จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 660

ถ้าไม่ได้จริงๆ ไปขอโทษไหม?

เหอะๆ เป็นไปได้ยังไง ถ้าเป็นการไม่ถูกคอกันปกติ ก้มหน้าขอโทษอาจจะทำใช้ผลกับอีกฝ่ายได้

ครั้งนี้ คุณไปฆ่าผู้มีพระคุณที่เหมือนพ่อแท้ๆ ของคนอื่นตาย แล้วคนเขาจะยกโทษให้คุณเพราะคำขอโทษคำสองคำได้ยังไง

คิดๆ แล้วก็เป็นไปไม่ได้

ทั้งสองกำลังถอนหายใจ จู่ๆ พ่อบ้านก็นำกล่องอันหนึ่งเข้ามา

"นายท่านครับ เมื่อกี้มีคนส่งของมาครับ"

"ใคร?"

"คนคนนั้นไม่พูดอะไร แค่ให้ผมเอาของชิ้นนี้ให้ท่าน บอกว่าจะเซอร์ไพรส์ท่าน"

จูหยุนเฉียงขมวดคิ้ว คนอะไรลึกลับขนาดนี้เลยเหรอ?

เขารับกล่องมาด้วยความแปลกใจ แล้วยื่นมือไปเปิดกล่องออก

สิ่งที่เข้าตาคืองูไวเปอร์หัวสามเหลี่ยมสีน้ำตาลเข้ม!

"เฮ้ยยย!"

จูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินตกใจจนวิญญาณหลุดออกจากร่าง หนึ่งคนล้มลงบนพื้น อีกวันก็ใช้มือสองข้างกอดหัวเอาไว้แล้วนั่งลงบนพื้นทันที ร่างสั่นงันงก

ทว่าผ่านไปสักพัก งูไวเปอร์ตัวนนั้นก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใด

จูหยุนเฉียงถึงจะสังเกตเห็นว่า ที่แท้งูไวเปอร์ในกล่องไม่ใช่งูจริง เป็นเพียงของเล่นที่เหมือนจริงเท่านั้น พอกดปุ่มก็สามารถเลื้อยอัตโนมัติ

เขาถอนหายใจ แล้วตบเหยียนไคเหวินที่กอดหัวตัวเองไว้ "ของปลอม"

"หา?ของปลอม?"

เหยียนไคเหวินนั่งขึ้นมาด้านบนอีกครั้ง เครียดจนโยนของเล่นงูลงบนพื้น "ให้ตายเถอะ ใครเล่นตลกแบบนี้กับเราเนี่ย?"

เวลานี้ พวกเขาเห็นจดหมายในกล่อง

จูหยุนเฉียงยื่นมือไปเอามาแล้วเปิดออก เห็นจดหมายเขียนประโยคง่ายๆ ว่า น้ำใจเล็กๆ หวังว่าพวกแกจะชอบ

ผู้เขียน......เจียงชื่อ!