คำพูดนั้นทำให้เมิ่งเหวินโมโหขึ้นมาทันที
สีหน้าของเมิ่งเหวินดูแย่มาก ก่อนหน้านี้พนักงานตรวจสอบยังทำตัวเกรงอกเกรงใจกับเขาอยู่เลย ทำไมเผลอแค่แป๊บเดียวถึงหันมาทำตัวโหดร้ายกับเขาแล้วล่ะ?
"นี่แกพูดจาอะไรกับฉัน?"
"นี่แกกำลังทำผิดกฎอยู่นะ รู้มั้ย?"
พนักงานตรวจสอบขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ "วัสดุของพวกเขาครบถ้วน ขั้นตอนการดำเนินงานก็ถูกกฎหมาย การที่ผมตัดสินออกมาแบบนี้มันผิดกฎตรงไหนครับ ไหนคุณลองพูดมาให้ฟังหน่อยซิครับ!"
"นี่แก!!!"
เมิ่งเหวินโกรธจนพูดอะไรไม่ออก เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะต้องมาเสียหน้าในที่ตรงนี้
แบบนี้มันก็ไม่เท่ากับว่าเงินที่ใช้ไปก่อนหน้านี้มันเสียเปล่าแล้วไม่ใช่เหรอ?
ความจริงแล้วเขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าเจียงชื่อที่นั่งอยู่ตรงข้ามจะฐานะและตำแหน่งที่สูงขนาดไหน เมื่ออยู่ต่อหน้าเจียงชื่อพนักงานตรวจสอบก็ไม่ก็ทำอะไรตุกติกเลยแม้แต่น้อย คิดว่าเขาจะไม่รักชีวิตจนกล้าไปต่อต้านผู้บริหารระดับสูงได้ยังไง?
คนเรามีโกรธก็ต้องมีดีใจ
หลัวเฟิงกับพวกพี่น้องในตระกูลตู้ต่างก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
"ขอบคุณครับ ขอบคุณสำหรับความยุติธรรมของคุณ"
หยางเหวยเค่อปาดเหงื่อเย็นๆ ออกไปทีหนึ่ง เดิมทีเขาก็คิดว่าการกว้างซื้อครั้งนี้ไม่มีอะไรให้ดูแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องมันจะมาหักมุมแบบนี้
ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ พนักงานตรวจสอบถึงมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปแบบนี้ แต่ขอแค่ผลที่ออกมาดี แค่นี้มันก็พอแล้ว
หยางเหวยเค่อพูดด้วยรอยยิ้ม "ยังไงโลกนี้คนดีมันก็มากกว่าอยู่ดี การกว้านซื้อในครั้งนี้ประสบความสำเร็จมาก!"
ทั่วทั้งห้องครึกครื้นขึ้นมาทันที ทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าที่ยิ้มแย้มออกมา มีเพียงเมิ่งเหวินคนเดียวที่โมโหกัดฟันจนตัวสั่น
เขาตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นมา
"เยี่ยม พวกแกทุกคนรวมหัวกันมารังแกฉันใช่มั้ย?"
"ได้ พวกแกมันได้"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...