จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 650

ตามด้วย เจียงชื่อคว้าผมของเขาแล้วกระแทกกับพื้น กระแทกจนทำให้พื้นดินกลายเป็นหลุมกว้าง คนคนนั้นถึงกับหมดแรง

คนื่นต่างหยุดลง

ทุกคนมองหน้ากัน แล้วพุ่งตัวออกไป

ถึงแม้คนจะเยอะ ทั้งยังลงมือด้วยความเหี้ยมโหด แต่การจะฆ่าเจียงชื่อก็เป็นเรื่องยาก

อีกทั้ง ระหว่างที่ทำการต่อสู้ไม่หยุด คนของรังไวเปอร์ล้มลงคนแล้วคนล่ม ทว่าเจียงชื่อกลับไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย

ขืนต่อสู้กันต่อไปแบบนี้ ผลจะเป็นยังไงก็พูดยาก

เจียงชื่อ จัดการทุกคนที่เข้ามาด้วยตัวคนเดียวได้จริงๆ !

ภายในอาคารขนาดใหญ่ที่อยู่ไกล ขงกวางเจ๋อถือแว่นส่องทางไกลแล้วดูการต่อสู้ อดไม่ได้ที่จะร้องตะโกนคำว่าเยี่ยม

"อั๊ยย๊าสุดยอดจริงๆ เจียงชื่อคนนี้ มีฝีมือหนิ"

"สู้กับคนที่สู้หนึ่งต่อร้อยได้โดยไม่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ สู้จนคนของฉันฉี่ราด ขืนต่อสู้กันแบบนี้ต่อไป ใครจะเป็นคนชนะยังพูดยาก"

ลูกน้องคนหนึ่งเดินมา "พี่ใหญ่ นี่มันเวลาไหนแล้วพี่ยังมีอารมณ์มาพูดเล่นอีก ความสามารถของเจียงชื่อคนนี้สุดยอดจริงๆ พวกเราคงไม่แพ้ให้มันใช่ไหมครับ?"

"ไม่ต้องใจร้อน" ขงกวางเจ๋อพูดเสียงเรียบ: "ต่อให้เขาเก่งแค่ไหนก็ตัวคนเดียว คนคนหนึ่งจะปกป้องคนทั้งกลุ่มได้ยังไง? ไปบอกคนในพื้นที่ว่าไม่ต้องโจมตีเจียงชื่อแล้ว พังประตู หน้าต่างซะ แล้วจับตัวทั้งผู้ชายผู้หญิงคนแก่และเด็กออกมา"

"ขอแค่มีตัวประกัน เจียงชื่อจะขว้างหนูก็กลัวกระทบสิ่งของอื่น หึๆ ถึงเวลานั้นพวกเราพูดอะไรเขาก็ต้องทำตามไม่ใช่เหรอ?"

ลูกน้องทำตามคำสั่ง หมุนตัวหันหลังแล้วบอกกับคนที่อยู่ในพื้นที่ทันที

ขงกวางเจ๋อยิ้มแล้วหยิบกล้องส่องทางไกลดูต่อ "เจียงชื่อ แกเก่งกว่าที่ฉันคิดจริงๆ แต่แกมีคนที่ต้องปกป้องเยอะเกินไปแล้ว แกปกป้องไหวเหรอ?"

"เจอกับพวกเรารังไวเปอร์ เป็นความโชคร้ายของแก"