จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 679

ในสถานที่เงียบไปอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับว่ากาลเวลาได้หยุดนิ่งอยู่ในช่วงเวลานี้ไปเลย และไม่มีเสียงใดๆเกิดขึ้นอีกต่อไปเลย

สายตาของทุกคนต่างมองไปที่เจียงชื่อที่ไม่ได้โดดเด่นมากนักอยู่ในมุม

มีคนตกใจ มีคนสงสัย และมีคนตื่นเต้น

เมิ่งเหวินที่อยู่ตรงข้ามวางขาลง และขมวดคิ้วอย่างแน่นหนาและถามว่า "คุณพูดว่าอะไรนะ? พูดอีกรอบ? เมื่อกี้นี้ผมได้ยินคำพูดของคุณไม่ชัดเจนเลย"

เจียงชื่อพูดซ้ำด้วยเสียงเรียบว่า "หนึ่งพันห้าร้อยล้าน คลับหยวนเทียน มาเป็นของผม"

ในคราวนี้ ทุกคนต่างได้ยินอย่างชัดเจน

หนึ่งพันห้าร้อยล้าน ตัวเลขมหาศาล มากกว่าหนึ่งพันล้านของเมิ่งเหวินห้าร้อยล้านเต็มๆ สำหรับคนธรรมดาแล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถแบกรับได้เลย

แต่เจียงชื่อได้พูดมันออกมาแล้วจริงๆ

ในคราวนี้ ไม่มีใครสามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไปแล้ว

เจ้าของสโมสรหยางเหวยเค่อที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะรอยยิ้มเต็มบนใบหน้าของเขา สถานการณ์นี้เป็นสิ่งที่เขาอยากเห็นมากที่สุด!

"คุณผู้ชายคนนี้ สิ่งที่คุณพูดนั้นจริงจังหรือเปล่า?"

เจียงชื่อพยักหน้าเบาๆ "หนึ่งพันห้าร้อยล้าน พูดคำไหนคำนั้น"

"โอเค!"

หยางเหวยเค่อรู้สึกตื่นเต้นจนตัวสั่นไปทั้งหมด ในความเป็นจริงสโมสรแห่งนี้ของเขาสามารถขายได้ห้าร้อยล้านก็ถือว่าค่อนข้างโอเคแล้ว แต่ตอนนี้ ทำกำไรได้ถึงหนึ่งพันล้านในคราวเดียว และรู้สึกยอดเยี่ยมสุดๆไปเลย

อย่างไรก็ตาม หลัวเฟิงและคนอื่นๆกลับรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่

หลัวเฟิงขยับตัวเข้าไปใกล้ข้างหูของเจียงชื่อและกระซิบว่า "หมอเทวดาเจียง อย่าอัพราคาไปทั่วนะ แม้ว่าบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งจะส่งตัวเรามาเจรจาแทน แต่ก็ไม่ได้ให้อำนาจแก่เราในการอัพราคาเลย หากประธานซุนไม่เห็นด้วยแล้วก็ สิ่งที่พวกเราพูดคุยกันไปทั้งหมดก็ไม่มีประโยชน์แล้ว และจะถูกทางสโมสรทำร้ายกลับ ซึ่งร้ายแรงมาก"

คำพูดเหล่านี้พูดจนถึงที่สุด ทุกคนที่อยู่ในห้องก็ได้ยินอย่างชัดเจน

เมิ่งเหวินที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามหัวเราะ

"โอ๊ย นี่พวกคุณเล่นตัดสินใจกันเอง โดยไม่มีอำนาจในการอัพราคาเลยงั้นเหรอ?"

"แล้วยังทำเป็นเรียกร้องราคาเพิ่มอีกทำเหมือนสมจริงมากเลย"

"ผมว่านะเจ้านายหยาง อย่าบอกนะว่าคุณจะเจรจากับคนรับใช้ตัวน้อยเหล่านี้ที่ไม่มีสิทธิ์อัพราคางั้นหรือ? ในที่สุดถ้าคุณถูกพวกเขาหลอก งั้นคุณก็จะสูญเสียหนักมาก ขอบอกคุณเลยว่า หลังจากวันนี้แล้ว หรงฉายประกันภัยของเราก็ไม่มีความสนใจที่อยากจะซื้อกิจการสโมสรของพวกคุณอีกต่อไปแล้ว"

สีหน้าของหยางเหวยเค่อก็ดูไม่ดีเช่นกัน

เขาจ้องไปที่หลัวเฟิง "สิ่งที่คุณพูดไปตอนเมื่อกี้นี้เป็นความจริงหรือไม่? คุณพูดว่าหนึ่งพันห้าร้อยล้าน ตกลงคุณมีสิทธิ์ที่จะกำหนดราคาได้หรือไม่?"

"ผม.....อันที่จริงอันนั้น....."

หลัวเฟิงลังเลและไม่สามารถพูดออกได้

หากคุณบอกว่าคุณไม่มีสิทธิ์กำหนดราคา งั้นการเข้าซื้อกิจการในวันนี้อาจจะพังลง แต่ถ้าคุณบอกว่าคุณมีสิทธิ์ แต่หลังจากนั้นซุนจ้ายเย้นไม่เห็นด้วย เขาก็จะยิ่งรับมือไม่ไหวเข้าไปอีก

เขารู้สึกค่อนข้างลำบากใจ

ในเวลานี้ เจียงชื่อยิ้มและพูดว่า "หลัวเฟิง ไม่ต้องกังวลเกินไป คุณโทรไปหาซุนจ้ายเย้นเถอะ และบอกว่าราคาซื้อกิจการเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งพันห้าร้อยล้าน บอกเขาคำเดียวก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?"

แค่บอกคำเดียวงั้นเหรอ?

เล่นตลกอะไรอยู่ เพิ่มขึ้นจากเจ็ดร้อยล้านเป็นหนึ่งพันห้าร้อยล้าน และราคาซื้อกิจการเพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัว! เถ้าแก่คนไหนจะสามารถตกลงได้?