จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 674

แขนของเจี่ยงเหอหลง ติดอยู่กับโต๊ะอย่างแน่นหนา และเขา ก็พ่ายแพ้

คนรอบข้างต่างก็ตกตะลึงไปเลย

หลายคนที่ยังคงหัวเราะเยาะเจียงชื่ออยู่ และรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาก็ยังไม่ทันที่จะหวนกลับมาเลย

นี่ก็......พ่ายแพ้แล้วงั้นเหรอ?

เจี่ยงเหอหลงผู้ซึ่งอยู่ยงคงกระพันในใจของพวกเขา ได้พ่ายแพ้ไปอย่างง่ายดายเช่นนี้แล้วงั้นหรือ?

เจี่ยงเหอหลงรู้สึกขายหน้ามาก เคยโม้ว่าตัวเองยอดเยี่ยมมากแค่ไหนมาตั้งนาน แต่สุดท้ายกลับแพ้ภายในไม่ถึงวินาที มันช่างน่าเกลียดเหลือเกิน

"ไม่ ไม่นับ! รอบนี้ไม่นับ"

"ผมยังไม่พร้อมเลย คุณแอบโจมตีผม เริ่มใหม่"

ติงเมิ่งเหยนรู้สึกไม่พึงพอใจ "แพ้แล้วก็คือแพ้แล้ว แอบโจมตีอะไรกัน? คุณอยากจะโกงเกมงั้นเหรอ?"

บนใบหน้าของเจี่ยงเหอหลงเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ซึ่งดูค่อนข้างน่าเกลียดมาก

เจียงชื่อกลับหัวเราะคิกคัก ฟื้นคืนมือของทั้งสองคนให้กลับสู่สภาพเดิม และพูดเบาๆว่า "ไม่เป็นไร ไม่พร้อมก็ไม่พร้อม พวกเรามาเริ่มกันใหม่"

ทุกคนต่างมองไปด้านข้าง

เจียงชื่อคนนี้เพิ่งชนะด้วยกลอุบายตอนเมื่อกี้นี้ แต่เขาไม่ได้ยืนหยัดในคำเดียว แต่กลับเลือกที่จะเริ่มใหม่อีกครั้ง ช่างโง่เขลาเหลือเกิน

เจี่ยงเหอหลงไม่กล้าที่จะประมาทในครั้งนี้ เขามองดูเจียงชื่ออย่างจดจ่อ ระดมพลังทั้งหมดอยู่ที่ข้อมือของเขา เขากัดฟันและพูดว่า "เจียงชื่อ ในคราวนี้ผมจะไม่ประมาทอีกแล้ว คุณ รอแพ้ได้เลย!"

"อืม โอเค เริ่มได้หรือยัง?"

"เอาเลย!"

แควก แขนของเจี่ยงเหอหลงอยู่ติดกับโต๊ะอีกครั้ง

ยังไม่ถึงวินาทีเหมือนเดิม

ในคราวนี้เจี่ยงเหอหลงไม่มีข้อแก้ตัวอีกต่อไป เขาระดมพลังงานทั้งหมด และตั้งสมาธิอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่สามารถหยุดการรุกรานของเจียงชื่อได้เลย

ความรู้สึกแบบนั้น ก็เหมือนช้างกับลิงกำลังงัดข้อมือกัน ความแข็งแกร่งของทั้งสองนั้นไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย

มันเป็นการพ่ายแพ้ที่แย่มาก