ตอน บทที่ 730 อะไรที่สูญเสียไป ก็อาจไม่ใช่เรื่องไม่ดีก็ได้ จาก จอมนักรบท้าโลก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 730 อะไรที่สูญเสียไป ก็อาจไม่ใช่เรื่องไม่ดีก็ได้ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จอมนักรบท้าโลก ที่เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ปัญหาประการสุดท้าย
"เจียงชื่อ แกว่าใส่ซองแดงสักเท่าไหร่ดีถึงจะเหมาะ?"
"ซองแดง?"
ติงเฟิงเฉิงพยักหน้า "ใช่สิ กฎเดิมๆ ไง ถ้าอยากชนะโครงการ ก็จำเป็นต้องให้ซองแดง ฉันว่าสักล้านหนึ่งน่าจะพอนะ เดี๋ยวฉันไปเอาจากฝ่ายการเงินของบริษัท"
เจียงชื่อยกมือขึ้นหยุดความคิดนั้นทันที
"ไม่ต้อง บาทเดียวก็ไม่จำเป็นต้องให้!"
"ถ้าไม่ให้ก็อาจไม่ชนะประมูลน่ะสิ!"
"เฮอะๆ ใครให้ก็เตรียมตัวตายได้เลย จำคำที่ฉันพูดคำนี้เอาไว้ให้ดีแล้วกัน " เจียงชื่อเอนหลังพิงโซฟา "เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้เถอะ นายกลับออกไปได้แล้ว ชนะการประมูล ชุบเลี้ยงพนักงานเก่า นี่คือก้าวแรกของการเป็นเจ้าบ้านที่ดี ต้องมั่นใจที่จะคว้าความสำเร็จมาไว้ในมือให้ได้!"
ติงเฟิงเฉิงพยักหน้า "นายวางใจเถอะ ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดแน่นอน"
พูดจบเขาก็ลุกขึ้น ออกไปเตรียมแผนการประมูลทันที
เมื่อเห็นเงาหลังที่เดินห่างออกไปของติงเฟิงเฉิง ติงเมิ่งเหยนก็กระซิบเสียงเบาๆ ว่า: "ที่รัก คุณคิดว่าพี่รองจะทำได้มั้ยคะ? แต่ไหนแต่ไรมาเขาทำงานไม่เคยไว้ใจได้เลยสักอย่าง ฉันเป็นห่วงว่ามันจะพังเละไม่เป็นท่าน่ะสิ หรือไม่ พวกเราแอบหาคนช่วยเขาอย่างลับๆ ดีมั้ยคะ?"
เจียงชื่อส่ายหน้า
"เชื่อเขาเถอะ"
"ถ้าอยากนั่งในตำแหน่งเจ้าบ้าน ก็ต้องผ่านคลื่นลมมรสุมหนักๆ เสียบ้าง ถ้าเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เขาก็ยังทำให้ดีไม่ได้ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเหลืออะไรเขาอีกต่อไปแล้วล่ะ"
ที่จริงก็มีอีกประเด็นหนึ่ง นั่นคือเจียงชื่อมองเห็น "ประกายแสง"ในดวงตาของติงเฟิงเฉิง
นั่นคือประกายแสงของลูกผู้ชาย เป็นประกายแสงของลูกผู้ชายที่พร้อมจะต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรี!
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า ในอดีตเจียงชื่อก็มีประกายแสงแบบนี้ ในช่วงเวลาที่เขาเคยตกลงไปในจุดต่ำสุดของชีวิตคน มันเป็นเพราะประกายแสงที่ว่านี้นี่เอง ที่ได้ช่วยเขาเอาไว้
ตอนนี้ ถึงคราวของเจียงชื่อ ที่จะช่วยติงเฟิงเฉิงที่ตกลงไปในจุดต่ำที่ว่านั้นบ้างแล้ว
เช่นเดียวกับคนคนนั้น ที่เคยช่วยตัวเขาให้รอดพ้นขึ้นมาได้
อีกด้านหนึ่ง
ติงเฟิงเฉิงกลับมาถึงบริษัท ก็รีบหาคนมาเขียนหนังสือร่างแผนการประมูลทันที
"ฮะๆ ไม่เป็นไร ฉันยืนดูแกทำงานอยู่ตรงนี้นี่แหละ แบบนี้ดีกว่า"
ใช่แล้ว แบบนี้นี่แหละดีมากเลย
ติงเฟิงเฉิงเดินเข้าไปหาแล้วพูดขึ้นว่า "คุณปู่ เจียงชื่อจะให้ผม ... "
ติงจ้งยกมือขึ้นทันที เพื่อเป็นสัญญาณว่าไม่ให้เขาพูดต่อ
"เฟิงเฉิง หลังจากนี้แกคือคนที่จะขึ้นไปเป็นเจ้าบ้านของตระกูล ต้องรู้จักเก็บซ่อนความลับ ไม่ใช่ว่ามีเรื่องอะไร ก็เอามาบอกปู่ไปเสียหมดทุกเรื่อง"
"เอ่อ... แต่ปู่เป็นปู่ของผมอ่ะ!"
"แล้วมันยังไงล่ะ? แกกล้ายืนยันได้เหรอว่า ฉันจะไม่ทรยศหักหลังแกน่ะ?"
ติงเฟิงเฉิงไร้คำพูดโดยปริยาย แค่ยักไหล่เงียบๆ
" ก็ได้ ตอนนี้ผมกังวลว่าวิธีการของเจียงชื่อจะไม่ได้ผล แล้วก็ไม่มั่นใจในตัวเองด้วย"
ติงจ้งยิ้ม "เจ้าเด็กน้อย เชื่อเจียงชื่อเถอะ ความแข็งแกร่งของเขายังห่างไกลจากสิ่งที่แกจะจินตนาการได้ไปไกลโขเชียวล่ะ มีความช่วยเหลือจากเขา แกต้องประสบความสำเร็จได้อย่างแน่นอน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...