จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 730

ปัญหาประการสุดท้าย

"เจียงชื่อ แกว่าใส่ซองแดงสักเท่าไหร่ดีถึงจะเหมาะ?"

"ซองแดง?"

ติงเฟิงเฉิงพยักหน้า "ใช่สิ กฎเดิมๆ ไง ถ้าอยากชนะโครงการ ก็จำเป็นต้องให้ซองแดง ฉันว่าสักล้านหนึ่งน่าจะพอนะ เดี๋ยวฉันไปเอาจากฝ่ายการเงินของบริษัท"

เจียงชื่อยกมือขึ้นหยุดความคิดนั้นทันที

"ไม่ต้อง บาทเดียวก็ไม่จำเป็นต้องให้!"

"ถ้าไม่ให้ก็อาจไม่ชนะประมูลน่ะสิ!"

"เฮอะๆ ใครให้ก็เตรียมตัวตายได้เลย จำคำที่ฉันพูดคำนี้เอาไว้ให้ดีแล้วกัน " เจียงชื่อเอนหลังพิงโซฟา "เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้เถอะ นายกลับออกไปได้แล้ว ชนะการประมูล ชุบเลี้ยงพนักงานเก่า นี่คือก้าวแรกของการเป็นเจ้าบ้านที่ดี ต้องมั่นใจที่จะคว้าความสำเร็จมาไว้ในมือให้ได้!"

ติงเฟิงเฉิงพยักหน้า "นายวางใจเถอะ ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดแน่นอน"

พูดจบเขาก็ลุกขึ้น ออกไปเตรียมแผนการประมูลทันที

เมื่อเห็นเงาหลังที่เดินห่างออกไปของติงเฟิงเฉิง ติงเมิ่งเหยนก็กระซิบเสียงเบาๆ ว่า: "ที่รัก คุณคิดว่าพี่รองจะทำได้มั้ยคะ? แต่ไหนแต่ไรมาเขาทำงานไม่เคยไว้ใจได้เลยสักอย่าง ฉันเป็นห่วงว่ามันจะพังเละไม่เป็นท่าน่ะสิ หรือไม่ พวกเราแอบหาคนช่วยเขาอย่างลับๆ ดีมั้ยคะ?"

เจียงชื่อส่ายหน้า

"เชื่อเขาเถอะ"

"ถ้าอยากนั่งในตำแหน่งเจ้าบ้าน ก็ต้องผ่านคลื่นลมมรสุมหนักๆ เสียบ้าง ถ้าเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เขาก็ยังทำให้ดีไม่ได้ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเหลืออะไรเขาอีกต่อไปแล้วล่ะ"

ที่จริงก็มีอีกประเด็นหนึ่ง นั่นคือเจียงชื่อมองเห็น "ประกายแสง"ในดวงตาของติงเฟิงเฉิง

นั่นคือประกายแสงของลูกผู้ชาย เป็นประกายแสงของลูกผู้ชายที่พร้อมจะต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรี!

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า ในอดีตเจียงชื่อก็มีประกายแสงแบบนี้ ในช่วงเวลาที่เขาเคยตกลงไปในจุดต่ำสุดของชีวิตคน มันเป็นเพราะประกายแสงที่ว่านี้นี่เอง ที่ได้ช่วยเขาเอาไว้

ตอนนี้ ถึงคราวของเจียงชื่อ ที่จะช่วยติงเฟิงเฉิงที่ตกลงไปในจุดต่ำที่ว่านั้นบ้างแล้ว

เช่นเดียวกับคนคนนั้น ที่เคยช่วยตัวเขาให้รอดพ้นขึ้นมาได้

อีกด้านหนึ่ง

ติงเฟิงเฉิงกลับมาถึงบริษัท ก็รีบหาคนมาเขียนหนังสือร่างแผนการประมูลทันที