จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 772

เหตุการณ์ค่อนข้างอลหม่านวุ่นวาย

ฝั่งหนึ่งคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต ส่วนอีกฝั่งก็คือคนในครอบครัว ติงฉี่ซานกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เมื่อต้องเผชิญกับคำร้องขอที่ไม่สมเหตุสมผลของพ่อลูกตระกูลเกา ติงฉี่ซานนั้นอยากจะไล่ตะเพิดพวกเขาออกไป แต่...

เฮ้อ หากจะโทษก็ต้องโทษตัวเองที่ทำไมต้องไปติดหนี้บุญคุณมากมายในตอนนั้นด้วย จะจ่ายคืนก็ทำไม่ได้

เกาจื้อติ้งกล่าวอย่างเยาะเย้ย "ข้อเสนอของลูกชายฉันก็ไม่เลวเลย ต้องให้เมิ่งเหยนมาดื่มเหล้าเป็นเพื่อนสิถึงจะเป็นการขอโทษที่แท้จริง เพื่อนร่วมชั้นเก่า ฉันได้ยอมถอยให้นายพอแล้ว นายรีบออกความเห็นมาเถอะ"

เอาความเห็นอะไรก็ว่ามา?

ติงฉี่ซานจะให้ลูกสาวของตนไปดื่มกับคนอื่นได้อย่างไรกัน?อีกทั้งยังต่อหน้าลูกเขยอีก หากทำเรื่องนี้ล่ะก็ต่อไปในอนาคตเขาจะเอาหน้าที่ไหนไปมีชีวิตอยู่ต่อกันล่ะ?

เขายอมตายดีกว่าที่จะมาทำอะไรแบบนี้

ในเวลานี้ เจียงชื่อยืนลุกขึ้นมาอย่างเงียบๆ พร้อมกับเดินไปที่ด้านข้างของโต๊ะกลางโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง จากนั้นหยิบมีดปอกผลไม้และเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

เมื่อมองดูแววตาและท่าทางของเขา นี่มันเป็นท่วงท่าของคนที่จะไปแทงใครนี่!

พ่อลูกตระกูลเกาตกใจแทบตาย

ติงฉี่ซานตะโกนออกมา "เจียงชื่อ ใจเย็นๆ อย่าหุนหันพลันแล่นไป!"

เจียงชื่อได้หยุดฝีเท้าลงในระยะห่างไม่ถึงสองเมตร "พ่อ วางใจเถอะ ผมใจเย็นมากเลยล่ะ"

หลังจากนั้นชั่วครู่ เขาก็ได้พูดต่อว่า "ไหนๆ ก็บอกว่าหนี้ของพ่อให้ลูกชดใช้ แม้ว่าผมจะไม่ใช้ลูกชายแท้แต่ลูกเขยก็ถือว่าเป็นลูกชายอยู่ครึ่งหนึ่ง พ่อฉันติดหนี้คุณ ลูกชายอย่างฉันก็จะเป็นคนใช้หนี้ให้เอง"

เกาจื้อติ้งนั่งไขว่ห้าง "ชดใช้?นายจะชดใช้ยังไง?"

เจียงชื่อยกสามนิ้วขึ้นมา "ในตอนนั้นพ่อของฉันทำให้คุณต้องถูกแทง เวลาผ่านมาก็หลายปีแล้ว ฉันจะเพิ่มดอกเบี้ยให้คุณหน่อยก็แล้วกัน ชดใช้ให้สามครั้ง ตั้งแต่ลงมีดสามครั้งเป็นต้นไปพระคุณระหว่างคุณกับพ่อของผมถือว่าสะสางไม่ติดค้างอะไรกันอีก"

เกาจื้อติ้งเขย่าขาพร้อมกับพูดว่า "เอาสิ แทงเลย นายพูดเองนะว่าลงมีดสามครั้ง นายกล้าแทงตัวเองสามครั้งเมื่อไหร่ พวกเราก็ถือว่าไม่มีอะไรติดค้างกันอีก"

พูดขนาดนี้แล้ว ติงเมิ่งเหยนจะปล่อยให้เจียงชื่อมาทำวุ่นวายได้ยังไงกัน?

เธอโยนตะเกียบทิ้งพร้อมกับรีบพุ่งไปที่ด้านข้างของเจียงชื่อและจับมือของเจียงชื่อไว้ "สามีคะ ใจเย็นลงหน่อยเถอะ อย่าซี้ซั้วทำเลย มีดสามเล่มไม่ใช่เรื่องตลกนะ อาจตายได้เลย!"

ติงเฉิงเฟิง ติงฉี่ซานและเมิ่งเหยนต่างพากันลุกขึ้นยืนมาห้ามปราม

อย่างไรก็ตาม เจียงชื่อผลักติงเมิ่งเหยนออกไปเบาๆ "วางใจเถอะ ฉันเป็นทหารมาตั้งนาน บาดเจ็บมาตั้งเยอะมีดสามเล่มทำอะไรฉันไม่ได้หรอก"

เกาจื้อติ้งพูดเสริมอีกว่า "แต่มีดของฉันเล่มนี้มันดันแทงใกล้หัวใจเสียด้วยสิ นายอย่าไปใช้มีดสามเล่มนั้นกรีดแทงไปที่น่องล่ะ เพราะมันจะไร้ความหมายเลยนะ"

เจียงชื่อพยักหน้า "วางใจ จะไม่ทำให้คุณต้องเสียเปรียบเลย"

เมื่อพูดจบ เขาก็ค่อยๆ ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นเรือนร่างของหน้าอกที่แข็งแกร่ง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ

"มีดเล่มแรก ชดใช้ให้คุณ"

ด้วยความมือไวตาไว เจียงชื่อใช้มีดกรีดแทงเข้าไปที่บริเวณใกล้กับหัวใจอย่างรวดเร็ว คนที่เห็นต่างพากันอกสั่นขวัญหาย

"ที่รัก!"

"ชื่อเอ๋อ!!"