จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 877

ตั้งแต่ครั้งแรกเจียงชื่อก็เดาไว้แล้วว่าทังเจียเหวินจะต้องมาหาเขาที่คลินิกเหรินจื้อ ถึงอย่างไรปัญหาที่สือควนก่อขึ้น เพียงทังเจียเหวินผู้เดียวนั้นไม่สามารถจัดการได้แน่นอน

ต่อให้เจียงชื่อเอง ก็ต้องใช้หลายชั่วโมงในการวิจัยยาที่สามารถระงับออกมาได้

ดังนั้นครั้งแรกหลังจากที่เจียงชื่อออกจากรั้วมหาวิทยาลัยก็ตรงมาที่คลินิกเหรินจื้อเลย จุดประสงค์ก็คือเพื่อเร่งเวลาในการวิจัย 'ยาถอนพิษ' เพราะว่าวัตถุดิบยาต่างๆ ของคลินิกเหรินจื้อนั้นค่อนข้างที่จะครบครัน ดังนั้นการมาวิจัยที่นี่ก็ถือว่าสะดวกมาก

เขาก็คิดได้ว่าทังเจียเหวินก็จะต้องมาด้วย ดังนั้นจึงได้พูดกับซินยุ่นว่า ถ้าทังเจียเหวินมาแล้ว ก็ให้เขารอสักครู่ รอจนกระทั่งให้เจียงชื่อวิจัยยาถอนพิษออกมาได้ก่อนก็จะออกมา

ผลสุดท้ายกลับกลายเป็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดเช่นนี้

หลังจากที่ซินยุ่นได้ทราบว่าเจียงชื่อถูกเหยียดหยามแล้ว ไฟโทสะที่อยู่ในก้นบึ้งจิตใจของสาวน้อยก็ปะทุขึ้นมา จะต้องทำการสั่งสอนทังเจียเหวินให้ได้

มีแต่สตรีและคนถ่อยที่เข้าด้วยได้ยาก

ซินยุ่นไม่ได้คุยด้วยง่ายเหมือนเจียงชื่อ เมื่อเห็นทังเจียเหวินมา จึงให้เขารอเก้อทันที

นี่ก็ถือว่าเป็นการทำตามสิ่งที่เจียงชื่อสั่งการมาแล้ว ถึงอย่างไรเจียงชื่อก็แค่บอกว่าให้ทังเจียเหวินรออยู่ข้างนอก ไม่ได้บอกเสียหน่อยว่าให้รออย่างไร

สำหรับการคุกเข่า นั่นก็เป็นสิ่งที่ทังเจียเหวินเลือกเอง ซินยุ่นไม่ได้ขอร้องให้เขาเสียหน่อย

ซินยุ่นรู้สึกไม่ยุติธรรมแทนเจียงชื่อ

ยิ่งกว่านั้น ภายในใจของซินยุ่น เจียงชื่อก็คือคนที่สมบูรณ์แบบ

ซินยุ่นรักเจียงชื่ออย่างลึกซึ้ง แม้ว่าชาตินี้จะไม่มีความเป็นได้ที่จะได้อยู่กับเขา ทว่าซินยุ่นก็ไม่มีทางอนุญาตให้คนอื่นมาเหยียดหยามเจียงชื่อเป็นแน่

เจียงชื่อพูดด้วยง่าย ซินยุ่นไม่ตอบตกลงเด็ดขาด!