จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 71

บทที่ 71 นี่คุณหาพ่องั้นเหรอ?

เฉิงดันถิงตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด เธอเคยเจอคนที่ทำอะไรเหนือความคาดหมายแบบนี้เมื่อไหร่กัน?

มีดของคนร้ายวางอยู่บนคอของเธอ สามารถฆ่าเธอได้ทุกเมื่อ

ตำรวจเองก็ตกใจ ทุกคนต่างเล็งปากกระบอกปืนไปที่คนร้าย “ใจเย็นๆ นายใจเย็นๆนะ เรื่องหาเมีย นายค่อยๆทำก็ได้”

คนร้ายตะโกนว่า “ฉันค่อยๆหามาสี่สิบปีแล้ว ยังจะต้องค่อยๆทำอีกเหรอ? ฉันไม่สน วันนี้ฉันจะหลบหนีไปกับผู้หญิงคนนี้ ชีวิตนี้ฉันหาเมียไม่เจอ แต่ได้พาสาวน้อยชั้นเลิศคนนี้ไปด้วยก็คุ้มค่าแล้วที่จะตาย!”

ปลายแหลมของมีดกำลังจะแทงเข้าไปในหัวใจของเฉิงดันถิง เธอมองดูคนที่ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว ในตอนนี้เองก็ได้ยินเสียง “ฟึ่บ” และมีตะเกียบอันหนึ่งได้แหวกกลางอากาศตรงมายังคนร้าย

เสียงดังฟึ่บแล้วตะเกียบทั้งแท่งได้แทงทะลุหลังมือของคนร้ายเข้าไปทันที

ปึงปัง ปึงปัง มีดสั้นในมือของคนร้ายหล่นลงบนพื้น

ตำรวจพุ่งไปข้างหน้าแล้วกดคนร้ายลงไปบนพื้น

“อย่าขยับ!”

“ทำตัวดีๆ!”

เฉิงดันถิงที่ตกใจกลัวแทบตาย มีคนคนพาออกไปนั่งหายใจหอบอยู่บนเก้าอี้

เจียงชื่อหยิบแก้วน้ำมาวางไว้ตรงหน้าเธอ “ดื่มน้ำให้หายตกใจก่อนครับ”

เฉิงดันถิงจิบน้ำแต่ก็ยังไม่หายจากอาการตกใจ

เวลานี้ตำรวจเดินเข้ามาแล้วทำความเคารพต่อเจียงชื่อ “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของสหายท่านนี้ด้วยครับ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คงเป็นเรื่องยากที่พวกเราจะจับคนร้ายได้ น่ากลัวว่าวันนี้จะต้องเกิดเรื่อง ขอขอบคุณมากจริงๆ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ”

เฉิงดันถิงตกตะลึงทันทีแล้วเงยหน้ามองเจียงชื่อ “เมื่อกี้นี้คุณช่วยชีวิตฉันไว้เหรอ?”

เจียงชื่อพยักหน้า “ถึงแม้ว่าผู้ชายจะมีหลายด้านที่ไม่น่าเชื่อถือและมีหลายๆเรื่องที่ผู้หญิงสามารถทำได้ดีกว่าผู้ชาย แต่ในแง่ของพละกำลัง ผมก็ยังคิดว่าผู้ชายแข็งแรงกว่าอยู่ดี”

เฉิงดันถิงหน้าแดงและพูดไม่ออก

เธอดื่มน้ำเข้าไปอีกหลายอึกแล้วพูดเสียงกระซิบว่า “ขอบคุณ”

เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย “ด้วยความยินดี”

หลังจากพักผ่อนแล้วสักพัก เฉิงดันถิงได้กลิ่นบนตัวเธอจึงเอ่ยว่า “ไม่ไหว เมื่อกี้นี้ฉันถูกนักเลงกอดไว้นานเกินไป บนตัวเปื้อนกลิ่นเหม็นของเขาเต็มไปหมด”

เจียงชื่อเอ่ยถามว่า “คุณน่าจะอยากอาบน้ำก่อนหรือเปล่า?”

“ไม่ต้องอาบน้ำหรอกค่ะ แต่ฉันต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะเสื้อผ้าที่เหม็นไปทั้งตัวแบบนี้มันทำให้ฉันอยากอาเจียนตลอดเวลา”

เธอชี้ไปที่ห้างสรรพสินค้าฝั่งตรงข้าม “งั้นไปที่นั่นแล้วซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชิ้นเถอะค่ะ”

ทั้งสองคนมาที่ห้างสรรพสินค้า

ที่นี่คือห้างที่เพิ่งเปิดทำการได้ไม่นาน ด้านในขายสินค้าแบรนด์เนมต่างประเทศชั้นนำทุกยี่ห้อและราคาค่อนข้างแพง

ดังนั้นคนที่มาจับจ่ายใช้สอยที่นี่ ปกติแล้วจึงเป็นพวกคนรวยหรือคนมีเงิน

เฉิงดันถิงเดินเข้าไปดูเสื้อผ้าในร้านอย่างสบายๆแล้วเลือกเสื้อผ้าอย่างพิถีพิถัน เจียงชื่อเดินตามหลังอย่างอดทน

ในขณะที่กำลังเลือกอยู่นั้น เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมา

“เฮ้ นี่ดันถิงไม่ใช่เหรอ?”

เฉิงดันถิงรู้สึกว่าเสียงนี้คุ้นหูเป็นอย่างมาก เมื่อเงยหน้าหันไปมองก็พบว่าเป็นหญิงสาวท้องโตคนหนึ่งที่กำลังโอบแขนชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมคนหนึ่งอยู่เดินเข้ามา

หญิงตั้งครรภ์คนนี้มีชื่อว่าหยางย่าหมิ่นเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในมหาวิทยาลัยของเฉิงดันถิง

เฉิงดันถิงมีผลการเรียนที่ดีเยี่ยมในสมัยที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยและยังมีหน้าตาที่สวยงาม เธอเป็นเทพธิดาในใจของนักเรียนชายจึงต้องพบเจอกับความอิจฉาของสาวๆจำนวนไม่น้อย

หยางย่าหมิ่นก็เป็นหนึ่งในนั้น

ทุกอย่างของเธอนั้นไม่อาจเทียบกับเฉิงดันถิงได้เลย นอกจากความอิจฉาริษยาและเกลียดชังแล้วก็ไม่มีความคิดอะไรที่ดีเลย