จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 749

"เป็นไปไม่ได้ เป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

หยวนหยาเหว่ยเห็นหินก้อนนั้นถูกผ่าออกจนหมด ก็ตกตะลึงอ้าปากค้าง หน้าซีดเซียวไร้เลือดฝาด

สามล้าม

เขาซื้อหินก้อนหนึ่งมาในราคาสามล้าน แต่ผลที่ได้กลับเป็นแค่หินธรรมดาก้อนหนึ่ง?

ขาดทุนย่อยยับอย่างเลี่ยงไม่ได้!

สำหรับหยวนหยาเหว่ยแล้ว เงินสามล้านไม่ถือว่ามากมายนัก แต่ก็ไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ เลย

ที่สำคัญก็คือ เรื่องนี้ทำให้เขาต้องขายหน้าต่อหน้าฉีเจิ้น ในฐานะที่เขาเป็นผู้จัดการสาขา แต่กลับถูกตบตาต่อหน้าเจ้านาย ถือเป็นความอัปยศอดสูอย่างมาก

ฉีเจิ้นส่ายหน้า แสดงท่าทีผิดหวังต่อหยวนหยาเหว่ย

ที่จริงไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น ผู้คนที่มามุงดูก็ผิดหวังมากเช่นกัน พวกเขาคิดว่าจะผ่าออกมาได้หยกคุณภาพเยี่ยม อยากเห็นช่วงเวลาแห่งปาฏิหาริย์สักหน่อย

แต่ผลที่ได้กลับเห็นเพียงหินขยะไร้ค่าก้อนหนึ่งเท่านั้น

หมดอารมณ์กันทันที

ผู้คนที่ห้อมล้อมต่างพากันแยกย้าย

เจียงชื่อที่อยู่ข้างๆ ได้แต่ส่ายหน้า ดั่งสุภาษิตว่าไว้ เดินตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด ถ้าหากเมื่อครู่นี้หยวนหยาเหว่ยยอมฟังความเห็นจากเจียงชื่อ ก็คงไม่ต้องพบเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้

"ช่างครับ ช่วยผมผ่าหน่อย" เจียงชื่อยื่นหินของตัวเองไปให้

ช่างรับหินมาดู แล้วพบว่าเป็นหินเส็งเคร็งฝุ่นเขรอะก้อนหนึ่ง จึงหมดอารมณ์ทันที

ปกติแล้ว ช่างอย่างเขาไม่มีทางมาผ่าหินเส็งเคร็งแบบนี้หรอก ตอนนี้เขายื่นหินใส่มือแล้ว ผ่าดูสักหน่อยก็ไม่เป็นอะไรหรอก

ช่างผ่าหินเอาหินใส่เครื่องผ่าหินแบบส่งเดช จากนั้นก็ผ่าหินด้วยท่าทีสบายๆ ไม่ใส่ใจเลยสักนิด

นี่เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

ตอนที่ช่างผ่าหินเห็นว่าหินก่อนนี้เป็นหินธรรมดา ตามโรงงานหิน มีหินแบบนี้อยู่มากมาย ตกหล่นบนพื้นก็คงไม่มีใครยินดีก้มเก็บ

แกรก!