สายตาของพนักงานตรวจสอบนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา หลังสบตากับเขาไป หลัวเฟิงก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้ตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งที่ไร้ที่กั้น หนาวเย็นตั้งแต่หัวจรดเท้า
"อะแฮ่ม คือว่า ข้อมูลอยู่ตรงนี้ครับ"
หลัวเฟิงยื่นเอกสารข้อมูลไป พนักงานตรวจสอบนั้นเป็นคนที่ค่อนข้างหยิ่ง วางท่าเหมือนจะไม่ยอมหันมามองเขาเลย
ในตอนที่พนักงานตรวจสอบจะรับเอกสารไปนั้น มือของเจียงชื่อก็มาวางอยู่ตรงเอกสารเบาๆ
"หือ?"
พนักงานตรวจสอบโมโหแล้ว ทำไมถึงมีการก่อความวุ่นวายแบบนี้ด้วย?
แต่พอเขาหันไปมองเจ้าของมือที่ยื่นเข้ามา แล้วเขาก็ถึงกับช็อกไปเลย
ผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนาน?!
พนักงานตรวจสอบรู้จักเจียงชื่ออยู่แล้ว เขาพบหน้ากับเจียงชื่อในโอกาสต่างๆ มาตั้งไม่รู้เท่าไหร่แล้ว แค่เจียงชื่อมักนั่งอยู่ในมุมตลอด เขาจึงมักจะมองข้ามไป
เขาจะไปนึกถึงได้ยังไงล่ะว่าผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียหนานจะมาในที่แบบนี้ได้
และสิ่งที่เกินคาดมากกว่านั้นก็คือ เจียงหนานไปนั่งอยู่ในมุม
พนักงานตรวจสอบหน้าซีดไปเลย แล้วพึมพำอยู่ในใจว่า :หรือเรื่องที่เกิดขึ้นลับหลังจะถูกรู้เข้าซะแล้ว?
ได้ยินแค่เจียงชื่อพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นี่คือข้อมูลที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งของเราจัดทำขึ้นจากความทุ่มเท คุณต้องตรวจดูให้ละเอียดเลยนะครับว่ามีคุณสมบัติมากพอที่จะซื้อมั้ย คุณต้องให้คำตอบอย่างยุติธรรมนะครับ"
เมิ่งเหวินทีนั่งอยู่ทางนั้นได้มองบนใส่เขาไปทีหนึ่ง
ในความคิดของเมิ่งเหวิน ทุกอย่างที่เจียงชื่อทำไปนั้นมันไม่มีความหมายอะไรเลย แล้วยังจะมาพูดจาเลอะเทอะอะไรอีก?
มันมีประโยชน์เหรอ?
เมิ่งเหวินพูดเยาะเย้ยออกมา "คนเขาก็ต้องมีหลักในการประเมินของตัวเองอยู่แล้ว คุณก็ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความแล้ว"
พนักงานตรวจสอบสั่นไปทั้งตัว ทำไมยังมีคนกล้าพูดแบบนี้กับผู้บริหารระดับสูงอีก?
แล้วก็ได้ยินพนักงานตรวจสอบพูดออกมาว่า "ผมได้ตรวจสอบวัตถุดิบดูหมดแล้ว สัญญาของทั้งสองฝ่ายผมก็ตรวจแล้วตอนนี้ผมจึงขอประกาศว่า บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งมีคุณสมบัติที่จะกว้านซื้อได้ การกว้านซื้อในครั้งนี้มีผลทันที!"
ตูม!
ตอนแรกเมิ่งเหวินก็กำลังใช้มือเท้าคางอยู่ พอได้ยินคำตอบที่ออกมาแบบนั้นแล้ว เขาก็เสียหลักจนคางกระแทกไปที่โต๊ะอย่างจัง เกิดเป็นเสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหว
เจ็บจนเขาถึงกับร้องโอ้ยๆ ออกมา
แต่มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ———คุณสมบัติของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งใช้ได้ ถูกกฎหมายด้วย
นี่มันไม่เหมือนกับแผนที่วางไว้เลยสักนิด!
เมิ่งเหวินจ้องเขม็งไปที่พนักงานตรวจสอบ "นี่แกตรวจยังไงของแก? ทำเป็นรึเปล่าห๊ะ?"
พนักงานตรวจสอบจ้องมองเมิ่งเหวินด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ "ทำไมครับ คุณรู้สึกไม่พอใจในการทำงานของผมอย่างนั้นเหรอ? หรือคุณจะลองมาตรวจดูหน่อยมั้ยครับ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...