พระอาทิตย์สาดส่อง ท้องฟ้าแจ่มใส
นานๆ ทีกว่าเจียงชื่อจะเข้าไปในสำนักงานของเครื่องประดับดาวฤกษ์ และเดินเข้าไปในออฟฟิศของผู้จัดการสาขาหยวนหยาเหว่ย
ตั้งแต่เจียงชื่อเดินเข้ามา หยวนหยาเหว่ยก็ทำหน้าบูดบึ้งตลอด
เขายังคงไม่ลืมการแพ้การเดิมพันในครั้งที่แล้ว ทำให้เขาต้องพ่ายแพ้อย่างไร้ศักดิ์ศรีและยังต้องกินมาม่าอีกด้วย ซึ่งแค้นนี้ เขาต้องจำไปตลอดชีวิต จนกว่าเขาจะเอาชนะเจียงชื่อได้
"เรียกคุณมาตั้งนาน ทำไมเพิ่งมาล่ะ?" หยวนหยาเหว่ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์
เจียงชื่อได้แต่มองเขาอย่างเย็นชาและไม่ตอบคำถามเขา
สำหรับคำพูดจู้จี้จุกจิกแบบนี้ เขาไม่จำเป็นต้องสนใจ มีแต่จะทำให้อีกฝ่ายคิดว่าเขากำลังหาข้อแก้ตัว
หยวนหยาเหว่ยที่เห็นเจียงชื่อไม่มีเจตนาที่จะถกเถียงกับเขา เขาก็หมดอารมณ์และพูดด้วยสีหน้าเย็นชา "วันนี้ที่ผมเรียกคุณมาก็เพราะมีงานจะมอบหมายให้คุณไปทำ"
จากนั้นเขายื่นเอกสารชุดหนึ่งให้กับเจียงชื่อ
"ตามคำขอจากสำนักงานใหญ่มิลาน พวกเขาต้องการให้เราซื้อหินจำนวนหนึ่งในเขตเจียงหนานแล้วส่งไปให้พวกเขา"
"ราคาสินค้าเราได้เจรจากันเสร็จแล้ว คุณแค่ไปรับสินค้าตามข้อกำหนดก็พอ"
"เสร็จแล้วคุณก็แค่ส่งของออกไปจากศุลกากรก็สิ้นเรื่อง"
"ง่ายๆ เลยใช่ไหม?"
แน่นอน มันง่ายมาก เป็นงานธุรกรรมที่ใครๆ ก็ทำได้ เพราะงานสำคัญได้ทำเสร็จแล้ว
สิ่งที่เจียงชื่อต้องทำก็คือ จ่ายเงิน แล้วรับของ จากนั้นส่งออกไปที่ด่านศุลกากร เมื่อส่งสินค้าออกแล้วกลับมารายงานที่บริษัท ก็เท่านั้น
ไม่มีอะไรยากเลย
ความจริงเรียกใครไปจัดการงานนี้ก็ได้
ทุกอย่าง ก็เพื่อจะกำจัดเจียงชื่อ!
แต่เจียงชื่อในตอนนี้ยังไม่รู้อะไรเลย เขาพาลูกน้องและรถบรรทุกอีกหลายคันขับไปยังแหล่งซื้อหิน และได้พบกับเจ้าของเหมืองแร่ หยางเย่าข่าย
"สวัสดีครับเจ้านายหยาง ผมคือเจียงชื่อ ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของเครื่องประดับดาวฤกษ์ครับ"
"บริษัทผมน่าจะทำสัญญาซื้อขายกับบริษัทไปแล้วใช่ไหมครับ วันนี้ผมมารับสินค้าครับ"
หยางเย่าข่ายพยักหน้าตอบ "ฮ่าๆ ผมรอพวกคุณอยู่พอดีเลย"
หยางเย่าข่ายส่งมอบสินค้าและเจียงชื่อก็จ่ายเงินค่าสินค้าไป ทุกอย่างราบรื่น เมื่อได้รับเงินของเจียงชื่อแล้ว หยางเย่าข่ายก็ส่งมอบสินค้าและขนขึ้นรถบรรทุกสามคันเต็มๆ
แต่เมื่อเห็นหินบนรถบรรทุกนั้น เจียงชื่อก็ขมวดคิ้วอย่างไม่ปฏิเสธไม่ได้
ตามความรู้สึกของเขาที่มีต่อหินอัญมณี คุณภาพของหินบนรถบรรทุกสามคันนี้แย่มาก ซึ่งดูแล้วทั้งหมดล้วนเป็นหินขยะทั้งนั้น ส่งไปสำนักงานใหญ่มิลานก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...