จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 844

ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นฉีเจิ้นกับเจียงชื่อจากเครื่องประดับดาวฤกษ์

ทุกคนถึงกับตะลึง พวกเขามาได้ยังไง? สองคนนี้เป็นคู่แข่งของเหวยซือไม่ใช่หรือ?

เมื่อเห็นสองคนนี้เดินเข้ามาอย่างดุดัน มุมปากของเหวยซือยกขึ้นและแสดงรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามออกมา "แหม่ ๆ ประธานฉีกับผู้จัดการเจียงมีเวลาแวะมาหาผมได้ยังไงครับ?"

เจียงชื่อเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เหวยซือบนเวทีแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า "ใครในเขตเจียงหนานไม่ทราบว่าคุณจะจัดงานเลี้ยงถ่ายทอดสดในวันนี้ล่ะครับ? นี่เป็นข่าวใหญ่ในอุตสาหกรรมเครื่องประดับเลยนะครับ และผมกับประธานฉีก็เป็นคนในวงการนี้ด้วย เราต้องสนใจเรื่องนี้มากอยู่แล้ว ฉะนั้น ถ้าเราไม่มา เราจะรู้สึกผิดมากแค่ไหนครับ? แต่ถ้าคุณคิดว่าเราไม่ควรมา เรากลับไปได้นะครับ"

เหวยซือหัวเราะออกมาดังๆ

"ไม่ควรมาได้ยังไงล่ะ?"

"การที่ผมสามารถจัดงานเลี้ยงการถ่ายทอดสดในวันนี้ได้ ผมต้องขอบคุณการสนับสนุนจากคุณเจียงมากกว่านะครับ ถ้าไม่ใช่คุณเป็นคนใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์กว่าในการคัดแยกหินหยาบเหล่านี้อย่างยากลำบาก แล้วผมจะมีหินชั้นหนึ่งเยอะแยะขนาดนี้ได้ยังไงครับ?"

เป็นคำพูดที่จงใจเยาะเย้ยเจียงชื่อมาก

คนรวยเหล่านั้นก็เริ่มซุบซิบนินทาและส่ายหัวต่อเจียงชื่อ

"นี่เหรอเจียงชื่อ? เป็นคนโง่จริงๆ"

"เขามีความสามารถก็จริง แต่ความเฉียบแหลมทางธุรกิจของเขายังไม่เพียงพอ คัดแยกสินค้าเองกับมือแต่ไม่รู้จักทำสัญญาซื้อขายไว้ก่อน สุดท้ายถูกคนอื่นแย่งซื้อไปไม่เหลืออะไรให้"

"มันจะโทษใครไม่ได้หรอก คงต้องโทษความไร้เดียงสาของตัวมันเองแล้วล่ะ เหอะๆ สายแค่สองวัน แต่สิ่งที่ได้ก็คือสองมือที่ว่างเปล่า"

ทุกคนต่างบ่นว่ากัน และถือว่าเจียงชื่อเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

เหวยซือโบกมือ "ใครก็ได้ ช่วยหยิบเก้าอี้สองตัวให้กับประธานฉีกับผู้จัดการเจียงประทับที"

เขาถึงกับใช้คำว่า 'ประทับ' เพื่อแสดงถึงความเป็นราชา เหวยซือในขณะนี้ เหมือนเฝ้าดูราษฎรอยู่บนบัลลังก์ และด้วยท่าทีที่หยิ่งผยองอย่างที่สุด

เจียงชื่อกับฉีเจิ้นก็นั่งลงและมองขึ้นไปที่หน้าจอขนาดใหญ่