จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 813

โหวหยังมองไปที่เลขาอย่างน่าสนใจแล้วถามด้วยรอยยิ้มจางๆ "ดูไม่ออกจริงๆ เลยนะว่าเอ็งจะฉลาดหลักแหลมขนาดนี้? มีวิธีอะไร ลองเล่ามาดูสิ"

เลขามองไปรอบๆ จากนั้นเข้ามาหาโหวหยังแล้วกระซิบพูดว่า "แน่นอนครับว่าเจียงชื่อมีความสามารถของมัน มันคัดเลือกหินอัญมณีล้ำค่าออกมาสิบก้อนก็จริง แต่ว่า ถ้าเรื่องนี้ไม่มีใครรู้ล่ะครับ?"

ทันทีที่ประโยคนี้ถูกพูดออกจากปาก โหวหยังก็รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อ

ใบหน้าเหี่ยวย่นแต่เดิมนั้นก็เด้งตึงขึ้นมาทันที จากนั้นเขาพยักหน้าแล้วพูดอย่างพึงพอใจว่า "ใช้ได้ เป็นความคิดที่ดีมาก เอ็งมันไม่เสียข้าวสุกจริงๆ สามารถช่วยข้าในยามวิกฤติแบบนี้ได้!"

จากนั้นโหวหยังก็สั่งคนให้ไปจัดการเรื่องนี้ทันที

ในเวลาเดียวกัน เขายังไม่ลืมย้ำเตือนเลขาว่า "เรื่องนี้ต้องจัดการให้เรียบร้อยนะ ห้ามให้ใครหลุดปากออกไปเด็ดขาด ไม่อยากนั้น เอ็งกับข้าทั้งสองก็อย่างหวังจะได้อยู่ต่อที่ม่อเป่ยอีก"

เลขาตอบอย่างจริงจัง "ไม่ต้องห่วงครับผู้จัดการหยัง เรื่องนี้ผมเข้าใจดี!"

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในชั่วพริบตา ครึ่งวันก็ผ่านไป และในช่วงบ่ายโมงกว่าประธานซูชิ่งเลี่ยงก็ได้กลับมาที่บริษัท หลังจากกลับมาถึง เขาก็เรียกโหวหยังมาพบที่ออฟฟิศโดยไม่รอช้า

"เสี่ยวโหว เป็นยังไงบ้าง เข้านี้ได้ต้อนรับคุณเจียงชื่อไหม?"

"แน่นอนครับ ผมต้องรอบคุณเจียงชื่อตามที่ท่านประธานมอบหมายเป็นอย่างดีเลยครับ"

"อื้ม" หลังจากหยุดไปสักพัก ซูชิ่งเลี่ยงก็ถามต่อ "แล้ว คุณเจียงชื่อคัดเลือกหินอัญมณีออกมาสิบชิ้นแล้วใช่ไหม?"

"เลือกเรียบร้อยครับ"

"แล้วเป็นยังไงบ้าง?"

โหวหยังไม่ได้ตอบคำถามทันที แต่กลับแสดงสีหน้าไม่เป็นสุข ซึ่งใบหน้าอันบูดบึ้งของเขา ทำให้คนดูก็รู้ว่าเขากำลังไม่สบายใจ

ผ่านไปสักพัก แต่เขาก็ยังไม่พูดเหตุผล