จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 636

ท่ามกลางความยินดี ทันใดนั้นเอง มีคนร้องตะโกนเสียงดัง:"ประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง——เจียงชื่อมาร่วมยินดีในงานวันเกิด!"

บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง？

เจียงชื่อ？

สีหน้าของจูหยุนเฉียงแย่ลงทันที สีหน้าของเหยียนไคเหวินก็ไม่ดีนัก

คนอื่นไม่รู้ แต่มีหรือที่พวกเขาจะไม่รู้?

เจียงชื่อมา ต้องมาเพื่อแก้แค้นแน่นอน จะวันไหนก็ไม่เป็นไรทั้งนั้น แต่กลับเลือกวันที่คุณย่าหลิวมีความสุข ก่อความวุ่นวายในวันนี้ ถึงแม้จูหยุนเฉียงจะชนะ แต่สถานการณ์ก็จะกระอักกระอ่วนอย่างมาก

ในเวลาเดียวกันสิ่งที่ทำให้จูหยุนเฉียงตกตะลึงก็คือ เจียงชื่อเป็นประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง!

ต่างรู้กันว่าประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งถ่อมตน เรื่องทั้งอย่างให้ผู้จัดการเฉิงไห่เป็นคนรับผิดชอบ

"ถึงว่าสืบยังไง ก็ไม่รู้ตำแหน่งของเจียงชื่อในบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง"

"ที่แท้เขาก็ไม่ใช่พนักงานธรรมดา แต่เป็นถึงประธานกรรมการบริษัท"

ความสามารถของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งเป็นที่ประจักษ์ แต่ว่าจูหยุนเฉียงไม่กลัว เขาที่ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ สิ่งที่ไม่ขาดที่สุดก็คือเงิน

บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งรวย บริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางของเขาก็รวยเหมือนกัน!

นอกจากจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินแล้ว คนอื่นๆต่างแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเจียงชื่อจะมา ธุรกิจที่ไม่เกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อยกลับมีความสัมพันธ์กัน

"เยี่ยมไปเลย เส้นสายของประธานจูดีจริงๆ"

"ประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไม่ออกงานง่ายๆ วันนี้มาร่วมงานฉลองวันเกิดขึ้นคุณย่าหลิว อธิบายได้ว่าประธานจูมีเกียรติอย่างมาก!"

คนพวกนี้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไร เข้าใจว่าเจียงชื่อมาร่วมงานวันเกิดจริงๆ

อีกด้านหนึ่ง เหยียนไคเหวินกลัวจะเกิดเรื่องขึ้นมา จึงรีบเดินไป

เขาขวางทางเจียงชื่อ ใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่กลับพูดเสียงเบาด้วยความไม่เกรงใจ:"ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ แกจะเป็นประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง หึๆ มีของเหมือนกันหนิ"

"ความแค้นระหว่างแกกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางของพวกฉัน ทุกคนต่างรู้ดี พวกฉันไม่กลัวแกแก้แค้นหรอก"

"แต่วันนี้เป็นงานวันเกิดอายุครบ72ปีของแม่ประธานจู จะแก้แค้น ไว้มาแก้แค้นเวลาอื่น ผ่านวันนี้ไป แกอยากจะสู้เมื่อไหร่ก็ได้ พวกฉันยินดีสู้กับแกตลอดเวลา"

"อย่างนั้นเหรอ?"

หึๆ แก้แค้นต้องแบ่งเวลาด้วยเหรอ?

สี่คนหนึ่งกลุ่ม มีทั้งหมดสิบกลุ่ม พวกเขายกโลงศพสี่ดำมาสิบโลง!

งานวันเกิด ให้โลงศพ

สีหน้าของจูหยุนเฉียงซีดขาวทันที บรรยากาศในงานก็หม่นหมองลง ไม่มีเสียงแม้แต่น้อย

รอยยิ้มของแขกเรื่อทุกคนแห้งไปหมด สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่โลงศพสีดำทั้งสิบ

นี่ไม่ใช่เป็นการเอาของขวัญมาให้ แต่เป็นการมาหาเรื่อง

บรรยากาศตึงเครียด

พร้อมที่จะระเบิดตลอดเวลา

เจียงชื่อมองจูหยุนเฉียงด้วยสีหน้าเยือกเย็น พูดเสียงเรียบ:"ทำไมอยู่ดีๆถึงเงียบไปล่ะ? วันมงคลแบบนี้ ทำไมเครื่องดนตรีไม่ดัง?"

เขายกมือขึ้นแล้วดีดนิ้ว

วินาทีต่อมา ลูกน้องที่เจียงชื่อพามาหยิบซูโอน่าออกมา แล้วเป่าเพลงที่ใช้ในงานศพ