จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 810

พ่อกับลูกก็มองหน้ากันและกัน

ผ่านไปสักพักใหญ่

ติงจ้งยิ้มจางๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า "สุขสันต์วันเกิดนะ"

คำพูดง่ายๆ ไม่กี่คำ แต่ความหมายนั้นลึกซึ้งมาก มันแทงทะลุหัวใจของติงฉี่ซานทันที และน้ำตาของเขาก็ร่วงหล่นลงมาอย่างห้ามไม่ได้

"พ่อครับ......"

เป็นเวลากว่า 20 ปีแล้วที่เขาไม่ได้เรียกคำว่า 'พ่อ' คำนี้!

หรืออาจจะนานกว่านั้น

แต่มาสายก็ยังดีกว่าไม่มา และเช่นเดียวกัน คำว่า 'พ่อ' ที่ติงจ้งได้ยินในตอนนี้ก็ดีกว่าไม่ได้ยินอีกเลย

ติงจ้งที่แข็งกร้าวมาตลอดในตอนนี้ก็ต้องตื่นเต้นและสั่นเทาไปทั้งตัว

ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วกอดติงฉี่ซานไว้ และภายใต้การนำของติงเฟิงเฉิง ทุกคนก็ปรบมือให้พวกเขา

ภายใต้การเป็นพยานของทุกคน ในที่สุดพ่อลูกที่เป็นศัตรูมานานหลายปีก็ได้ปรับความเข้าใจกันและคืนดีกันอีกครั้ง

ที่จริงแล้ว การคืนดีของความสัมพันธ์การเป็นพ่อลูกนั้นไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย

ท่ามกลางเสียงเชียร์ของผู้คน ติงเมิ่งเหยนหันมองไปที่เจียงชื่อแล้วกระซิบข้างหูเขา "ขอบคุณนะ ที่รัก"

มุมปากของเจียงชื่อโค้งขึ้น

ติงเมิ่งเหยนพูดต่อ "ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่คุณทำ ก็เพื่อฉันคนเดียว แค่คุณช่วยพี่รองให้ขึ้นรับตำแหน่งฉันก็ประทับใจมากแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อกับคุณปู่คืนดีกันได้ ความประทับใจนี้ฉันจะเก็บมันไว้ในใจนะ"

เจียงชื่อพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย "แค่เก็บไว้ในใจก็พอแล้วเหรอ?"

"แล้วคุณอยากให้ฉันทำอะไรอีกล่ะ?"

"อืม......ผมอยากให้คืนนี้......"