จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 546

เจียงชื่อ ได้กลายเป็น 'พระเจ้า' ในหัวใจของซินยุ่นไปแล้ว!

ครั้งนี้นั่งรถไฟความเร็วสูงกลับไป ที่น่าบังเอิญก็คือเป็นขบวนเดียวกับครั้งที่แล้ว

เพียงแต่ว่า ครั้งนี้จะไม่มีใครมาแย่งที่นั่งอีกแล้ว หัวหน้าขบวนรถไฟจำเจียงชื่อได้ตั้งแต่แรกเห็น ท่าทีของเขาสุภาพ ดูแลปรนนิบัติอย่างทั่วถึงตั้งแต่ขึ้นรถจนกระทั่งลงจากรถ

แน่นอน นี่เป็นเพราะหัวหน้าขบวนรถไฟรู้จักฐานะที่แท้จริงของเจียงชื่อ ที่เคารพยำเกรงเช่นนี้ ส่วนใหญ่มาจากความเกรงกลัว

หลังลงจากรถไฟความเร็วสูง

เจียงชื่อขับรถพาซินยุ่นและคนอื่นๆ เร่งรีบกลับไปที่คลินิกเหรินจื้อด้วยตัวเอง

เจียงชื่อครุ่นคิดมาตลอดทางว่าจะพาเสี่ยวเตี๋ยไปอยู่ที่ไหนชั่วคราว

ปล่อยให้เธอกลับไปกับซินยุ่น อยู่ด้วยกันสักสองสามวัน?

ไม่ได้

เสี่ยวเตี๋ยมีฐานะทางสังคมไม่ธรรมดา ถ้าให้เธอกลับไปพร้อมกับซินยุ่น เธออาจจะตกอยู่ในอันตราย และอาจทำให้ซินยุ่นกับซินจื่อหมินเดือดร้อนไปด้วย

หลังจากคิดทบทวน เจียงชื่อก็ตัดสินใจปล่อยให้เธอพักอยู่ในอาคารสำนักงานทั่วไปเขตเจียงหนานชั่วคราวไปก่อน

ที่นั่นมีที่พักอาศัยพิเศษ มีการคุ้มครองจากมู่หยางอีและสิบสองปีนักษัตร ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัย

บนรถ

เสี่ยวเตี๋ยถามว่า "เจียงชื่อ กลับไปแล้วฉันจะได้พบจ้ายเย้นไหม?"

เจียงชื่อตอบอย่างตรงไปตรงมา "เกรงว่าจะไม่ได้ เพราะซุนจ้ายเย้นมีความเกี่ยวข้องกับคุณ ถูกใช้ประโยชน์จากกลุ่มคนเลว เป็นอริกับผม"

"เอ๊ะ?" เสี่ยวเตี๋ยรู้สึกสับสน "แล้วคุณก็ยังช่วยฉัน?"

เจียงชื่อกล่าวว่า "ถ้าช่วยคุณได้ ก็จะสามารถขจัดความพะวงหน้าพะวงหลังของซุนจ้ายเย้นได้ จากนั้นผมค่อยทำให้เขายอมรับความพ่ายแพ้ด้วยใจจริง ถึงเวลานั้นจะให้คุณกับเขาพบกัน"

"บอกตามตรง สิ่งที่ผมต้องทำคือ 'กำราบ' นายทหารใหญ่อย่างซุนจ้ายเย้น!"

เสี่ยวเตี๋ยรู้สึกสนใจกับคำพูดของเขามาก

เธอยิ้มแล้วพูดว่า "จ้ายเย้นเป็นคนเก่งกาจมาก แน่นอน คุณก็ไม่เลวเหมือนกัน แต่ในความคิดของฉัน คุณยังสู้จ้ายเย้นไม่ได้ ในเรื่องสติปัญญาคุณเทียบเขาไม่ได้เลย อย่าหาเหาใส่หัวดีกว่า"