จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 790

ในค่ำคืนอันมืดมิด โรงงานอันรกร้าง อาคารสำนักงานเก่าเป็นลายพร้อย

โรงงานเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ไม่โดดเด่น...บริษัทหรงกง

ผู้จัดการใหญ่ซุนเค่เฉินกำลังเดินไปมาในสำนักงาน ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า ช่วงนี้บริษัทมีหนี้สินล้นพ้นตัว วัสดุที่ผลิตทั้งหมดล้วนเป็นผลิตภัณฑ์คุณภาพต่ำ ขายไม่ออก

กำลังจะล้มละลาย

ซุนเค่เฉินเคยชินกับการใช้ชีวิตที่ดี รับไม่ได้กับการต้องล้มละลาย หากล้มละลาย ต่อไปเขาจะทำอย่างไร? คนงานมากมายจะไม่ไล่ตีเขาทุกวันเหรอ?

"น่าหงุดหงิดชะมัด!"

สิ่งที่ทำให้เขาปวดหัวมากที่สุด คือการที่เขายังเป็นหนี้พนันอยู่เป็นล้าน ถ้าเขายังไม่คืนเงินก้อนนี้อีก พวกทวงหนี้ก็จะมาหาถึงบ้าน และไม่พ้นถลกหนังตัดเส้นเอ็นเขา

ซุนเค่เฉินเดินไปเดินมา ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด

ในเวลานี้ มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา ชายร่างสูงยืนอยู่ที่ประตู พิงกรอบประตู แล้วเคาะบานประตูที่เปิดอยู่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เมื่อซุนเค่เฉินได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว ก็หันกลับมามองอย่างตะลึงงัน

"คุณคือ...ติงหงเหย้า?"

"เฮ้ เพื่อนเก่า นายออกจากคุกแล้วเหรอ?"

"ยินดีด้วย ยินดีด้วย!

ติงหงเหย้าเดินตรงเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงไขว่ห้าง "อย่าเสแสร้งกับผม ผมเพิ่งส่งคนไปแจ้งคุณเมื่อไม่กี่วันก่อน ลืมแล้วเหรอ?"

ซุนเค่เฉินหน้าแดง

เมื่อหลายวันก่อน ติงหงเหย้าได้ส่งคนมาเร่งรัดหนี้ มันเป็นหนี้ก้อนเก่าก่อนที่ติงหงเหย้าจะติดคุก

แต่เดิมทีซุนเค่เฉินคิดว่าเงินก้อนนี้เขาจะทำเงียบๆ หลังจากที่ติงหงเหย้าเข้าคุกไปแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าติงหงเหย้าจะออกมาอีก และสิ่งที่ทำให้คาดไม่ถึงมากกว่านั้นก็คือ ติงหงเหย้ายังดำรงตำแหน่งเจ้าบ้านของตระกูลติงอีก

โชคชะตานั้นมีขึ้นมีลงจริงๆ

เขากระแอมไออย่างเก้อเขิน "เพื่อนเก่า เรื่องนี้ฉันรู้ แต่ช่วงนี้เงินฉันขาดมือนิดหน่อย นายพอจะช่วยได้ไหม..."

ติงหงเหย้ายกมือขึ้น "ไม่มีทางอื่น คืนเงินมาเดี๋ยวนี้ ทั้งหมด 1.12ล้านหยวน ห้ามขาดไปแม้แต่เฟินเดียว"