จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 823

"ผู้จัดการเจียง เกิดอะไรขึ้นครับ?" คนขับถามอย่างสงสัย

เจียงชื่อไม่ได้ตอบคำถามทันที แต่มองไปรอบๆ ก่อน เมื่อเห็นว่ามีร้านบะหมี่อยู่ไม่ไกล เขาจึงพูดขึ้นว่า "ขอโทษด้วยนะทุกคน พอดีตอนเช้าผมไม่ได้กินอะไรมาเลย ตอนนี้หิวจนปวดท้องแล้ว นั่งอยู่บนรถส่ายไปมาผมเริ่มไม่ไหวแล้วครับ ดังนั้น ขอทุกคนเห็นใจผมหน่อยนะครับ เราพักสักครู่"

"เอางี้ดีกว่า ผมเลี้ยงบะหมี่ทุกคนนะ ตามผมมาเลยครับ"

ซึ่งตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงวันแล้ว ท้องไส้ของทุกคนก็ว่างมาก และทุกคนก็เริ่มหิว

ในเมื่องเจียงชื่อจะให้พักกินบะหมี่ก่อน แถมยังเลี้ยงทุกคนอีกด้วย แล้วพวกเขาที่เป็นพนักงานจะปฏิเสธได้อย่างไร?

ดังนั้นทุกคนก็ตามเจียงชื่อไปที่ร้านบะหมี่

จากนั้นทุกคนก็สั่งบะหมี่ร้อนแถมไข่ต้มสองฟอง!

แต่เจียงชื่อกินไปครึ่งถ้วยก็ขอออกไปเข้าห้องน้ำก่อน

และในช่วงที่ทุกคนไม่ทันสังเกต เขาก็ได้แอบกลับไปที่ข้างรถบรรทุกแล้วเริ่มตรวจสอบทีละคัน เขาต้องหาสาเหตุให้ได้ว่าทำไมจู่ ๆ หินหยาบเหล่านี้ถึงเปลี่ยนคุณภาพดีขึ้นได้

เขาสัมผัสผ่านพลังชี่ในร่างกายของเขา

รถคันแรกและคันที่สองไม่มีปัญหาใดๆ แต่เมื่อมาถึงรถคันที่สาม เขาก็ตรวจพบอย่างประหลาดใจว่า ทำไมหินหยาบบนรถคันนี้ถึงมีปฏิกิริยาต่อร่างกายเขารุนแรงขนาดนี้

มีปัญหา

ต้องมีปัญหาใหญ่แน่นอน

ในช่วงแรก รถคันนี้ขับช้ามาก จึงทำให้ทิ้งระยะห่างจากรถคันข้างหน้าสองคัน แต่หลังจากที่ตามทันอีกครั้ง จู่ๆ คุณภาพหินหยาบบนรถก็เปลี่ยนไป ถ้าจะบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วใครจะเชื่อ?

แต่โชคดีที่เป็นเจียงชื่อ ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไป เขาไม่มีทางรู้ปัญหานี้อย่างแน่นอน

ในขณะที่ทุกคนไม่ทันสังเกต เจียงชื่อก็สัมผัสต่อไป

เขาสำรวจไปทีละโซน ทีละจุด และในที่สุดก็สังเกตเห็นถึงบางอย่างที่ผิดปกติอยู่ตรงกลางรถ เขาจึงย้ายหินหยาบที่คุมอยู่ชั้นนอกออก และทันใดนั้นเขารู้สึกแปลกใจมาก เพราะใต้หินหยาบเหล่านั้นมีกล่องสีดำขนาดใหญ่ซ่อนอยู่

และสิ่งที่ทำให้พลังชี่ในตัวของเจียงชื่อเกิดความไม่คงที่ก็คือกล่องดำนี้

แปลกประหลาดจริงๆ

เจียงชื่อค่อยๆ เปิดกล่องอย่างระมัดระวัง และสิ่งที่ดึงดูดสายตาเขาก็คือหินหยาบด้านในนั้น

