จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 744

ไม่ว่ายังไง เจียงชื่อก็เป็นคนสำคัญอันดับสองของตระกูลฉีในตอนนี้ มีหุ้นมากเป็นอันดับสอง เข้ามาเป็นคณะกรรมการบริษัท

ในอนาคตหากต้องการประสบความสำเร็จในเขตเจียงหนาน จำเป็นต้องให้เจียงชื่อออกแรงช่วย

จะไปขับไล่เขาแบบนั้นไม่ได้

ฉีเจิ้นยังหวังว่าเจียงชื่อจะสามารถคลายความโมโหลงไปได้เร็วๆ ยับยั่งชั่งใจเพื่อความสงบสุข

ในความเป็นจริง ฉีเจิ้นเข้าใจเจียงชื่อผิดไปแล้ว เมื่อครู่นี้คำพูดเหล่านั้นที่เจียงชื่อพูดออกมาไม่ได้มีอารมณ์โกรธเลยสักประโยค

บางครั้งพูดจริง พูดเรื่องจริง ฟังดูไม่ค่อยรื่นหูเท่าไหร่ จึงทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นการพูดด้วยอารมณ์ แต่กลับกันหากเป็นการพูดปดคุยโวโอ้อวดกลับทำให้คนฟังแล้วสบายหูกว่า

จนใจจริงๆ

ทุกคนได้ลงมาชั้นล่างแล้ว ก็เห็นติงเฟิงเฉิงที่สวมชุดสูทผูกเนคไทกำลังเดินมาทางพวกเขาพอดี

ฉีเจิ้นเดินเข้าไปต้อนรับ

หลังจากพูดจาทักทายด้วยความเกรงใจสักครู่ เขาก็เดินนำติงเฟิงเฉิงขึ้นไปด้านบนด้วยตัวเอง

หยวนหยาเหว่ยรู้สึกปริ่มใจมาก

อีกเดี๋ยวเมื่อขึ้นไปด้านบนแล้ว เขาต้องนั่งติดกับติงเฟิงเฉิงให้ได้ ให้ติงเฟิงเฉิงนั่งตำแหน่งประธาน ส่วนเขากับฉีเจิ้นนั่งขนาบซ้ายขวา ส่วนไอ้เจียงชื่อนั่น อยากจะนั่งตรงไหนก็นั่งไปเถอะ

เหอะเหอะ คนนอกคนหนึ่งอยากอาศัยความสัมพันธ์ที่มีกับฉีเจิ้น มาเอาชนะตัวเอง?

ไม่มีทางซะหรอก!

ในใจคิดไปพลาง ใบหน้าก็ยิ้มไปพลาง หยวนหยาเหว่ยเชิญติงเฟิงเฉิงขึ้นไปด้านบนด้วยท่าทีเคารพยำเกรง

ติงเฟิงเฉิงก็รู้สึกดีเป็นอย่างมาก

พูดตามตรง เขาไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้มาก่อนเลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะเจียงชื่อช่วยให้เขาได้ทำโครงการนี้ เขาจะได้รับการปรนนิบัติดูแลจากประธานบริษัทใหญ่ได้ยังไงกัน?

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกซาบซึ้งใจต่อเจียงชื่อ

ทุกคนต่างก็มีแผนการในใจกันทั้งนั้น ล้อมหน้าล้อมหลังกันจนมาถึงชั้นสอง มาถึงยังห้องอาหารส่วนตัว

เมื่อเข้าไปด้านใน ติงเฟิงเฉิงก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งทานอาหารอยู่ตรงนั้น

ตามปกติแล้ว ใครเห็นภาพอย่างนี้คงจะไม่พอใจกันทั้งนั้น คนอื่นๆ มาต้อนรับตัวเอง แต่ทำไมแกพิเศษอยู่คนเดียว?

สีหน้าของฉีเจิ้นดูแย่เล็กน้อย

หยวนหยาเหว่ยแอบหัวเราะอยู่ด้านหลัง คิดในใจว่ามีเรื่องสนุกให้ดูแล้วล่ะ อีกเดี๋ยวเจียงชื่อต้องถูกด่าไม่มีชิ้นดีแน่นอน

"เจียงชื่อ ฉันจะดูสิว่าแกจะอวดเก่งได้อีกไหม?" หยวนหยาเหว่ยคิดในใจ

ใครจะไปรู้ว่า......

ติงเฟิงเฉิงอึ้งไปสองวิ จากนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

เมื่อหัวเราะออกมา ก็ทำให้ทุกคนยิ้มหน้าเจื่อนไปเลย

โดยเฉพาะหยวนหยาเหว่ย เขาคิดว่าติงเฟิงเฉิงจะโมโหเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป แต่ปรากฏว่าเขาไม่ทำอะไรเลย กลับหัวเราะเสียงดังด้วยซ้ำ

นี่มันหมายความว่ายังไง?

ไม่เข้าใจเลย

เรื่องที่ทำให้เขายิ่งตกตะลึงคือหลังจากนั้น

เห็นติงเฟิงเฉิงผละออกจากทุกคน แล้วเดินตรงไปหาเจียงชื่อ อีกทั้งเอ่ยทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นอย่างมาก "ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?"