จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 822

แต่เมื่อดูราคาอีกครั้ง เจียงชื่อก็พอรู้คร่าวๆ ว่าเพราะอะไร

เพราะหินทั้งหมดบนรถบรรทุกสามคันนี้ราคารวมกันก็แค่ 6 ล้านหยวนเท่านั้น ซึ่งราคานี้สำหรับหินหยาบแล้ว มันไม่ต่างอะไรกับการขายของถูก ขายไม่กินกำไร

ดังนั้น หินที่ถูกขายในราคาต่ำขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องไม่ใช่หินที่ดีอย่างแน่นอน

หรือเรียกได้ว่าเป็นของเหลือจากที่คัดกันไปหมดแล้ว ก็แค่การขายล้างสต๊อกเท่านั้น

ก็ไม่รู้ว่าสำนักงานใหญ่มิลานจะเอาเศษของเหลือเหล่านี้ไปทำไม คิดไม่ออกจริงๆ

แต่ว่า ทั้งหมดนี้คณะกรรมการบริษัทได้ทำการประชุมและอนุมัติแล้ว เจียงชื่อผู้ซึ่งเป็นผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อก็ทำได้เพียงทำหน้าที่ของเขา

หลังจากนั้น เขาก็ขึ้นรถแล้วพาคนงานขับรถออกเดินทาง

ที่หมายก็คือด่านศุลกากร

รถบรรทุกที่ขนหินหยาบทั้งสามคันนี้ก็แล่นออกไปบนท้องถนน

แต่เมื่อขับไปเรื่อย ๆ ระยะห่างของรถทั้งสามคันก็ขาดช่วงกัน ซึ่งรถของเจียงชื่อขับอยู่ด้านหน้าสุด และรถคันที่สองก็ขับตามมาติดๆ แต่รถคันสุดท้ายนั้นจะขับค่อนข้างช้า

หลังจากขับต่อเนื่องกันนานกว่าหนึ่งชั่วโมง รถทั้งสามคันก็แทบจะมองไม่เห็นกันแล้ว

และเมื่อขับผ่านสี่แยก ช่วงระยะห่างของรถทั้งสามคันก็มีพาหนะอื่นๆ แทรกเข้ามา ซึ่งมันก็ทำให้ทั้งสามคันขาดการติดต่อกันทันที

เจียงชื่อมองผ่านกระจกหลังแล้วขมวดคิ้วขึ้น ในขณะนี้ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"รอก่อน"

คนขับเหยียบเบรกและจอดรถอยู่ข้างถนน

เจียงชื่อที่นั่งอยู่บนที่นั่งโดยสารก็เงยหน้าออกไปเพื่อดูด้านหลัง "เรารอที่นี่สักพัก รอรถคันที่สามมาก่อน การขนส่งหินหยาบในครั้งนี้เราจำเป็นต้องไปพร้อมกัน ห้ามผิดพลาดโดยเด็ดขาด"

เจียงชื่อเริ่มรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี

ทำไมหยวนหยาเหว่ยถึงให้เขามาทำภารกิจง่ายๆ แบบนี้โดยไม่มีเหตุผลเลย

ครั้งล่าสุดหยวนหยาเหว่ยถูกเจียงชื่อแกล้งจนไม่เป็นท่า แล้วเขาไม่คิดจะหาวิธีแก้แค้นเจียงชื่อเลยหรือ? ดังนั้น ภารกิจในครั้งนี้ มันต้องไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดแน่