จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 791

ติงหงเหย้าส่ายหัว "เพื่อนเก่า หลายปีผ่านไปแล้ว นายก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย เจ้ายังคงขี้ขลาดและไร้สมองเหมือนเดิม"

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ เขาก็พูดต่อ "ฉันไปบอกคนงานไม่ได้ว่าเรากำลังจะเซ็นสัญญาฉบับใหญ่ ให้คนงานร่วมมือกันกลับมาผลิตต่อ? บริษัทใหญ่ที่เร่งรัดหนี้สินเหล่านั้นได้กำหนดเวลาให้พวกเขาไปจ่ายเงินคืน และบอกพวกเขาว่าช่วงนี้อย่ามาสร้างปัญหา"

"เมื่อนายเซ็นสัญญาฉบับใหญ่กับติงเฟิงเฉิง จ่ายค่าจ้างและชดใช้หนี้สินให้กับคนงาน นายก็จะเป็นอิสระอีกครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ซุนเค่เฉินพยักหน้า "ปัญหาคือ สินค้าที่อยู่ในมือฉัน ทั้งผุพังและมีสต๊อกไม่เพียงพอ"

"เรื่องนี้จัดการไม่ยาก" ติงหงเหย้ากล่าว "นายสามารถทำบัญชีปลอมได้ ให้ดูเหมือนว่ามีสต๊อกเพียงพอ ติงเฟิงเฉิงก็ไม่ได้ไปตรวจสอบทุกโกดังทีละรายการ สุดท้ายก็ต้องตรวจสอบใบเสร็จใช่ไหม? แค่ทำใบเสร็จให้เรียบร้อยก็พอ"

"จากนั้นฉันจะให้เงินนายอีกสองล้าน นายเอาเงินนี้ไปซื้อวัสดุคุณภาพสูงจากบริษัทอื่น พอติงเฟิงเฉิงส่งคนไปตรวจ นายก็เอาวัสดุที่ซื้อมาล็อตนี้ให้เขาดู ก็เรียบร้อยแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ฟังดูสมเหตุสมผล

ซุนเค่เฉินกล่าวว่า "ติงเฟิงเฉิงหลอกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"อย่ากังวล ติงเฟิงเฉิงทั้งโง่ทั้งโลภ ขอเพียงนายลดราคาลง ให้เหลือเพียงสองในสามของราคาตลาด เขาต้องหวั่นไหวแน่ จำไว้ว่าอย่าลดมากเกินไป มิฉะนั้นจะทำให้เกิดความสงสัย"

ซุนเค่เฉินพยักหน้า "อืม ฉันเข้าใจแล้ว"

จากนั้นเขาก็พูดอย่างเป็นกังวล "นี่เป็นการฉ้อโกงทางการค้า เมื่อเซ็นสัญญาแล้ว ฉันสามารถเอาเงินไปจ่ายคนงานและหนี้ข้างนอกได้ แล้วติงเฟิงเฉิงล่ะจะทำยังไง?"

ในเวลานี้ ติงหงเหย้าได้เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา

เขามองไปที่ติงหงเหย้าอย่างเย็นชา "เรื่องนี้ก็แล้วแต่นายจะเลือก อยากจะล่วงเกินติงเฟิงเฉิงคนเดียว หรือล่วงเกินคนงานหลายพันคน บริษัทขนาดใหญ่กว่าสิบบริษัท?"

ไม่จำเป็นต้องเลือก เป็นใครก็เลือกทางแรก

"แล้วถ้าติงเฟิงเฉิงฟ้องฉันขึ้นมาจะทำยังไง" ซุนเค่เฉินเอ่ยถาม