เขาจึงเอื้อมมือหยิบขึ้นมาชิ้นหนึ่งเพื่อสัมผัสมัน

แต่มันแปลกมาก มีการตอบสนอง แต่การตอบสนองนี้มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่เขารู้สึกในตอนแรก และมันไม่เป็นธรรมชาติเลย

เจียงชื่อคลำหาความผิดปกติด้วยความสงสัย และในตอนนี้ เขาก็พบรอยแตกเล็กๆ ใต้หินหยาบนั้น ซึ่งมันไม่สามารถมองเห็นได้ง่ายๆ อย่างแน่นอน

จากนั้นเขาก็บิดหินตามรอยแตกบางๆ นั้นออก ซึ่งด้านในหินจะเป็นโพรงแถมยังอัดแน่นไปด้วยโฟม และในโฟมนั้นก็คือหินหยก!

เป็นหินหยกที่ผ่านการเจียระไนแล้ว!

เจียงชื่อพยักหน้าแล้วพึมพำกับตัวเอง "ถึงว่าทำไมความรู้สึกมันแปลกๆ แม้คุณภาพมันจะสูงมาก แต่มันไม่ใช่ของเดิม ผ่านการเจียระไนมาแล้วด้วย"

จากนั้นเขาก็หยิบขึ้นมาอีกก้อนหนึ่งแล้วแกะมันออกเหมือนก้อนแรก

......

ณ สำนักงานผู้จัดการทั่วไปในเครื่องประดับเส้ายิน

โหวหยังเดินเข้ามาอย่างหอบเหนื่อย จากนั้นนั่งลงบนโซฟาแล้วดื่มน้ำไปหลายแก้ว

เหวยซือมองไปที่เขาอย่างร่างเริง รอจนกว่าโหวหยังดื่มเสร็จเขาจึงจะถามว่า "เป็นยังไงบ้าง จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?"

โหวหยังพยักหน้าตอบ "เรียบร้อยครับ"

"แน่ใจนะ?"

"แน่ใจสิ!" โหวหยังพูดอย่างได้ใจว่า "ผมซื้อคนขับของมันแล้ว และให้คนเอากล่องสินค้าลักลอบนำเข้าแอบไปใส่ในรถของเจียงชื่อ ฮ่า ๆ คอยดูว่าครั้งนี้มันจะดิ้นหลุดไปได้อย่างไร"

เหวยซือพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

โหวหยังถามว่า "แต่การลักลอบนำเข้าไม่ใช่งานของเจียงชื่อคนเดียวนะครับ ท่านผู้จัดการยังมีแพะรับบาปอีกคนไม่ใช่เหรอครับ? คนที่รับช่วงต่อเจียงชื่อ คนหนึ่งรับผิดชอบในการจัดส่ง อีกคนรับผิดชอบในการขนส่ง แล้วคุณจัดการถึงไหนแล้วครับ?"

เหวยซือยิ้มพูด "ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ผมจัดการเป็นอย่างดีแล้ว ไม่มีปัญหาใดๆ เลยล่ะ"

โหวหยังปรบมือตอบ "เยี่ยมมากครับ! จริงด้วยสิ ผู้จัดการครับ คุณสะดวกเปิดเผยชื่อของไอ้แพะรับบาปคนนั้นให้ผมฟังหน่อยไหมครับ? ไอ้คนที่ต้องลำบากพร้อมกับเจียงชื่อ มันเป็นคนของเครื่องประดับดาวฤกษ์เหมือนกันใช่ไหมครับ?"

ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร รอยยิ้มบนใบหน้าของเหวยซือก็หายไป และเขาก็มองไปที่โหวหยังอย่างไม่ขยับเขยื้อน

สายตาของเขาเป็นดั่งงูพิษที่ทำให้โหวหยังรู้สึกอึดอัดไปหมด