จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 809

ทุกคนในงานต่างก็ตกตะลึง ได้แต่ยืนดูการแสดงและไม่มีใครกล้านั่งลงสักคน

ต่อให้เป็นคนที่สมองทำงานช้าที่สุด ณ เวลานี้ เขาต้องรู้เขาใครคือคนที่กำลังขับร้องเพลงโอเปร่าบนเวที แต่ว่าทุกคนก็สงสัยมาก ว่าคุณปู่มาได้ยังไง?

เพราะทุกคนรู้ถึงความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้ว่ามันแย่แค่ไหน

ไม่ต้องพูดถึงการที่ไม่ยอมอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกัน แค่การที่ทั้งคู่ไม่ยอมไปมาหาสู่กันก็ทำให้ทั้งสองไม่อยากเจอหน้ากันอยู่แล้ว

ด้วยความสัมพันธ์แบบนี้ แล้วคุณปู่ติงจะยอมลดตัวมาได้อย่างไร?

หนึ่งในผู้ชม คนที่รู้สึกประหลาดใจที่สุดก็คือติงฉี่ซาน เขาได้แต่ยืนทื่ออยู่กับที่ แล้วมองดูคุณปู่ที่กำลังแสดงบนเวทีอย่างงุนงง ซึ่งดูเหมือนว่าทุกอย่างนี้ไม่ใช่ความจริง

เป็นไปไม่ได้ คุณปู่จะมาได้ไง?

เราฝันไป

เขาขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นไม่ได้เป็นความจริงตามที่เขาจินตนาการอยู่

แต่ยิ่งมองดู ดวงตาของเขาก็ยิ่งเปียกชื้นขึ้นเรื่อย ๆ

อันที่จริง ในฐานะลูกชายคนหนึ่ง เขาจะเกลียดชังพ่อตัวเองได้อย่างไร? เขาแค่โกรธในสิ่งที่คุณปู่เคยทำไว้ และทั้งสองก็แค่ไม่ยอมลดตัวลงมาปรับความเข้าใจกันก็เท่านั้น

แต่ถ้าคุณปู่ติงยอมขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีให้เขาฟัง นั่นก็แสดงว่าคุณปู่ยอมลดตัวให้เขาแล้ว และนี่ก็แทบจะทำให้หัวใจของติงฉี่ซานละลาย

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีความเกลียดชังไหนสามารถกีดกั้นความสัมพันธ์ของสายเลือดเดียวกันได้

ติงเฟิงเฉิงที่อยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงอย่างอธิบายไม่ได้ เขามองไปที่เจียงชื่อแล้วชูนิ้วโป้งให้กับเขา "เจียงชื่อ สุดยอดจริงๆ ที่เชิญคุณปู่มาได้ ถึงว่าล่ะ ทำไมนายถึงบอกว่าไม่มีใครไม่รู้จัก 'ศิลปินคนดัง' คนนี้ ตอนนี้ข้าเข้าใจความหมายนั้นแล้ว"

แน่นอน ถ้าใครในนี้กล้าที่จะไม่รู้จักติงจ้ง แสดงว่าเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะได้นั่งกินข้าวอยู่ในงานเลี้ยงนี้

ติงเฟิงเฉิงกระซิบถามเบาๆ ว่า "เจียงชื่อ นายบอกหน่อยได้ไหม ว่านายเอายากล่อมประสาทอะไรให้คุณปู่กิน คุณปู่ถึงขั้นมาร้องเพลงให้กับอาสามฟังได้?"