จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 760

เจียงชื่อมองเขา "คุณคิดว่าผมมีเวลาว่างมาล้อเล่นกับคุณงั้นเหรอ?"

"ก็ได้ งั้นผมตอบตกลงเงื่อนไขของคุณ หนึ่งร้อยล้านซื้อหินหนึ่งร้อยก้อน คุณเลือกได้ตามใจชอบ!"

"ขอบคุณมาก"

หลินซิงหยู่ที่อยู่ข้างๆ ร้อนใจแทบแย่ ส่งสายตาให้เจียงชื่อไม่หยุด แต่เจียงชื่อทำเหมือนไม่เห็น ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

ซื้อขายแบบนี้ไม่ได้นะ

หลินซิงหยู่ร้อนใจจนอยากจะร้องไห้ หนึ่งร้อยล้านเชียวนะ สามารถซื้อหินที่เพิ่งขุดกองเท่าภูเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งเลยนะ!

ปรากฏว่าตอนนี้เจียงชื่อต้องการหินแค่หนึ่งร้อยก้อน

ล้อเล่นบ้าอะไรเนี่ย?

ถ้าไม่ขาดทุนก็แปลกแล้ว!

หลินซิงหยู่กำลังคิดว่า อีกเดี๋ยวจะกลับไปบอกฉีเจิ้นกับหยวนหยาเหว่ยยังไงดี ทำผิดพลาดใหญ่โตขนาดนี้ กลัวว่าจะต้องถูกไล่ออกในทันที

ไล่ออกยังถือว่าเบาไป กลัวว่าจะต้องรับผิดชอบค่าเสียหายให้บริษัทด้วยนี่สิ

ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว ยิ่งกลัวตัวก็ยิ่งสั่น

และตอนนี้เอง เจียงชื่อได้ยื่นมือไปตบไหล่เธอ แล้วยิ้มพลางพูดว่า "ไม่ต้องกลัวไปหรอก เชื่อสายตาของฉันเถอะ ต่อให้ต้องขาดทุนจริงๆ ฉันก็จะรับผิดชอบทั้งหมด ไม่เดือดร้อนเธอหรอก"

"ผู้จัดการเจียง......"

เจียงชื่อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปยังหินกองใหญ่เท่าภูเขา

ภายในโกดังมีทั้งหมดสิบกอง เขาเดินไปสัมผัสทีละกองทีละกอง แล้วเริ่มรื้อค้นหินจากในกองนั่น มาสัมผัสทีละก้อนทีละก้อน

"ก้อนนี้ไม่เลว"

"เอ๊ะ ก้อนนี้ก็ใช้ได้ ซ่อนอยู่ซะลึกเชียว"

"ไม่เลว ก่อนนี้คุณภาพเยี่ยม"

"ว้าว ก้อนนี้เป็นหยกสีเขียวจักรพรรดิ์ใช่ไหม?"

เจียงชื่อรื้อค้นไปพลางพูดพึมพำคนเดียวไปพลาง รู้สึกเหมือนทุกก้อนล้วนเป็นหยกสีเขียวจักรพรรดิ์คุณภาพเยี่ยมทั้งนั้น

เถ้าแก่เถียนที่อยู่ข้างๆ ได้แต่แสยะยิ้มในใจ เสแสร้งไปเถอะแก ถึงเวลาฉันจะดูสิว่าแกจะกลับไปอธิบายคนอื่นยังไง!

ใช้เวลาค่อนข้างนาน ใช้เวลาไปทั้งหมดสามชั่วโมงเต็มๆ ถึงได้เลือกหินทั้งสิบกองจนเสร็จ สุดท้ายเลือกหินออกมาได้สองร้อยกว่าก้อน

จากนั้นเจียงชื่อได้เลือกหินออกมา 100 ก้อนจากสองร้อยกว่าก้อนนั้นแล้วนำออกไปใส่ในกล่อง

เขาปัดฝุ่นที่มือไปมา

"ในที่สุดก็เลือกเสร็จสักที หิน 100 ก้อนนี้เป็นของที่ฉันต้องการ"

"เพราะหินคุณภาพเยี่ยมที่ผมได้จากเขา 100 ก้อนนั้น เป็นของล้ำค่าหนึ่งตะกร้า คุณคิดว่าผมจะโกรธได้ยังไงล่ะ?"

หลินซิงหยู่เบะปาก "ของล้ำค่าอะไรกัน? นี่มันหินไร้ค่าหนึ่งตะกร้าต่างหาก"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า" เจียงชื่อหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร เมื่อมาถึงรถ ก็เอาของวางไว้หลังรถ จากนั้นก็ขับรถพาหลินซิงหยู่กลับไป

ทางนี้เมื่อเจียงชื่อกลับไปแล้ว เถ้าแก่เถียนก็โทรศัพท์ไปหาเหวยซือ

"เถ้าแก่เถียน จัดการเป็นยังไงบ้าง?"

"จัดการเรียบร้อยแล้ว ไอ้หน้าโง่เจียงชื่อนั่น มันจ่ายเงินหนึ่งร้อยล้านซื้อหินหนึ่งร้อยก้อน เลือกทีละก้อนทีละก้อน มันคิดว่ามันเป็นใคร? คิดว่าสามารถเลือกหินคุณภาพเยี่ยมได้งั้นเหรอ?"

เหวยซือเป็นกังวลนิดหน่อย "เจียงชื่อมันเป็นคนเจ้าเล่ห์ ต้องระวังให้ดี"

เถ้าแก่เถียนตบหน้าอกแล้วเอ่ยพูด "คุณวางใจเถอะ หินที่นี่เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์เป็นหินไร้คุณภาพ ต่อให้มีหินคุณภาพเยี่ยม ก็มีโอกาสเป็นไปได้ยากมาก เขาสามารถเจอสักก้อนก็ถือว่าไม่เลวแล้วล่ะ ยังคิดว่าจะเลือกได้แม่นยำทั้งหนึ่งร้อยก้อน? นั่นก็เหมือนกับถูกลอตเตอรี่หลักล้านทุกใบเลยน่ะสิ? คุณคิดว่าเรื่องนี้มันจะเป็นไปได้เหรอ?"

เป็นไปไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ

เหวยซือพูดอย่างพึงพอใจ "งั้นคราวนี้เจียงซือต้องตายแน่นอน เหอะ ฉันจะคอยดูสิว่ามันกลับไปแล้วจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง? !"

"อ้อ จริงสิ เจียงชื่อยังบอกว่าหลังจากกลับไปจะไลฟ์สดผ่าหินด้วย ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยดูมันปล่อยไก่ด้วยกัน"

"ฮ่าฮ่า มีเรื่องแบบนี้ด้วย? งั้นผมต้องคอยดูแล้วล่ะ"