จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 90

บทที่90 โปรดช่วยฉันด้วย

เธอจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และเดินไปที่ประตูห้องด้วยความผิดหวังเล็กน้อย ความรู้สึกของการที่อารมณ์กำลังมาแต่กลับถูกขัดจังหวะอย่างกะทันหันนั้นมันแย่มาก

ทันใดนั้นติงเมิ่งเหยนก็เดินกลับไปที่เจียงชื่อ แล้วก้มลงจูบแก้มของเจียงชื่ออย่างหนัก ด้วยริมฝีปากที่อ่อนนุ่มสีชมพูของเธอ

“นี่คือค่าชดเชยเล็กน้อยสำหรับคุณ”

หลังจากพูดเสร็จเธอก็วิ่งออกจากห้องพร้อมกับแก้มที่แดงระเรื่อ

เจียงชื่อตกตะลึง และเขายังไม่หายอึ้งจากการจูบที่อ่อนโยนเลย

เขานอนลงหลับตาและนึกถึงความดีงามในตอนนั้น นึกถึงใบหน้าที่เขินอายของติงเมิ่งเหยน นึกถึงริมฝีปากสีชมพูที่อ่อนโยน

เจียงชื่อใช้เวลาทั้งคืนเพียงลำพัง

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เจียงชื่อตื่นแต่เช้ารับประทานอาหารเช้า และรีบไปที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง

ในเวลาประมาณสิบโมงเช้า หัวล้านหลงพาชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งไปที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง ตามคำสั่งของเจียงชื่อ และยืนอยู่ที่ประตูอย่างมีระเบียบ ไม่กล้าขยับไปไหนเลย

เจียงชื่อเรียกหัวล้านหลงเข้ามาในห้องทำงานเพียงลำพัง

ไม่พูดมากสักคำ

เขาวางบัตรธนาคารไว้ตรงหน้าหัวล้านหลงและพูดอย่างตรงไปตรงมา “หัวล้านหลง จำสัญญาที่ฉันให้กับนายในตอนนั้นได้ไหม?”

หัวล้านหลงพยักหน้า “จำได้”

“เอาล่ะ ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันจะทำตามสัญญา” เจียงชื่อแตะบัตรธนาคารที่ปลายนิ้วของเขาและพูดว่า “ฉันสัญญากับนายว่า ฉันจะนำค่าตอบแทน15ล้าน มาให้ทีมของนายทุกเดือน การ์ดใบนี้นายเก็บไว้ ในนี้มีเงินฝาก15ล้าน  ซึ่งเป็นค่าตอบแทนของพวกนายสำหรับการติดตามฉันในเดือนนี้ จากนี้ไปในวันนี้ของทุกเดือน ฉันจะให้คนโอนเงิน15ล้านเข้าการ์ดนี้”

หัวล้านหลงรู้สึกดีใจมาก “ขอบคุณครับเฮียเจียง!”

“นอกจากนี้ ฉันจะหางานสุจริตให้พวกนายทำ จากนี้ไปพวกนายเป็นพนักงานของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง และบริษัทจะให้สวัสดิการกับพวกนายเหมือนพนักงานคนอื่นๆ รวมประกันสังคม5อย่างและกองทุนที่อยู่อาศัยหนึ่งกองทุน จะช่วยพวกนายจ่ายครบแน่”