จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 897

เจียงชื่อมองเหวยซือด้วยรอยยิ้มจางๆ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายกายไม่สบายใจ

"ผู้จัดการทั่วไปเหวยซือ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร?"

"หินของผมเอง ผมจะไปทำอะไรกับมัน?"

เหวยซือก็รู้สึกว่าตนเองพูดผิดไป ของของเขาเองจะไปทำอะไรได้?

แต่ก็ต้องบอกว่า ต้องมีการทำอะไรกับมันแน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่สถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น แต่ละคนทยอยได้หินชั้นหนึ่งทีละคน

เศษหินขยะเหล่านั้นของเขาจะกลายเป็นหินชั้นหนึ่งไปได้อย่างไร ?

เหวยซือกัดฟันดูต่อไป

ยิ่งดูก็ยิ่งผิดหวัง ยิ่งดูก็ยิ่งกลัว ยิ่งดูเลือดก็ยิ่ง 'เดือดพล่าน' มากขึ้นเท่านั้น

ในช่วงเวลาต่อมา เหวยซือก็ได้เห็นช่วงเวลาอัศจรรย์จริงๆ คุณภาพของสินค้าล็อตนั้นของเครื่องประดับดาวฤกษ์นั้นสูงมาก หินเกือบ 1/3 เป็นหินชั้นหนึ่ง

ไม่เพียงแต่เครื่องประดับระดับดาวฤกษ์เท่านั้น แต่บริษัทอัญมณีอื่นๆ ก็มีอัตราการขายสูงเช่นกัน

เหล่าคนดังต่างทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว ตื่นเต้นสุดๆ พากันยกมือขึ้นเพื่อบอกว่าต้องการซื้อทันที

"หินก้อนต่อไปของเครื่องประดับดาวฤกษ์ ฉันขอซื้อ!"

"ก้อนต่อไป ฉันเอา"

ในช่วงเริ่มต้นของกิจกรรมนี้ เจียงชื่อได้ตั้งกฎว่าหินทุกก้อนสามารถซื้อได้ก่อนที่จะถูกตัด

ทุกก้อนสามแสนราคาเดียว

ราคานี้ค่อนข้างแพง ปกติจะไม่สูงขนาดนี้

ดังนั้นในตอนแรก ทุกคนจึงมีท่าทีตั้งตารอ ไม่มีใครอยากจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อซื้อมัน แต่เมื่อพวกเขาเห็นหินชั้นหนึ่งออกมาก้อนแล้วก้อนเล่า พวกเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

มันคุ้มค่าสำหรับเงินเดิมพันสามแสน

จากอัตราการขายสินค้านี้ หินทุกๆ สามก้อนจะมีหนึ่งก้อนที่เป็นชั้นหนึ่ง หมายความว่า ทุกๆ สามก้อนจะมีผู้โชคดีหนึ่งคน

ทุกคนต่างก็อยากเป็นผู้โชคดีคนนี้

เพียงชั่วครู่บรรยากาศก็คึกคักขึ้นมา หินทุกก้อนถูกซื้อก่อนที่จะตัด

เจ้าหน้าที่จะลงทะเบียนและทำเครื่องหมายทีละคนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด

ยิ่งคนซื้อมากเท่าไร เจียงชื่อก็ยิ่งทำเงินได้มากเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะขายหินชั้นหนึ่งในราคาต่ำ แต่ก็สามารถ'จับ' ข้าราชการชั้นสูงและคนดังเหล่านี้ได้

ทำให้พวกเขาผูกติดอยู่กับเครื่องประดับดาวฤกษ์อย่างเหนียวแน่น

เงิน เมื่อไหร่ก็หาได้ แต่มีโอกาสไม่มากนักที่จะผูกมัดคนเหล่านี้

ความคิดของเจียงชื่อทุกคนรู้อยู่แก่ใจดี แต่กลับไม่มีใครหนีพ้น ทุกคนเต็มใจที่จะกระโดดเข้ามา