จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 70

บทที่70 สาวหยิ่ง

เวลาเที่ยงตรง สนามบินเฉิงหนาน

เจียงชื่อรออย่างอดทนที่ทางออก B2 ระหว่างประเทศ เฝ้าดูผู้หญิงที่เดินออกมาพร้อมกระเป๋าเดินทาง เขาต้องเปรียบเทียบกับรูปถ่ายในโทรศัพท์ของเขา เพราะกลัวว่าเฉิงดันถิงจะหายไป

ในเวลาเดียวกันเขายังถือป้ายเล็กๆ ที่มีชื่อของเฉิงดันถิงเขียนอยู่

ในที่สุดหลังจากอดทนรอประมาณครึ่งชั่วโมง ผู้หญิงที่ดูเหมือนผู้ใหญ่ สวมกางเกงขายาวสีขาว แว่นกันแดดและหมวกกันแดดก็เดินมาจากทางออก

เจียงชื่อจำเธอได้ในพริบตา

หุ่นสูง174นั้น และผิวสีขาว รวมทั้งหน้ารูปไข่ ปากสีแดง เหมือนกับในรูปเป๊ะเลย

เขาเดินไป ยิ้มพูดว่า"สวัสดีครับคุณเฉิง คุณปู่ของคุณสั่งให้ผมมารับคุณครับ"

เฉิงดันถิงไม่มองเขาเลย ยื่นกระเป๋าของตัวเองให้อย่างถนัด "เอาไป"

เจียงชื่อรับกระเป๋ามา

ทางนั้น เฉิงดันถิงเดินผ่านเจียวชื่อ สองมือเสียบกระเป๋าท่าทางหยิ่ง

เจียงชื่อยิ้มเจื่อนๆ จริงๆเขาเอาก็เป็นคนที่ค่อนข้างหยิ่ง แต่เมื่อเทียบกับเฉิงดันถิงแล้ว มันเทียบกันไม่ได้เลย

ผู้หญิงคนนี้ เกรี้ยวกราดมาก หยิ่งสุดๆ

เจียงชื่อก็เหมือนกับผู้ช่วย ถือกระเป๋าตามหลังไป เดินเข้าร้านอาหารที่สนามบิน

เฉิงดันถิงนั่งลง ถอดแว่นออก หยิบเมนูขึ้นมาดู

เจียงชื่อวางกระเป๋าไว้บนเก้าอี้ กำลังจะนั่งลง กลับถูกเฉิงดันถิงมองบน"ระวังสถานะตัวเองด้วย!"

เอ่อ……

เจียงชื่อเลยได้แต่ยืนขึ้นมาอีกครั้ง มันอึดอัดใจจริงๆ

เป็นเทพแห่งสงครามชูร่าเวสเตอร์แลนด์แท้ๆ เคยได้รับกิริยาแบบนี้ตอนไหนกัน?

แต่จะว่าไป ในเมื่อนายมีเรื่องจะขอเขา อยากเชิญเขามาช่วย งั้นก็ต้องแสดงพฤติกรรมให้ดี ขนาดเล่าปี่ยังต้องเชิญจูกัดเหลียงด้วยความจริงใจเลย ของนายแค่นี้เอง?

สั่งอาหารเสร็จ เฉิงดันถิงก็วางเมนูไว้ข้างๆ เงยหน้ามองเจียงชื่อ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"นายชื่อเจียงชื่อสินะ?"

"ครับ"

"อืม เรื่องของนายคุณปู่บอกกับฉันแล้ว คำตอบของฉันง่ายมาก สองคำ ไม่ทำ"

เจียงชื่อยิ้มอย่างขมขื่น จากการรู้จักกับเธอเพียงไม่กี่นาที เขาสามารถคาดเดาผลลัพธ์ได้

เฉิงดันถิงพูดต่อ"ผู้ชายไม่มีอะไรดีทั้งนั้น ความบันเทิงคือศิลปะ มันไม่ใช่วิธีที่พวกคุณจะเอามาแก้แค้น กำลังเอาความบันเทิงด้วยความคิดที่จะทำร้ายคู่ต่อสู้ คุณผิดตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว มันต้องล้มเหลวแน่นอน ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่ล้มเหลวแน่นอนทำไมฉันถึงต้องรับมันล่ะ?"

ที่เธอพูดมันดูเหมือนจะมีเหตุผลนะ

เจียงชื่อยักไหล่ ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดทุกอย่าง เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว

เฉิงดันถิงชี้ไปที่ประตู"นายไปรอฉันที่ประตู ฉันไม่อยากเห็นนาย"

เจียงชื่อขมวดคิ้ว"คุณมีปัญหากับผมเหรอ?"

"ไม่ใช่"เฉิงดันถิงพูดนิ่งๆ"ฉันไม่มีปัญหากับนาย แต่มีปัญหากับผู้ชายทุกคน รู้ไหมทำไมฉันใส่แว่นกันแดดทั้งวัน? ก็เพื่อที่จะมองเห็นผู้ชายเลวๆอย่างพวกนายน้องลงหน่อย เพื่อไม่ให้ตาของฉันสกปรก "

เจียงชื่อไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับอยากรู้อยากเห็น

"ดูเหมือนคุณจะมีอคติเกี่ยวกับผู้ชายนะ?"

"ไม่ใช่อคติ เป็นความจริง ผู้ชาย สกปรก น่ารังเกียจ เจ้าเล่ห์ โลภและอ่อนแอรวมกัน รังแกคนดี รังแกคนที่อ่อนแอกว่า เรื่องที่ชายทำได้ ผู้หญิงก็ทำได้ และยังทำได้ดีกว่าอีกด้วย เพราะฉะนั้นแล้ว บนโลกนี้จะผู้ชายไปทำไม?"

เจียงชื่อหมดคำพูดสุดๆ

นี่ไม่ใช่อคติกับผู้ชายแล้ว แต่มันคือเกลียดผู้ชายเข้ากระดูกเลย

หรือว่าเฉิงดันถิงเคยถูกผู้ชายทำร้ายงั้นเหรอ?