จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 849

เห็นได้ชัดว่าหยวนหยาเหว่ยเล็งเป้าไปที่เจียงชื่อ และตอนนี้ก็แค่เหลือแค่เอ่ยชื่อเขาเท่านั้นแล้ว

เมื่อลูกน้องของหยวนหยาเหว่ยเหล่านั้นเห็นลูกพี่เอ่ยปากพูดแล้ว พวกเขาก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉยและเริ่มแสดงความคิดเห็นกันขึ้นมา

"ผู้จัดการหยวนพูดถูกครับ คนบางคนไม่ทำอะไรเลย แต่ได้เงินเดือนสูงกว่าคนอื่น แล้วลูกน้องอย่างพวกเราจะคิดยังไงกับเรื่องนี้ล่ะครับ?"

"ประธานฉีครับ ผมคิดว่าบริษัทของเราควรทำการตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วนบ้างแล้วนะครับ อย่าปล่อยให้คนไร้การศึกษาแบบนี้มาหลอกเงินต่อไปเลยครับ"

"ยังบอกว่าจะสร้างกำไรให้กับบริษัท แต่สุดท้ายล่ะครับ? เกือบทำบริษัทเจ๊งมากกว่า ถ้าไม่มีแพะรับบาป เครื่องประดับดาวฤกษ์ของเราคงจบเห่แน่เลยครับ"

คนเหล่านี้ขยันพูดมาก พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะไล่เจียงชื่อออกจากบริษัททันที

พวกเขาเกลียดเจียงชื่อเข้าถึงกระดูก ในเมื่อไม่มีปัญญาทำลายเครื่องประดับดาวฤกษ์ อย่างน้อยก็ขับไล่เจียงชื่อออกไปก็ยังดี

ถ้าเขายังอยู่ต่อ แล้วพวกเขาจะคอร์รัปชันยังไง?

แต่ว่า สำหรับความโกรธของผู้คนที่อยู่ตรงหน้าแล้ว ฉีเจิ้นกับเจียงชื่อได้แต่ยิ้มตอบและไม่มีความกังวลเลยแม้แต่น้อย ซึ่งดูเหมือนทุกอย่างอยู่ในความคาดหมายของพวกเขาแล้ว

เมื่อเห็นฉีเจิ้นนั่งเงียบ ความใจร้อนของทุกคนก็หายไป ทุกคนค่อยๆ เงียบลงและไม่พูดอะไรอีก

กระทั่งที่ประชุมเงียบลง ฉีเจิ้นกระแอมเบาๆ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า "ดูเหมือนว่าทุกคนจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก วันนี้ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย เกรงว่าทุกคนคงยอมไม่ได้แน่"

"หยาเหว่ยพูดถูก ถึงเวลาที่เราต้องทำความสะอาดภายในแล้ว ไม่อย่างนั้น บริษัทของเราต้องพินาศในเงื้อมมือของพวกเขาแน่!"

คำพูดของฉีเจิ้นทำให้ทุกคนตกใจมาก

แม้แต่หยวนหยาเหว่ยยังไม่คาดคิดเลยว่าฉีเจิ้นจะยืนอยู่ข้างเขา

ความจริงแล้วเขาแค่จะแสดงความไม่พอใจต่อเจียงชื่อเท่านั้น ไม่คิดว่าจะทำให้เจียงชื่อถูกไล่ออกได้เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำของเขา แต่ใครจะไปรู้ว่าสถานการณ์มันช่างเปลี่ยนแปลงเร็วขนาดนี้ ฉีเจิ้นที่ดูแลเจียงชื่อเป็นอย่างดี แต่จู่ๆ นิสัยของเขาก็เปลี่ยนไป?

หรือว่าฉีเจิ้นก็รำคาญกับคำพูดพร่ำเพรื่อของเจียงชื่อเหมือนกัน?

มันอาจเป็นไปได้นะ

หยวนหยาเหว่ยแอบดีใจ เขาเฝ้ารอมาตลอดเวลา และในที่สุดก็ถึงเวลากำจัดเจียงชื่อแล้ว!

