จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 65

บทที่65  ฝีมือการปรุงอาหารของคนจีน

ซูจองหยวนเงยหน้าและพูดอย่างไม่พอใจว่า“อย่างแรก ที่นี่เป็นโรงแรม ไม่ใช่บ้านของเธอ อย่างที่สอง ฉันมาเยี่ยมแม่ ไม่ใช่มาเยี่ยมเธอซูหงเหวิน เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันออกไป เข้าใจยัง? ”

เขาดีดนิ้ว และมีชายชาวต่างชาติใส่ชุดพ่อครัวเดินตรงเข้ามา

ซูจองหยวนพูดว่า“ฉันไม่ใช่คนจนอย่างพวกเธอนะ พวกเธอจ้างพ่อครัวที่ไม่ได้คุณภาพมาทำอาหารที่หมูยังไม่กินให้แม่กิน แต่ฉันกลับจ้างพ่อครัวระดับโลกที่มีฝีมือมา คุณโรเบิร์ต”

“คุณโรเบิร์ตคนนี้ มีพรสวรรค์ด้านการทำอาหาร และเคยขึ้นปกนิตยสารอาหารอีกด้วย ขอถามว่า น้องเล็ก พ่อครัวแถวเจียงหนานที่นายหา มีคนไหนที่มีผลงานระดับมีมั้ย?”

ซูหงเหวินพูดอะไรไม่ออก

ความจริง พ่อครัวที่ซูหงเหวินจ้างมาคุณภาพก็ไม่เลว และเป็นพ่อครัวที่ดีที่สุดในเจียงหนานแต่เมื่อเทียบกับพ่อครัวระดับโลกที่ซูจองหยวนจ้างมา ความแตกต่างก็มีไม่น้อย

ซูหงเหวินโกรธและพูดว่า“ปกติไม่เคยถามไม่เคยสนใจเรื่องของแม่เลย แต่ตอนนี้ที่จะมีการแบ่งสมบัติแล้ว ถึงจะมาปรนนิบัตรรับใช้แม่ ชั่งน่ารังเกียจจริงๆ”

ซุจองหยวนยิ้มแล้วมองไปที่ยายแก่คนนี้“แม่ อาหารขยะพวกนี้ แม่อย่ากินเลยนะ เดียวผมจะให้โรเบิร์ตทำอาหารที่อร่อยให้คุณแม่กินนะ แม่จะได้มีความสุขในวันครบรอบวันเกิดแปดสิบปี ดีมั้ย?”

ซูฉินถอนหายใจและด่า“รสชาติที่แม่ชอบพิเศษหน่อย นายให้พ่อครัวฝรั่งมาทำอาหารจะทำอาหารที่คุณแม่ชอบได้อย่างไง? ฉันกลัวจะเชื่อถือไม่ได้นะ”

ซูจองหยวนโมโห“พี่ใหญ่ พี่เป็นผู้หญิงจะรู้อะไร คุณโรเบิร์ตเป็นพ่อครัวระดับโลก ถ้าเขาเชื่อถือไม่ได้ แล้วใครจะเชื่อถือได้?”

ที่สำคัญ พี่ใหญ่ไม่ใช่ผมจะว่าพี่นะ พี่ดูน้องเล็ก เขายังช่วยจ้างพ่อครัวขยะมาทำอาหาร แต่พี่ละ พี่เป็นพี่ใหญ่นะ พี่ไม่ทำอะไรเลย ไม่ได้จ้างพ่อครัวมาทำอาหารเลย ไม่มีความกตัญญูเลย พี่ยังจะมาว่าผม ยังจะมาด่าผม ทำไมพี่หน้าด้านจัง?”

ซูฉินเป็นผู้หญิง ถูกดูถูกต่อหน้าสาธารณะ หน้าของเธอแดงทันที

ได้ยินแบบนี้เจียงชื่อเดินเข้ามายิ้มแล้วพูดว่า“แม่ของผมก็ได้จ้างพ่อครัวมาเหมือนกันนะครับ”

ซูฉินถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองได้ให้เจียงชื่อเตรียมพ่อครัวไว้แล้วไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงลืมไปได้?

ซูจองหยวนหัวเราะ“คงไม่ใช่พ่อครัวที่จ้างมาจ้างร้านข้างทางนะ?”

เจียงชื่อพูดเบาๆ ว่า“ฉันไม่พูดอวดอะไรมาก แต่ดีกว่าฝรั่งของนายแน่นอน”

“เฮ้อ พูดอวดดีนะ นายเชิญออกมาให้ดูเลยสิ”

เจียงชื่อโทรหาเน่ร์เจิง ไม่นาน เน่ร์เจิงเดินเข้ามาที่ห้องโถง ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

เน่ร์เจิงมีรูปร่างที่สูงใหญ่ดูเงียบสุขุมเมื่อเน่ร์เจิงเดินมาให้ความรู้สึกที่น่าเกรงขามมากแขนของเขา......

ซูจองหยวนดูแล้วหัวเราะ“ขอโทษนะๆ ที่ฉันพูดว่าพ่อครัวคนนี้ถูกจ้างมาจากร้านข้างทาง ฉันพูดผิด นายคนนี้อาจจะถูกเอามาจากกองขยะก็ก็ได้นะ ขอร้องเถอะ พวกเธอเคยเห็นพ่อครัวที่แขนใหญ่ขนาดนี้มั้ย? มาเล่นตลกอะไรกัน?”

ทุกคนเห็นแบบนี้แล้วพูดอะไรไม่ออกเลย ในใจคิดว่าซูฉินก็พูดถูก งานเลี้ยงวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของแม่จะประหยัดได้อย่างไร? ถึงจะไม่มีเงิน ก็ต้องหาเงินและจ้างพ่อครัวที่ดีกว่านี้หน่อย

อาจจะไม่ใช่จ้างพ่อครัวที่ดีเลิศ แต่ก็ควรเป็นพ่อครัวที่อยู่ในร้านอาหาร

ครั้งนี้ที่จ้างพ่อครัวแขนเดียวมา คิดว่าเขาเป็นเอี้ยก้วยหรือ? มีแค่แขนเดียวจะทำอาหารได้อย่างไร? ชั่งน่าตลกจริงๆ

ตอนนี้ซูฉินไม่รู้จะเอาหน้าไปไส้ไหนแล้ว และเหลือบตาไปมองเจียงชื่อ แววตาของเธอแฝงไปด้วยความโกรธ