จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 698

จบแล้ว มันจบสิ้นแล้ว

"ไม่ จะทิ้งหุ้นของบริษัทไปไม่ได้"

ติงเฟิงเฉิงมองไปยังพี่ไห่ด้วยความตกใจ "เอาหุ้นของผมคืนมานะ เอาคืนมา!"

"ต้องขออภัยด้วยครับคุณชายติง ถ้าคุณอยากได้หุ้นคืน ก็ต้องเอาเงินหนึ่งพันห้าร้อยล้านมาแลกครับ"

"หนึ่งพันห้าร้อยล้าน? แต่คุณให้ผมมาแค่ห้าร้อยล้านเองนะ"

"อดีตมันก็เป็นเรื่องของอดีต ตอนนี้มันก็เป็นเรื่องของตอนนี้ อีกอย่าง ต่อให้เป็นแค่ห้าร้อยล้าน แล้วคุณมีปัญญามาจ่ายมั้ยล่ะ?"

ติงเฟิงเฉิงถึงกับช็อกไปเลย

เขา ไม่มีปัญญาจ่าย

ติงเฟิงเฉิงในตอนนี้เหมือนกำลังตกลงไปอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง มันหนาวไปจนถึงกระดูก หมดแรงไปทั้งตัว

เขามีความรู้สึกเหมือนกับตัวเองโดนหลอก

พอมาคิดดูดีๆ รู้สึกเหมือนเป็นความผิดพลาดที่เกิดจากการที่ตัวเองขาดสติไปชั่วขณะเท่านั้น ไม่มีใครบังคับให้เขาทำ

พี่ไห่ไม่ได้เป็นคนบังคับให้เขาเอาหุ้นไปจำนองสักหน่อย

ตุบ

ติงเฟิงเฉิงที่เป็นชายชาตรี คุกเข่าลงกับพื้น ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กน้อย เจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งใจ

ในคืนวันนั้น ติงเฟิงเฉิงไม่รู้ว่าตัวเองนั้นออกมาจากเมืองเล่นได้ยังไง เขารู้แค่ว่าเหมือนท้องฟ้ากำลังจะพังทลายลงมาเท่านั้น

เนื่องจากติงเฟิงเฉิงไม่ค่อยมีสติ ติงจื่อยวี่จึงพาติงเฟิงเฉิงกลับไปคนเดียว ส่งเขากลับไปบำรุงที่บ้าน

ติงเมิ่งเหยนกับเจียงชื่อโบกแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วกลับบ้านอย่างไม่พอใจ

ภายในรถ

ติงเมิ่งเหยนยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ "ทั้งๆ ที่วันนี้เราออกมาเที่ยวเล่นแท้ๆ แล้วทำไมเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?"