จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 731

สองวันผ่านไปรวดเร็วราวกะพริบตา อีกไม่นาน โครงการประมูลของกรมโยธาธิการและผังเมืองสำหรับพื้นที่ในส่วนรกร้างของเมืองด้านเหนือก็จะถูกจัดขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว

วันนี้ ติงเฟิงเฉิงจัดการตัวเองอย่างสะอาดสะอ้าน สวมชุดสูทเรียบร้อยดูภูมิฐาน ให้ความรู้สึกว่าเป็นชายหนุ่มที่ดูมีความกระตือรือร้นมาก

เขาเดินไปที่ประตูหน้า ทันใดนั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกเขาไว้

"เฟิงเฉิง?"

ติงเฟิงเฉิงหันกลับไปมอง จึงพบว่าคนที่มาไม่ใช่คนนอกที่ไหน แต่เป็นพี่สาวคนโตของเขา – ติงจื่อยวี่!

ทันทีที่ได้เห็นผู้หญิงคนนี้ ติงเฟิงเฉิงก็โกรธจัด

ที่ตระกูลติงเดินมาจนถึงจุดนี้ ติงจ้งต้องถูกลอยแพจนว่างเปล่าไม่เหลืออะไร ทั้งหมดเป็นเพราะแผนดักของติงจื่อยวี่ทั้งนั้น ผู้หญิงที่ร้ายกาจไม่ต่างจากงูพิษแมงป่องพิษแบบนี้ ควรไสหัวไปตายซะให้พ้นๆ จะเป็นการดีที่สุด

ติงจื่อยวี่ถอดแว่นกันแดด แล้วกวาดสายตาขึ้นๆ ลงๆ มองสำรวจติงเฟิงเฉิงไปรอบหนึ่ง

"โย่ว! วันนี้แต่งตัวเหมือนมนุษย์มนาเค้าได้สักทีนะ ทำไม? แกก็มาร่วมประมูลงั้นเหรอ?"

"ใช่"

"กลับไปซะเถอะ เรื่องประมูลในนามตระกูลติงน่ะ ฉันจะรับผิดชอบเอง ไม่ต้องให้ไอ้สมองหมูอย่างแกยื่นมือมาสอดหรอก!"

ติงเฟิงเฉิงโกรธจัดจนทะลุปรอทแล้ว "เธอว่าฉันเป็นอะไรนะ?!"

"บอกว่าแกมันสมองหมูไง ทำไม? ไม่ยอมรับงั้นเหรอ?" ติงจื่อยวี่พูดด้วยใบหน้าแฝงรอยยิ้มเย้ยหยันว่า: "ถ้าไม่ใช่ไอ้สมองหมู แกจะเสียหุ้นเพราะการพนันได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่ไอ้สมองหมู จะขุดหลุมดักปู่ตัวเองจนตกลงไปเฉาตายแบบนี้เหรอ? แกน่ะ มันก็เป็นได้แค่โคลนหย่อมหนึ่งที่ฉาบยังไงก็ไม่ติดผนัง ไร้ความสามารถทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง ไสหัวกลับไปซะเถอะ!"

คำพูดแบบนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนมาได้ยิน ก็คงแทบเป็นบ้าสติแตกกันทั้งนั้น

ถ้าเป็นติงเฟิงเฉิงคนก่อน ไม่แน่ว่าเขาอาจโดดเข้าไปหาเรื่องทะเลาะด้วยแล้ว เขาคิดอยากจะอัดติงจื่อยวี่ให้น่วมสักยกจริงๆ

แต่ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงเจียงชื่อขึ้นมาได้

ถ้าเป็นเจียงชื่อ เขาจะทำยังไง?

แน่นอนว่าเจียงชื่อจะต้องเมินคำพูดเหล่านี้ แล้วยิ้มจางๆ อย่างผ่อนคลาย ทำราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย แล้วจดจ่อกับเรื่องที่ตัวเองต้องทำเป็นสำคัญ