิญได้ยังไงกัน?
จดหมายเชิญขององค์กรฟ้าน้ำมักจะถูกมอบให้กับคนใหญ่คนโตหรือไม่ก็พวกที่ร่ำรวยมากเท่านั้น คนที่มาในวันนี้ก็ถือเป็นสิ่งหนึ่งที่ยืนยันในเรื่องนี้ได้
ลองมองไปดูชายคนอื่นสิ มีใครบ้างที่ไม่สวมใส่แบรนด์เนม
เรื่องราคาแพงพวกนั้นไม่ต้องเอ่ยถึงก็ได้ แม้แต่เสื้อผ้าที่ดู'เรียบง่าย'มากที่สุด ตัวหนึ่งก็ราคาหลายหมื่นแล้ว จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะสวมใส่เสื้อผ้าในราคาสองร้อยหยวนเข้ามา?
นี่มันก็ค่อนข้างจะดูยากจนและซอมซ่อเกินไปไหม
พนักงานต้อนรับสงสัยในตัวของเจียงชื่อเล็กน้อย นั่นจึงทำให้ต้องมองตรวจสอบอย่างระมัดระวังมากขึ้น
เขาเปิดจดหมายเชิญออกมา
หลังจากตรวจสอบแล้วจึงพบว่าจดหมายเชิญนี้เป็นของจริงแท้แน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย
ชื่อในจดหมายเชิญที่เขียนไว้คือ: เจียงชื่อ
พนักงานต้อนรับนั้นรู้ว่าเจียงชื่อเป็นมหาเศรษฐีที่ทำการประมูลซื้อเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยในราคาสองร้อยล้านหยวนและประมูลตับในราคาหนึ่งพันล้านหยวนไปเมื่อวานนี้
อยากลองถามเสียจริง เป็นมหาเศรษฐีขนาดนี้แต่กลับแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าในราคาไม่เกินสองร้อยหยวนเนี่ยนะ?
มองทีเดียวก็รู้ได้เลยว่าต้องเป็นตัวปลอมแน่ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...