ทุกคนเงียบลง

จากนั้นฉีเจิ้นเปิดโปรเจ็กเตอร์และฉายรายชื่อชุดหนึ่งบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา

"ในนี้คือรายชื่อที่ผมรวบรวมไว้แล้ว"

"ซึ่งทุกคนในรายชื่อนี้ เป็นบุคคลที่ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ ทางบริษัทจึงต้องขอให้คุณทำการลาออกเอง"

หา?

หยวนหยาเหว่ยถึงกับตกใจ ในใจว่าสถานการณ์เริ่มไม่ถูกต้องแล้ว

จะไล่เจียงชื่อออกไม่ใช่หรือ? ทำไมต้องลิสรายชื่อออกมาด้วย?

เขาชี้ไปที่รายชื่อแล้วพูดว่า "ประธานฉี คุณหมายความว่าไงครับ? ผมฉังหยังทำงานอย่างยากเย็นแสนเข็ญในบริษัทมานานขนาดนี้ แต่ตอนนี้คุณจะไล่ผมออกตามใจชอบได้เหรอครับ?"

มีคนเป็นผู้นำ ก็ย่อมมีผู้ตาม

ทุกคนทยอยกันลุกขึ้นและเรียกร้องขอคำอธิบายที่สมเหตุสมผลจากฉีเจิ้น

พวกเขาไม่ได้กินข้าวฟรีอย่างเดียว จะไล่พวกเขาออกตามใจชอบได้อย่างไร? ถ้าหากวันนี้ไม่มีคำอธิบายที่สมเหตุสมผล พวกเขาจะรื้อทั้งเครื่องประดับดาวฤกษ์ทิ้งแน่นอน

หยวนหยาเหว่ยนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างมั่นใจและแอบนินทาในใจว่า 'จะมาไม้แข็งงั้นหรือ? เหอะๆ คิดว่าคุณเป็นประธานบริษัทแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นหรือ? ฝันไปเถอะ! เพราะสาขาในเจียงหนานเป็นของเขาหยวนหยาเหว่ยมานานแล้ว'

จากนั้นมีผู้บริหารที่ดูแข็งแรงคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยความโกรธ เขาหยิบแก้วในมือและเดินเข้ามาเพื่อจะเอาแก้วฟาดใส่หน้าฉีเจิ้น

แต่ว่า......

ก่อนที่แก้วจะฟาดลงมา เจียงชื่อก็เตะเขาออกไป ผู้บริหารคนนี้ก็กระเด็นออกไปพร้อมกับแก้วไวน์ในมือและกระแทกเข้ากับผนังด้วยความรุนแรง และเกือบจะเป็นลมทาที่

ซึ่งการเตะครั้งนี้ทำให้ทุกคนสงบลงอีกครั้ง

หยวนหยาเหว่ยยกมือส่งสัญญาณเพื่อให้ทุกคนหยุดทะเลาะกัน จากนั้นลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ประธานฉี คุณคิดผิดแล้ว ถ้าคุณคิดจะใช้กำลังในการเอาชนะใจทุกคน ตอนนี้เป็นสังคมแห่งกฎหมาย วิธีนี้ของคุณใช้ไม่ได้ผลหรอก"

ฉีเจิ้นยิ้มตอบ "ไม่ ผมไม่ได้คิดจะใช้กำลังในการแก้ไขปัญญา แต่ผมว่าทุกคนก็น่าจะเห็นกันแล้วนะ เมื่อกี้เจียงชื่อก็แค่จะป้องกันตัว"

"ได้สิ" หยวนหยาเหว่ยพยักหน้าแล้วถามต่อ "ถ้าอย่างนั้น ผมขอให้ประธานฉีให้เหตุผลที่เหมาะสมว่า ทำไมถึงไล่พวกเราออก? ถ้าคุณไม่มีเหตุผลที่ดีพอ พวกเราจะ......"