จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 699

ค่ำคืนที่มืดมิด หลังจากที่ติงจื่อยวี่ส่งติงเฟิงเฉิงมาถึงที่บ้านเธอก็จากไปทันที

เธอไม่ได้รีบกลับไปที่บ้าน แต่เธอกลับไปยังเรือนจำที่อยู่ในเมืองก่อน พอเจอหน้าติงหงเหย้า

"พี่ใหญ่ แผนมันเป็นไปตามที่พี่คิดไว้ทุกอย่างเลยค่ะ ไอ้ห้าโง่ติงเฟิงเฉิงนั้น ในระหว่างที่มันขาดสติมันก็เอาหุ้นทั้งหมดที่มีไปเล่นจนเสียหมดเลยค่ะ!"

ใบหน้าของติงจื่อยวี่ได้เผยรอยยิ้มที่สดใสออกมา ทุกอย่างมันราบรื่นมาก มันอยู่ในการควบคุมของเธอทั้งหมด

ตัดมาที่ติงหงเหย้ากลับดูใจเย็นมาก

พอนึกถึงสมัยก่อน เขาก็แทบจะทำสำเร็จแล้ว แต่สุดท้ายมันกลับพังไม่เป็นท่า

เขาในตอนนี้ มีสติกว่าตอนนั้นเป็นไหนๆ

ก่อนที่คุณจะทำสำเร็จ ต้องหนีบหางแล้วทำตัวให้เหมือนคน ระมัดระวังตัว จนกว่าคุณจะทำสำเร็จ

ติงหงเหย้าถาม "แล้วเจียงชื่อล่ะ? เขาจับผิดอะไรได้มั้ย?"

ติงจื่อยวี่ขมวดคิ้ว "เขาดูสงบอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้พูดอะไร ไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไรอยู่ ผู้ชายคนนี้มีความคิดที่แผนสูงอ่านออกได้ยากมาก"

ติงหงเหย้าพยักหน้า "ฟังจากที่เธออธิบายถึงเจียงชื่อคนนี้แล้ว ชายคนนี้รับมือด้วยยากแน่นอน"

"พี่คะ แต่แผนขั้นต่อไปเราก็ต้องจัดการเขาแล้วนะคะ!"

"ก็ใช่น่ะสิ คนอื่นเราจัดการได้หมดแล้ว ต่อไปก็เป็นคิวของหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ที่อยู่ในมือของติงเมิ่งเหยนแล้ว ถ้าลำพังแค่ติงเมิ่งเหยนคนเดียวมันก็ง่าย แต่ปัญหาคือข้างกายของเธอยังมีเจียงชื่ออยู่ด้วย"

ติงจื่อยวี่ถามไปว่า "พี่คะ พี่มีแผนอะไรดีๆ มั้ยคะ?"

ติงหงเหย้าตอบ "ยังไม่ต้องใจร้อน อยู่เงียบๆ ไปพักหนึ่งก่อนค่อยว่ากัน ถ้ามีการเคลื่อนไหวติดต่อกันอาจจะทำให้คุณท่านผิดสังเกตได้ ให้ฉันคิดดูดีๆ ก่อนว่าจะเอาชนะเจียงชื่อนั่นยังไง แล้วชิงเอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ที่อยู่ในมือของติงเมิ่งเหยนมาให้ได้"

"การจะรับมือกับติงเมิ่งเหยนนั้น จะใช้ไม้แข็งไม่ได้ และจะใช้สมองชิงมาไม่ได้ด้วย"

ติงจื่อยวี่รู้สึกงงแล้ว "ใช้ไม้แข็งก็ไม่ได้ ใช้สมองก็ไม่ได้ งั้นก็เท่ากับไม่มีทางไม่ใช่เหรอคะ?"