จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 845

ห้องประชุมที่เต็มไปด้วยความครึกครื้นแต่เดิมก็เงียบลงในทันที นอกจากเสียงของเครื่องตัดหินในรายการสดแล้ว ไม่มีเสียงพูดของใครอีกเลย

หินขี้หมา หินชิ้นแรกที่ทำการตัดออกมาก็เป็นหินขี้หมาเลย ใครจะคาดเดาได้?

เหวยซือที่ยืนอยู่บนเวทีและมีไฟส่องไปกระทบที่เขา ในตอนนี้ เขาเหมือนตัวตลกตัวหนึ่งที่ดูแล้วน่าขำขันมาก

ยังรับประกันว่าหินทุกก้อนเป็นหินชั้นหนึ่งทั้งนั้น แต่สุดท้ายหินก้อนแรกที่ทำงานผ่านก็เป็นหินหินขี้หมาเลย มันช่างน่าตลกสิ้นดี

แก้วไวน์ในมือของเหวยซือเริ่มไม่มั่นคง มือของเขาเริ่มสั่นและทำให้ไวน์ในแก้วหกออกมาเป็นครั้งคราว

ด้านล่างเวทีมีแต่ความเงียบ

หลังจากนั้นไม่นาน มีคนเริ่มพูดแทนเหวยซือว่า "ก็นี่มันหินหยาบ จะแม่นยำทุกก้อนได้ยังไงล่ะ? บังเอิญมีหินขยะก้อนสองก้อนไม่แปลกหรอก"

แต่หลังจากที่เสียงนั้นหยุดลง หินก้อนที่สองและก้อนที่สามก็ทำการตัดเสร็จ

และเช่นเดียวกัน ทั้งหมดล้วนเป็นหินขี้หมา

ถ้าหินก้อนแรกเป็นหินขี้หมายังพอเข้าใจได้ แต่ถ้าเปิดหินขี้หมาสามก้อนติดต่อกัน นั่นยังเรียกว่าบังเอิญอีกหรือ?

บอกว่าเป็นหินชั้นหนึ่งทั้งหมด แต่สุดท้ายเป็นหินขี้หมาทั้งสามก้อน

เหอะๆ ตบหน้าตัวเองชัดๆ

ฉีเจิ้นเอื้อมมือหยิบแตงโมชิ้นหนึ่งมาใส่ปากของเขาแล้วพูดว่า "หึ หึ หึ แตงโมวันนี้หวานจริงๆ เลยนะ!"

ใช่เลย 'แตง' วันนี้หวานจริงๆ

แต่หวานสำหรับฉีเจิ้นเท่านั้น เพราะสำหรับเหวยซือ มันขมจนน่าเวทนา

เจียงชื่อนั่งนิ่งๆ อยู่บนเก้าอี้แล้วเงยหน้ามองหน้าจอรายการสดนั้น มุมปากของเขาค่อยๆ โค้งขึ้น เพราะหินขี้หมาสามก้อนก่อนหน้านี้เป็นแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ทีเด็ดยังอยู่ข้างหลัง

'การแสดง' ต่อไปมันน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้นไปอีก

เพราะหินที่ผ่าออกมานั้น ส่วนใหญ่จะเป็นหินขี้หมา และส่วนน้อยที่เป็นหินธรรมดา แต่สำหรับหินชั้นหนึ่งแล้ว ไม่มีสักก้อนเลย

อย่าว่าแต่หินชั้นหนึ่ง แม้แต่หินหยาบธรรมดายังไม่มีเลยสักก้อน