จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 821

พระอาทิตย์สาดส่อง ท้องฟ้าแจ่มใส

นานๆ ทีกว่าเจียงชื่อจะเข้าไปในสำนักงานของเครื่องประดับดาวฤกษ์ และเดินเข้าไปในออฟฟิศของผู้จัดการสาขาหยวนหยาเหว่ย

ตั้งแต่เจียงชื่อเดินเข้ามา หยวนหยาเหว่ยก็ทำหน้าบูดบึ้งตลอด

เขายังคงไม่ลืมการแพ้การเดิมพันในครั้งที่แล้ว ทำให้เขาต้องพ่ายแพ้อย่างไร้ศักดิ์ศรีและยังต้องกินมาม่าอีกด้วย ซึ่งแค้นนี้ เขาต้องจำไปตลอดชีวิต จนกว่าเขาจะเอาชนะเจียงชื่อได้

"เรียกคุณมาตั้งนาน ทำไมเพิ่งมาล่ะ?" หยวนหยาเหว่ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์

เจียงชื่อได้แต่มองเขาอย่างเย็นชาและไม่ตอบคำถามเขา

สำหรับคำพูดจู้จี้จุกจิกแบบนี้ เขาไม่จำเป็นต้องสนใจ มีแต่จะทำให้อีกฝ่ายคิดว่าเขากำลังหาข้อแก้ตัว

หยวนหยาเหว่ยที่เห็นเจียงชื่อไม่มีเจตนาที่จะถกเถียงกับเขา เขาก็หมดอารมณ์และพูดด้วยสีหน้าเย็นชา "วันนี้ที่ผมเรียกคุณมาก็เพราะมีงานจะมอบหมายให้คุณไปทำ"

จากนั้นเขายื่นเอกสารชุดหนึ่งให้กับเจียงชื่อ

"ตามคำขอจากสำนักงานใหญ่มิลาน พวกเขาต้องการให้เราซื้อหินจำนวนหนึ่งในเขตเจียงหนานแล้วส่งไปให้พวกเขา"

"ราคาสินค้าเราได้เจรจากันเสร็จแล้ว คุณแค่ไปรับสินค้าตามข้อกำหนดก็พอ"

"เสร็จแล้วคุณก็แค่ส่งของออกไปจากศุลกากรก็สิ้นเรื่อง"

"ง่ายๆ เลยใช่ไหม?"

แน่นอน มันง่ายมาก เป็นงานธุรกรรมที่ใครๆ ก็ทำได้ เพราะงานสำคัญได้ทำเสร็จแล้ว

สิ่งที่เจียงชื่อต้องทำก็คือ จ่ายเงิน แล้วรับของ จากนั้นส่งออกไปที่ด่านศุลกากร เมื่อส่งสินค้าออกแล้วกลับมารายงานที่บริษัท ก็เท่านั้น

ไม่มีอะไรยากเลย

ความจริงเรียกใครไปจัดการงานนี้ก็ได้