จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 659

ร่างของจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินไปแนบชิดกับผนัง ตกใจจนวิญญาณไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ร่างสั่นงันงก มือเท้าเย็นยะเยือก

ดูจากลูกน้องด้านนอกที่กรีดร้องอย่างทุกข์ทรมาน พวกเขาสองคนตกใจจนร้องไห้

ตอนที่พวกเขากำลังจะสิ้นหวัง เสียงปังดังขึ้น ประตูถูกคนพุ่งชน ตำรวจที่อยู่ในชุดติดอาวุธกลุ่มหนึ่งฝ่าเข้ามาด้านใน แล้วกำลังจะจู่โจมและจับงูพิษ

พอเห็นตำรวจ จูหยุนเฉียงก็ตื่นเต้นจนยากที่จะพูด

"คุณตำรวจ พวกคุณมาได้สักที ผมเกือบจะถูกงูกัดจนตายแล้ว"

จูหยุนเฉียงทรุดนั่งลงอย่างคับอกคับใจ ทั้งตัวหมดเรี่ยวหมดแรง จนกว่างูพิษในห้องถูกตำรวจกวาดล้างจนหมด เขาเลยถือว่าโล่งอกสักที

"ถอย รีบถอย"

จูหยุนเฉียงพาเหยียนไคเหวินออกจากที่เกิดเหตุ แล้วรีบออกจากตึกออฟฟิศแห่งนี้ไปทันที

ทันใดนั้น ก็มีนักข่าวเป็นฝูงวิ่งขึ้นมา เพื่อที่จะสัมภาษณ์

จูหยุนเฉียงจะไปสนใจอะไรมากมายขนาดนั้นได้ยังไง จึงรีบผลักคนพวกนั้นออก แล้ววิ่งไปที่ลานจอดรถขับบีเอ็ม พาเหยียนไคเหวินออกจากที่นั่นทันที

ครั้งนี้แค่มีชีวิตรอดก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว

ระหว่างทาง

จูหยุนเฉียงยังคงเหงื่อไหลพรากไม่หยุด "ขงกวางเจ๋อ ไอ้สารลาว รับเงินฉันไปแล้วยังจงใจหักหลังฉัน นี่อยากทำให้ฉันตายชัดๆ อยากกินเงินของฉันคนเดียวน่ะสิ! ไอ้สารเลว ไอ้ขยะ เลวระยำหมาจริงๆ !"

เหยียนไคเหวินส่ายหน้า

"ประธานจู ผมว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนี้"

"ถ้าขงกวางเจ๋อทำจริงๆ เขาไม่มีความจำเป็นที่จะอยู่ในตึก นี่ไม่ใช่ว่ารนหาที่ตายเหรอ?"

"ความจริงแล้ว ขงกวางเจ๋อก็ตายไปแล้วจริงๆ ดังนั้นผมรู้สึกว่าเขาไม่ได้เป็นคนทำ"

จูหยุนเฉียงก่นด่า "ไม่ใช่มันแล้วจะใคร?มีแค่มันที่เลี้ยงงูพิษเยอะขนาดนั้น"

ตลอดทางจึงไม่พูดอะไรอีก

พวกเขาจับไปที่เขตวิลล่าแห่งหนึ่ง มาถึงตรงหน้าประตูวิลล่าหลังหนึ่ง ที่นี่คือบ้านของจูหยุนเฉียง

ทั้งสองลงจากรถตามๆ กันไป แล้วเข้าไปในบ้าน

จูหยุนเฉียงโยนเสื้อคลุมทิ้งในถังขยะ จากนั้นเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด แล้วถึงให้เหยียนไคเหวินเปลี่ยนเสื้อผ้า

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองก็นั่งหน้าเข้าหากันที่โซฟา

จูหยุนเฉียงเอาแอบเปิ้ลบนโต๊ะมากิน "พูดอะไรก็สายไปแล้ว ครั้งนี้พวกเราเล่นกับของแข็งจริงๆ แม้แต่รังไวเปอร์ที่มีอำนาจใต้ดินยิ่งใหญ่ขนาดนี้ยังถูกเจียงชื่อจัดการอย่างง่ายดาย พวกเรายังสามารถทำยังไงเขาได้อีก?"

เหยียนไคเหวินก้มหน้าไม่พูดไม่จา

วิธีที่คิดได้ก็ลองหมดแล้ว แล้วยังทำยังไงได้อีก?