จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 771

บาดแผลนั้นค่อนข้างทำให้คนกลัว หากเอียงเอนไปอีกนิดเดียวก็สามารถทำให้ตายได้เลย!

ดูเหมือนว่าเกาจื้อติ้งจะแน่ใจในติงฉี่ซานเป็นอย่างมาก มันจะต้องเกี่ยวข้องกับบาดแผลนี้แน่ๆ !

จริงอย่างที่คิดไว้ เกาจื้อติ้งขึ้นเสียงสูงและพูดว่า "ในตอนนั้นฉันกับติงฉี่ซานเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกัน เขาได้ไปผิดใจกับอันธพาลกลุ่มหนึ่ง หลังจากเลิกเรียน คนพวกนั้นก็ได้มาดักรอที่หน้าประตูโรงเรียนและติงฉี่ซานเองก็ไม่กล้าเดินออกไป"

"เป็นฉันเองนี่แหละที่ไปให้ท้ายเขาและไปจัดการกับกลุ่มอันธพาลพวกนั้น"

"เป็นฉัน ที่คุมท้ายให้เขาไปก่อน ด้วยเหตุนี้ฉันเลยถูกหนึ่งในอันธพาลพวกนั้นแทงเข้าให้"

"ดูสิ นี่คือบาดแผลที่หลงเหลือมาจากช่วงเวลานั้น หากไม่ใช่เพราะฉันดวงดีล่ะก็คงตายม่องเท่งไปนานแล้ว!ถ้าตอนนั้นแทงเอียงไปอีกนิดเดียว ชีวิตน้อยๆ ของฉันก็คงจะไม่มีอีกแล้วล่ะ"

"แต่ยังไงซะ ในปีนั้นฉันเองก็ต้องนอนติดเตียงเป็นเวลากว่าครึ่งปีเลยล่ะ"

ใส่เสื้อผ้า

เกาจื้อติ้งมองไปที่ติงฉี่ซาน "เพื่อนร่วมชั้นเก่า นายคงลืมเรื่องราวทุกอย่างในตอนนั้นไปหมดจดแล้วสินะ ตอนนี้มาเจอลูกเขยผู้สูงศักดิ์แล้วก็เลยจำฉันไม่ได้งั้นสิ?โอเค ได้!"

ใบหน้าของติงฉี่ซานนั้นไร้เดียงสา "ไม่ใช่นะไอ้เกา ฉันไม่ได้ไม่รู้จักนายซะหน่อย!"

"แล้วทำไมต้องมาทุบตีลูกฉัน ไล่ลูกฉันออกไปทำไม?!"

เมื่อเผชิญหน้ากับคำประณามของเกาจื้อติ้ง ติงฉี่ซานถึงกับพูดอะไรไม่ออก

ผู้คนที่อยู่ตรงทั้งหมดเงียบกริบ

ติงเมิ่งเหยนก็เพิ่งจะรู้นี่แหละว่าที่แท้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับเกาจื้อติ้งนั้นมีความเกี่ยวข้องกันถึงขั้นนี้ด้วย ไม่แปลกใจเลยที่ติงฉี่ซานจะไม่กล้าที่จะเถียงย้อนเกาจื้อติ้งไป อย่างไรเสียเขาก็คือคนที่ช่วยชีวิตเอาไว้ เป็นพระคุณที่ในชีวิตนี้ก็ไม่สามารถทดแทนได้หมด

เกาจื้อติ้งถอนหายใจออกมาและพูดว่า "ที่ฉันมาในตอนนี้ก็ไม่ได้ต้องการให้ทำอะไรให้หรอก ฉันแค่ต้องการความยุติธรรมก็เท่านั้นเอง"

ติงฉี่ซานถาม "นายต้องการความยุติธรรมอะไรกันล่ะ?"

เกาจื้อติ้งพูด "เพื่อนร่วมชั้นเก่า อย่าพูดว่าฉันไม่ได้ให้โอกาสนายก็แล้วกัน ตอนนี้ฉันมีทางให้นายสองทาง ทางแรก นายคืนมีดเล่มนั้นที่เป็นหนี้ฉันมา"

มันจะคืนยังไงกัน?

หรือจะให้ติงฉี่ซานถูกมีดแทงงั้นเหรอ?ติงฉี่ซานเองก็อายุมากแล้วจะไปทนไหวได้ยังไงกัน?

ต่อให้เป็นคนหนุ่มสาวเองก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมโดนแทงโดยไร้เหตุผลเช่นนี้

ติงฉี่ซานยิ้มออกมาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก "มีดเล่มนั้นจะคืนได้ยังไงกันล่ะ?นายพูดทางที่สองมาเลยว่าคืออะไร"

เกาจื้อติ้งยิ้มเยาะออกมาสามครั้งพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "ทางที่สองก็คือให้ลูกเขยผู้สูงศักดิ์ของนายคุกเข่าลงต่อหน้าลูกชายฉัน คุกเข่าคำนับยอมรับความผิดซะ!"

"นี่....."

ทุกคนที่อยู่ในที่นี่ต่างโง่งงไปกันหมด

เห็นได้ชัดว่าเกาจื้อติ้งนั้นต้องการเอาศักดิ์ศรีของลูกชายคืนมา

เกาเหวินเสียงถูกเจียงชื่อทุบตีจนได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังถูกไล่ออกจากประตูอีก การกระทำรวดเดียวนี้จะสามารถกล้ำกลืนลงไปได้อย่างไรกัน ดังนั้นเกาจื้อติ้งจึงต้องการเอาศักดิ์ศรีของลูกชายตนเองกลับมา

หากเจียงชื่อยอมคุกเข่าสำนึกผิด เกียรติศักดิ์ศรีของเกาเหวินเสียงก็ถือว่าได้กลับมาแล้ว