จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 682

คำพูดนั้นทำให้เมิ่งเหวินโมโหขึ้นมาทันที

สีหน้าของเมิ่งเหวินดูแย่มาก ก่อนหน้านี้พนักงานตรวจสอบยังทำตัวเกรงอกเกรงใจกับเขาอยู่เลย ทำไมเผลอแค่แป๊บเดียวถึงหันมาทำตัวโหดร้ายกับเขาแล้วล่ะ?

"นี่แกพูดจาอะไรกับฉัน?"

"นี่แกกำลังทำผิดกฎอยู่นะ รู้มั้ย?"

พนักงานตรวจสอบขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ "วัสดุของพวกเขาครบถ้วน ขั้นตอนการดำเนินงานก็ถูกกฎหมาย การที่ผมตัดสินออกมาแบบนี้มันผิดกฎตรงไหนครับ ไหนคุณลองพูดมาให้ฟังหน่อยซิครับ!"

"นี่แก!!!"

เมิ่งเหวินโกรธจนพูดอะไรไม่ออก เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะต้องมาเสียหน้าในที่ตรงนี้

แบบนี้มันก็ไม่เท่ากับว่าเงินที่ใช้ไปก่อนหน้านี้มันเสียเปล่าแล้วไม่ใช่เหรอ?

ความจริงแล้วเขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าเจียงชื่อที่นั่งอยู่ตรงข้ามจะฐานะและตำแหน่งที่สูงขนาดไหน เมื่ออยู่ต่อหน้าเจียงชื่อพนักงานตรวจสอบก็ไม่ก็ทำอะไรตุกติกเลยแม้แต่น้อย คิดว่าเขาจะไม่รักชีวิตจนกล้าไปต่อต้านผู้บริหารระดับสูงได้ยังไง?

คนเรามีโกรธก็ต้องมีดีใจ

หลัวเฟิงกับพวกพี่น้องในตระกูลตู้ต่างก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

"ขอบคุณครับ ขอบคุณสำหรับความยุติธรรมของคุณ"

หยางเหวยเค่อปาดเหงื่อเย็นๆ ออกไปทีหนึ่ง เดิมทีเขาก็คิดว่าการกว้างซื้อครั้งนี้ไม่มีอะไรให้ดูแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องมันจะมาหักมุมแบบนี้

ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ พนักงานตรวจสอบถึงมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปแบบนี้ แต่ขอแค่ผลที่ออกมาดี แค่นี้มันก็พอแล้ว

หยางเหวยเค่อพูดด้วยรอยยิ้ม "ยังไงโลกนี้คนดีมันก็มากกว่าอยู่ดี การกว้านซื้อในครั้งนี้ประสบความสำเร็จมาก!"

ทั่วทั้งห้องครึกครื้นขึ้นมาทันที ทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าที่ยิ้มแย้มออกมา มีเพียงเมิ่งเหวินคนเดียวที่โมโหกัดฟันจนตัวสั่น

เขาตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นมา

"เยี่ยม พวกแกทุกคนรวมหัวกันมารังแกฉันใช่มั้ย?"

"ได้ พวกแกมันได้"

โชคดีที่ตัวเขายังมีไหวพริบพอ ถ้าเกิดรู้ตัวช้าไปแม้แต่นิดเดียวละก็ เขาคงถูกเจียงชื่อเล่นงานจนถึงตายแน่นอน นี่มันเรื่องล้อเล่นอะไรกัน ที่จู่ๆ มาเจอกับผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนานในคลับเน่าๆ แบบนี้ นี่เขาคงเมาไปแล้ว

จากนั้น หยางเหวยเค่อก็ได้พาเจียงชื่อและคนอื่นๆ เดินชมทั้งในและนอกคลับไปรอบหนึ่ง แล้วมอบหมายให้คนมาประสานงานในส่วนที่เหลือต่อ

ใช้เวลาประมาณสามวันก็น่าจะสามารถโอนกรรมสิทธิ์ทั้งหมดได้แล้ว

ตั้งแต่วันนี้ไป คลับหยวนเทียนก็จะกลายเป็นกิจการที่อยู่ภายใต้การปกครองของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้ว

ในที่สุดสองพี่น้องตู้คุนกับตู้เฉียนก็ไม่ต้อง "เร่ร่อน" อีกแล้ว สามารถเจริญก้าวหน้าในคลับแห่งนี้ได้อย่างสบายใจแล้วส่วนหลัวเฟิงที่ตั้งแต่ขาหัก ในที่สุดก็สามารถหางานมีงานที่มั่นคงได้สักที

ในที่สุด เขาก็สามารถกลับมาเป็นโค้ชได้อีกครั้ง กลับไปตามหาเกียรติยศที่เขาเคยเสียไป

ระหว่างทางที่กลับ

เสียงหัวเราะชอบใจดังอยู่ในรถ ตู้เฉียนร้องเพลงอย่างไม่เข้าคีย์ เพื่อแสดงความรู้สึกที่อยู่ในใจออกมา

คลับฟุตบอลที่ใหม่เอี่ยมอ่องได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว แต่ว่า นี่มันก็เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความโชคร้ายของพวกเขา!