จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 649

แสงแดดเจิดจ้า

ชายสวมเสื้อลายดอกกลุ่มหนึ่งเดินมา มือซ้ายของทุกคนล้วงกระเป๋า ท่าทีฮึกเหิมหาเรื่อง

คนที่เป็นผู้นำย้อมผมสีน้ำตาล สวมใส่คอโครงกระดูก

เดินมาด้วยความยิ่งใหญ่ มองผิวเผิน มีประมาณร้อยคน

เห็นคนเยอะขนาดนี้เดินมา ญาติของตระกูลเฉิงที่อยู่ในบ้านตกใจอย่างมาก เฉิงดันถิงหยิบโทรศัพท์จะแจ้งความ

เจียงชื่อพูดเสียงเรียบ: "ปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อย พวกคุณซ่อนตัวเอาไว้ด้านไหนอย่าหนีไปไหน ทั้งหมดผมจัดการเอง"

เฉิงดันถิงเป็นกังวล "เขามีเป็นร้อย คุณแค่คนเดียวจะรับมือยังไง? เจียงชื่อคุณหยุดบ้าระห่ำได้แล้ว รีบเข้ามาซ่อนตัวกับฉันเร็วเข้า"

เจียงชื่อส่ายหน้า

เข้าไปซ่อนตัว?

ถ้าแม้แต่เขาก็เข้าไปซ่อนตัว ฝ่ายตรงข้ามต้องพังประตูเข้ามา แล้วทำลายโถงไว้อาลัยแน่นอน

ห้ามให้ลุงเฉิงตายตาไม่หลับเด็ดขาด

เจียงชื่อคีบบุหรี่เอาไว้ในปาก ยื่นมือไปปิดประตูใหญ่ จากนั้นก็เดินออกมาเผชิญหน้ากับผู้ชายนับร้อยคนด้วยความยิ่งใหญ่

พวกเขา คือคนของรังไวเปอร์ ทุกคนคือนักโทษที่มีชื่อเสียงด้านลบ นักโทษมากมายขนาดนี้รวมตัวกัน ด้วยอำนาจของพวกเขาน่าจะเป็นอำนาจใต้ดินที่น่ากลัวที่สุดในเขตเจียงหนาน

หยุดฝีเท้า

คนที่เป็นผู้นำเดินออกมา มองเจียงชื่อด้วยแววตาเยือกเย็น

"แกคือเจียงชื่อ?"

"ใช่"

"โอเค แกเห็นพวกฉันแต่กลับไม่หนี ถือว่าใจกล้า ฉันชอบแก แต่ว่าลูกพี่ให้ฉันกำจัดแกทิ้ง ทำอะไรไม่ได้ แกยอมรับในชะตากรรมเถอะ"

ทุกคนคิดว่า เจียงชื่อต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ทว่าในความเป็นจริง

เจียงชื่อไม่ได้ถอยแต่กลับเคลื่อนตัวไปใกล้ เดินไปด้านหน้ากาวใหญ่ ไม่เพียงแต่หลบการโจมตีของขวานได้ แต่ยังเข้าใกล้มามูชิหางสั้นเนื้อแนบเนื้อ

ภายใต้ระยะห่างที่ใกล้กันแบบนี้ หมัดของเจียงชื่อต่อยเข้าไปที่ท้องของมามูชิหางสั้นหมัดเดียว คนล้มลง

มามูชิหางสั้นกุมท้องแล้วชักกระตุกไม่หยุด สภาพของเขาเหมือนถูกไฟช็อต

"ลุย ลุยมัน!"

คนอื่นเองก็ไม่อยู่ว่างๆ แต่ละคนถือดาบ ถือขวาน ถือไม้แล้วพุ่งมา โดยเฉพาะงูพิษสิบสองที่เหลือ หลังจากเห็นพวกของตนถูกทำร้ายจนบาดเจ็บ โมโหอย่างมาก ต้องการที่จะเอาหัวของเจียงชื่อมาระบาย

ฉึบ!

ฟันลงมาหนึ่งดาบ เจียงชื่อเตะหน้าคนคนนั้น จนสันจมูกหักในทันที