จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 548

เซี่ยหยุนเปิดท้ายรถ SUV หยิบไม้เบสบอลออกมา แล้วโบกสะบัดเข้ามาหาเจียงชื่อ

นักดับเพลิงจะเข้ามาห้ามก็สายเกินไปแล้ว

แต่ว่า การเอาไม้เบสบอลโบกสะบัดต่อหน้าเจียงชื่อจะมีประโยชน์อะไร?

เจียงชื่อเตะออกไป เซี่ยหยุนลอยกระเด็นออกไปพร้อมกับไม้เบสบอล กระแทกเข้ากับรั้วกั้นจนเกิดรอยบาดแผลบนแผ่นหลัง เขาร้องงอแงออกมาด้วยความเจ็บปวด

"ไอ้ลูกหมา มึงกล้าตอบโต้กลับเหรอ?"

"มึงเสร็จแน่"

"ชีวิตนี้มึงอย่าคิดจะได้ออกจากคุกเลย!"

เจียงชื่อก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า "จริงเหรอ? คุณมีอำนาจมากขนาดนั้นเชียวหรือ?"

นักดับเพลิงรีบดึงพวกเขาออกจากกัน "คุณครับคุณอย่าโกรธเลย ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเลื่อนรถออกไปเพื่อเปิดทาง ไม่ใช่เวลามาตีกัน"

อันที่จริงนี่เป็นการหาทางลงให้เจียงชื่อด้วย

พวกเขายังกลัวว่าเจียงชื่อจะถูกอีกฝ่ายแก้แค้น ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง ถ้าต้องการแก้แค้นขึ้นมาจริงๆ มันจะไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลย

เจียงชื่อพยักหน้า

"พูดถูก ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเลื่อนรถที่ขวางถนนอยู่ออกไป"

อีกด้านหนึ่งเซี่ยหยุนเอามือกุมหลังลุกขึ้นมา "เลื่อน? คุณจะเลื่อนยังไง? ถนนเส้นนี้รถติดแน่นขนัดจนน้ำยังไหลผ่านไม่ได้เลย ไหนคุณลองเลื่อนให้ผมดูสักคันซิ?!"

เจียงชื่อเดินไปที่ข้างรถ SUV อย่างเงียบๆ แล้วเอื้อมมือไปตบบนตัวรถ

เซี่ยหยุนรีบตะโกนว่า "เอามือสกปรกของคุณออกไปนะ! รถของผมมีมูลค่ากว่าร้อยล้าน มีสิทธิ์อะไรเอามือสกปรกของคุณมาแตะต้อง?"

เจียงชื่อไม่สนใจเขา

มองดูรถ แล้วมองไปยังแม่น้ำเชี่ยวกรากที่อยู่นอกรั้วกั้น

เขาพูดอย่างเรียบเฉย "อะไรที่ไม่ควรปรากฏที่นี่ก็ควรจะถูกกำจัดเสียที ในเมื่อคุณเลื่อนมันออกไปไม่ได้ ถ้าอย่างนั้น…ก็โยนมันทิ้งไปซะ"

โยนมันลงไป?

ให้โยนรถมูลค่ากว่าร้อยล้านลงไป?

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าของรถจะเต็มใจหรือไม่ แต่คุณจะโยนมันลงไปอย่างไร? อย่าบอกนะว่าจะต้องเรียกรถยกมาที่นี่ก่อนอีก?