จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 91
บทที่91 เรื่องของเด็กยังไงข้าต้องยุ่ง
เจียงชื่อขมวดคิ้ว เด็กเล็ก ๆ เข้ามาพัวพันได้อย่างไร?
“อธิบายให้เข้าใจสิ”
หัวล้านหลงปัดน่องสองสามที “เอ่อ ผมก็พูดไม่ถูกเช่นกัน ยังไงผมเรียกให้เขามาอธิบายด้วยตนเองดีกว่า”
“ก็ดี”
ไม่นานนัก หัวล้านหลงเรียกคนรูปร่างผอมคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาก็หัวล้านเหมือนกัน อย่ามองว่าเขาผอม ผอมแต่มีกล้ามเนื้อ อยู่ในจำพวกคนตัวสั้นแข็งแรง
หัวล้านหลงพูดว่า “เฮียเจียง คนนี้น้องชายผมชื่อ กู่หลัง”
เจียงชื่อหัวเราะ มีเอกลักษณ์จริง ๆ ช่างเหมือนกับหมาป่าผอมหนังติดกระดูก
หัวล้านหลงใช้สายตามองไปที่กู่หลัง “เจ้าอธิบายเรื่องนั้นให้เฮียเจียงฟังสิ บางทีเฮียเจียงอาจจะมีวิธีช่วยเจ้าได้”
กู่หลังลนลาน “อ่า? จะดีเหรอ? เอาเรื่องไม่เป็นเรื่องไปรบกวนเฮียเจียง”
เจียงชื่อโบกมือ “พูดมาสิ”
“เอ่อ ก็ได้” กู่หลังพูดต่อว่า “ลูกของผมอายุ6ขวบ ควรจะเข้าเรียนอนุบาลได้แล้วใช่ไหม? หลายวันก่อนผมพาเขาไปสมัครเรียน เรื่องไม่เป็นอย่างที่คิด โรงเรียนอนุบาลทางนั้นไม่รับเข้าเรียน เหตุผลก็คือผมเป็นพวกอันธพาล พูดจามุทะลุ ผมจะพูดอย่างไรก็ไม่ยอมรับเข้าเรียน”
“เฮียเจียง คุณคิดดูสิว่ามันใช้ได้เหรอ? ลูกผมไม่มีที่เรียนหนังสือ โตไปก็อาจเป็นเหมือนกับผมอย่างนี้?”
“ผมทะเลาะกับภรรยาแทบทุกวันก็เพราะเรื่องนี้ มันน่าโมโหนัก”
เจียงชื่อกลั้นหัวเราะ
คนนี้ด่าตนเองยังด่าได้สะใจนัก
เขายกมือขึ้นพูดว่า “คุณจะไปเรียนที่โรงเรียนไหน? พาผมไปสักครั้ง”
“เฮียเจียง จะดีเหรอ ยังต้องให้ท่านไปด้วยตัวเองอีก”
“อย่าพูดมาก นำทาง”
“ได้ครับ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก