จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 64

บทที่64 ไอ้เลวไร้ยางอาย

บรรยากาศตอนนี้ดูเย็นเยือกถึงจุดสุดขีด ใบหน้าที่เขิน

บางคนเหล้าหกแล้วยังไม่รู้ตัวเลย ทุกคนได้มองไปที่เจิ้นยุ่นและเจียงชื่อ และมองไปที่เครื่องเครื่องทุ่นแรงเกรดเอส

เจิ้นยุ่นพูดว่า: “นายนายๆ นายกำลังพูดบ้าอะไร? นายเป็นคนซื้อหรือ? นายมาสิทธิ์อะไรจะมาซื้อ? ที่สำคัญ นายรู้มั้ยว่าเครื่องนี้ราคาเท่าไหร่? นายมีเงินซื้อหรือ?”

เจียงชื่อตั้งใจฟัง และชี้ไปที่เปิดปิดที่ใช้ลายนิ้วมือ

“ถ้าไม่ซื่อ นายลองดูก็ได้นะ ว่าลายนิ้วมือฉันจะสามารถเปิดเครื่องและปิดเครื่องได้มั้ย”

ใจของเจิ้นยุ่นเต้นเร็วมาก อยากที่จะลองแต่ก็ไม่มีความกล้า

เจียงชื่อพูดต่อว่า: “และเมื่อกี้ที่คุยกันในโต๊ะอาหารทุกคนได้ยินชัดเจนแล้วว่า นายพูดว่าของนายเป็นเกรดบี นายดูนี่สิ นี่เกรดเอส หมายความว่านี่ไม่ใช่ของนาย”

ทุกคนได้พยักหน้า

เมื่อกี้ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน ดูแล้ว เครื่องทุ่นแรงเครื่องนี้ไม่ใช่เจิ้นยุ่นเป็นคนซื้อ

ชั่งน่าตลกจริงๆ เจิ้นยุ่นไม่รู้อะไรเลย คิดว่าตัวเองเป็นคนซื้อเครื่องทุ่นแรงเกรดเอส

เมื่อกี้คนที่พูดเยินยอเจียงชื่อ ตอนนี้ได้ปรากฏแววตาที่รังเกียจ ยังมีคนถ่มน้ำลายใส่ด้วย

“ เฮ้ย ไม่ใช่คนตัวเองยังจะมาพูดว่าเป็นของตัวเองอีก อะไรกันเนี่ย?”

“ตัวเองซื้อเกรดบี แต่ยังอยากที่จะเอาเกรดเอสของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง เฮ้อๆ ฉันเคยเจอคนที่หน้าด้านนะแต่พึ่งเจอคนที่หน้าด้านยิ่งกว่าก็ตอนนี้แหละ”

เจิ้นยุ่นเป็นคนที่ไม่ยอมขายหน้า ตอนนี้เขาถูกคนอื่นด่าว่า เขาไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว

ตอนนี้ หน้าประตูมีคนมาส่งของ

“ใครคือเจิ้นยุ่น เครื่องทุ่นแรงของคุณถึงแล้ว”

เจิ้นยุ่นยิ้มออกมา “เครื่องทุ่นแรงที่ฉันสั่งมาถึงแล้ว เดียวฉันเอามาให้พวกคุณดู”

เขาให้คนเข็นเข้ามา และเปิดต่อหน้าทุกคน แต่เครื่องทุ่นแรงเกรดบีของเขาทำให้ทุกคนผิดหวังมาก

เมื่อเทียบกับเกรดเอสที่อยู่ข้างๆแล้ว เหมือนเอาทีวีในยุคแปดศูนย์กับทีวีความละเอียดสี่เคมาเปรียบเทียบกัน

ความแตกต่างนั้น คนโง่ก็ยังมองออกเลย

ทุกคนที่ได้เห็นเครื่องทุ่นแรงเกรดเอสแล้ว เมื่อกลับไปมองเกรดบีแล้วดูล้าสมัยไปเลย

ซูสวนเดินมาพร้อมคำพูดที่เสียดสี:“นายก็มีเครื่องทุ่นแรงหรือ? ฉันคิดว่าเป็นโถส้วมซะอีก นายทำไมต้องปลอมตัวไปรับของขวัญของพี่เขยฉันแทนเขาด้วย ความจริงใจซื้อไม่ได้นะ แย่งของขวัญของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง ถ้าไม่มีการเปิดปิดโดยใช้ลายนิ้วมือ พวกเราคงถูกหลอกกันไปแล้ว”

“เจิ้นยุ่น นายวางแผนมาดีมากนะ”

ความอัดอั้นใจเมื่อกี้ ซูสวนได้ระบายออกมาหมดในครั้งนี้!

เจิ้นยุ่นอายจนหน้าแดง อยากที่จะอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากจุดไหน คิดไม่ออกว่าจะพูดอะไร

ที่นั่นหงเหวินถอนหายใจ และโบกมือ:“เจิ้นยุ่นายกลับไปนั่งเถอะ”

“คุณลุงซู ผม.....”