จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 698

จบแล้ว มันจบสิ้นแล้ว

"ไม่ จะทิ้งหุ้นของบริษัทไปไม่ได้"

ติงเฟิงเฉิงมองไปยังพี่ไห่ด้วยความตกใจ "เอาหุ้นของผมคืนมานะ เอาคืนมา!"

"ต้องขออภัยด้วยครับคุณชายติง ถ้าคุณอยากได้หุ้นคืน ก็ต้องเอาเงินหนึ่งพันห้าร้อยล้านมาแลกครับ"

"หนึ่งพันห้าร้อยล้าน? แต่คุณให้ผมมาแค่ห้าร้อยล้านเองนะ"

"อดีตมันก็เป็นเรื่องของอดีต ตอนนี้มันก็เป็นเรื่องของตอนนี้ อีกอย่าง ต่อให้เป็นแค่ห้าร้อยล้าน แล้วคุณมีปัญญามาจ่ายมั้ยล่ะ?"

ติงเฟิงเฉิงถึงกับช็อกไปเลย

เขา ไม่มีปัญญาจ่าย

ติงเฟิงเฉิงในตอนนี้เหมือนกำลังตกลงไปอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง มันหนาวไปจนถึงกระดูก หมดแรงไปทั้งตัว

เขามีความรู้สึกเหมือนกับตัวเองโดนหลอก

พอมาคิดดูดีๆ รู้สึกเหมือนเป็นความผิดพลาดที่เกิดจากการที่ตัวเองขาดสติไปชั่วขณะเท่านั้น ไม่มีใครบังคับให้เขาทำ

พี่ไห่ไม่ได้เป็นคนบังคับให้เขาเอาหุ้นไปจำนองสักหน่อย

ตุบ

ติงเฟิงเฉิงที่เป็นชายชาตรี คุกเข่าลงกับพื้น ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กน้อย เจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งใจ

ในคืนวันนั้น ติงเฟิงเฉิงไม่รู้ว่าตัวเองนั้นออกมาจากเมืองเล่นได้ยังไง เขารู้แค่ว่าเหมือนท้องฟ้ากำลังจะพังทลายลงมาเท่านั้น

เนื่องจากติงเฟิงเฉิงไม่ค่อยมีสติ ติงจื่อยวี่จึงพาติงเฟิงเฉิงกลับไปคนเดียว ส่งเขากลับไปบำรุงที่บ้าน

ติงเมิ่งเหยนกับเจียงชื่อโบกแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วกลับบ้านอย่างไม่พอใจ

ภายในรถ

ติงเมิ่งเหยนยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ "ทั้งๆ ที่วันนี้เราออกมาเที่ยวเล่นแท้ๆ แล้วทำไมเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?"

"มีความเป็นไปได้มาก"

"ไม่หรอกมั้งคะ? ที่ผ่านมาสองคนนั้นก็เป็นดั่งกลิ่นเหม็นสาบที่หมกอยู่ด้วยกัน เป็นคนชั่วที่สุมหัวอยู่ด้วยกัน เป็นหมาป่าที่คอยร่วมมือกัน เป็นมดกับหนูที่อยู่ในหม้อเดียวกัน เป็นตั๊กแตนที่เกาะอยู่บนเชือกเส้นเดียวกัน ไม่มีทางที่จะทำร้ายกันได้หรอกมั้ง?"

"อันนี้ผมก็ไม่มั่นใจนะ บางที ติงเฟิงเฉิงอาจจะไปทำอะไรให้ติงจื่อยวี่โกรธเข้าก็ได้ ?"

"มันจะเป็นไปได้เหรอคะ?"

"มีความเป็นไปได้สูงเลยครับ" เจียงชื่อบอก "ถ้าผมเดาไม่ผิดนะ จริงๆ เราไม่ได้ดวงดีหรอก หรือไม่ใช่เพราะติงเฟิงเฉิงดวงซวย ที่เขาแพ้ขนาดนั้น ต้องเป็นเพราะพี่ไห่ของเมืองเล่นโกงแน่นอน หรือก็คือการโกงของมืออาชีพนั่นเอง!"

พี่ไห่กับติงจื่อยวี่ร่วมมือกัน หลอกเอาหุ้นสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของติงเฟิงเฉิงไป

พอคิดถึงตรงนี้ ทั้งคู่ก็ตัวสั่นขึ้นมาโดยที่ไม่ได้หนาว

ตอนแรกยังคิดว่าติงจื่อยวี่กับติงเฟิงเฉิงเป็นพวกเดียวกันซะอีก และติงเมิ่งเหยนก็เป็นเป้าหมายร่วมกันของพวกเขา แล้วใครจะไปคิดล่ะว่าพวกเขาจะหันมากัดกันเองซะได้?

ฝนที่ตกมาเป็นสายเลือด กำลังจะมาเยือนแล้ว