จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 63

บทที่63 เครื่องทุ่นแรงเกรดเอส

ทุกคนกินข้าวต่อ

โทรศัพท์ของเจียงชื่อสั่น และเปิดออกมาเห็นข้อความที่เฉิงไห่ส่งมา“ เครื่องทุ่นแรงเกรดระดับเอสส่งถึงแล้วนะ รอรับได้เลย”

เขาเก็บโทรศัพท์ไว้ และไม่แสดงสีหน้าอะไร

ตอนนี้ เจิ้งยุ่นได้ถามอย่างกะทันหัน: "เจียงชื่อ วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดยายของนาย นายคงไม่มามือเปล่าใช่มั้ย?”

เจียงชื่อลูบไปที่จมูก: "ของขวัญที่ฉันเตรียมไว้แล้ว อีกไม่นานก็ถึงแล้ว”

"อีกสักคู่” ฮ่าฮ่าฮ่าๆ "ไม่ใช่นายไม่มีปัญญาซื้อของขวัญ แล้วตั้งใจที่จะหาข้ออ้างนะ?”

ทุกคนปรากฏสายตาที่ดูถูก

เจิ้งยุ่นส่ายหัว: "ก็ไม่แปลกนะ ผู้ชายที่ไม่มีรายได้ และยังต้องให้ภรรยาเลี้ยง จะมีเงินซื้อของขวัญได้ไง ฉันผิดเอง การซื้อของขวัญอาจจะแพงไปสำหรับนายนะ”

คนทั้งโต๊ะเอามือปิดปากไว้ และทุกคนดูถูกเจียงชื่อหนักขึ้น

ซูฉินฟังต่อไปไม่ได้แล้ว และได้ถามเจียงชื่อไปว่า: "ฉันว่านายก็มามือเปล่าเหมือนกัน มีสิทธิ์อะไรไปว่าคนอื่น”

"ฉันหรือ?”

"ของขวัญของฉันใกล้จะถึงแล้ว”

ผู้หญิงคนหนึ่งถามเจิ้งยุ่นไปว่า: "เจิ้งยุ่นนายซื้อของขวัญอะไร?”

เจียงชื่อได้จัดระเบียบของเสื้อผ้าตัวเอง และพูดอย่างเท่ว่า: "ของที่ฉันซื้อให้คุณยายเป็นสิ่งค้าใหม่ล่าสุดของบริษัทบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง เครื่องทุ่นแรง! ”

ปู๊ด......

เจียงชื่อเกือบที่จะสำลัก ของขวัญเหมือนกันหรือ?

เจิ้งยุ่นอธิบายว่า: "ตอนนี้บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งถูกเถ้าแก่

ใหญ่ซื้อไปแล้ว ตามที่ฉันรู้เถ้าแก่คนนี้รวยระดับประเทศ และเถ้าแก่คนนี้เป็นผู้นำในการวิจัย และประดิษฐ์สินค้าใหม่ล่าสุดของบริษัทเครื่องทุ่นแรง เป็นสิ่งประดิษฐ์ล้ำยุคที่ช่วยให้ผู้สูงอายุใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น!”

"ฉันจะเล่าอะไรให้ฟัง สินค้านี้ยังไม่ได้ว่างขายนะ แต่ฉันมีคนรู้จักที่อยู่ข้างในแผนก ฉันถึงได้สินค้าเกรดบีแบบทดลองนี้มาก่อน ได้ข่าวว่าสินค้านี่เกรดเอส แค่ทำท่าทางเครื่องนี้ก็สามารถรู้ได้แล้วว่าเจ้าตัวต้องการทำอะไร”

"ถึงจะเป็นเครื่องเกรดบี แต่ก็สามารถทำอะไรได้หลายอย่างแล้ว ฉันยืนยันได้ว่านอกจากฉันแล้วจะไม่มีใครได้เครื่องที่ดีแบบนี้มาก่อนแน่นอน”

ได้ยินที่เจิ้งยุ่นพูดเยินยอตัวเองแบบนี้ ผู้หญิงจะกลายเป็นคนที่เชื่อคนง่ายไปหมดแล้ว

คนหนึ่งในนั้นได้พูดว่า: "ตอนนี้ชื่อเสียงของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งเริ่มโด่งดังขึ้น เจิ้นยุ่น ฉันได้ข่าวว่าบริษัทของพ่อนายและบริษัทจิ้นเมิ่งกำลังเจรจาการค้ากันอยู่ ต่อไปอาจจะได้เจอเถ้าแก่ใหญ่ของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งก็ได้ ถึงตอนนั้นพาพวกเราไปด้วยนะ”

เจิ้นเมิ่งยิ้ม "ไม่มีปัญหา”

เขาใช้สายตาที่เย็นชามองไปที่เจียงชื่อ "มีคนบางกลุ่มที่ชอบเอาความสามารถของตัวเองไปเปรียบเทียบกับความด้อยของคนอื่น สังคมเป็นแบบนี้แหละ คนบางคนอยู่ที่ที่สูง และนับวันก็ยิ่งจะสูงขึ้น และบางคน ถูกคนกดขี่เหยียบย่ำทั้งชีวิต”

"ฉันเจิ้นยุ่นต่อไปฉันจะสืบทอดธุรกิจของพ่อฉันเอง และจะร่วมมือกับบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง และจะได้เจอเถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังบริษัทนี้ เจียงชื่อ เรื่องพวกนี้ชาตินี้นายคงไม่มีวันทำได้”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ได้หัวเราะเยาะ"ไม่ใช่แค่ทำไม่ได้นะ หรืออาจจะคิดยังไม่กล้าคิดใช่มั้ย?”

เจียงชื่อเบื่อหน่ายและส่ายหัว ก้มหน้ากินข้าวของตัวเอง

เถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังหรือ?

คนนั้นไม่ใช่เจียงชื่อหรือ?

คนพวกนี้มีตาหามีแววไม่ ยังไม่หยุดที่จะพูดเยินยอตัวเอง พวกเขาไม่รู้เลยว่าบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งเป็นสมบัติของเจียงชื่อ และเถ้าแก่ใหญ่ที่พวกเขาอยากเจอหนักหนาก็นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว

ตอนนี้มีคนตะโกนมาว่า: "เครื่องทุ่นแรงของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งถึงแล้ว”