จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 913

ท้องฟ้าเริ่มมืด เจียงชื่อก็กลับไปถึงบ้านอย่างมีความสุข

ข้อดีของการช่วยเหลือคนอื่นคือ เมื่อคนอื่นมีความสุข ในใจของเราก็จะมีความสุขเช่นกัน และความทุกข์ใจที่ผ่านมาก็จะหายไป

ในเวลาเดียวกัน การกดดันของเจียงชื่อที่มีต่อสือควนก็เพิ่มมากขึ้น เชื่อว่าภายในสามวันนี้สือควนจะดำเนินการขั้นสุดท้ายอย่างแน่นอน

เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลสือและลูกชายก็จะถูกกำจัดออกไปพร้อมกัน

เจียงชื่อเดินเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์ที่มีความสุข และทันทีที่เข้าไปในบ้าน เขาก็เห็นทุกคนในบ้านล้อมเข้ามาที่เขาแล้วต้อนรับอย่างเป็นพิเศษ

พ่อตาของเขาเสิร์ฟชามมาให้ แม่ยายก็ตักกับข้าวมาให้เขา ส่วนภรรยาของริมน้ำชาให้ ทุกคนบริการอย่างเอาอกเอาใจ

เจียงชื่อจึงถามขึ้น "คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆ ถึงดีกับผมขนาดนี้?"

ติงฉี่ซานนั่งลงแล้วถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า "พ่อน่ะ รู้สึกผิดที่พูดกับเอ็งแรงไปหน่อยเมื่อช่วงกลางวันนี้ ก็เลยอยากขอโทษเอ็ง"

ขอโทษ?

"ชื่อเอ๋อ อันที่จริง ถ้าคิดดีๆ แล้ว ช่วงนี้ครอบครัวตระกูลติงของเราที่ยังไม่ล่มสลายก็เพราะมีเอ็งอยู่นะ แต่เรากลับไม่พอใจ แล้วพูดจาไม่คิด ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ดีเลย"

ซูฉินก็พูดขึ้น "ชื่อเอ๋อ แม่กับพ่อของลูกคุยกันแล้วนะ เราจะทำตามการตัดสินใจของลูก ถ้าลูกรู้สึกเหนื่อยจากการทำงาน ลูกไม่ต้องทำก็ได้ ฝีมืออย่างลูก จะต้องกลัวว่าหางานไม่ได้ที่ไหนกันล่ะ?"

เจียงชื่อเริ่มเข้าใจ ที่แท้พวกเขาก็แค่อยากขอโทษสำหรับเรื่องในช่วงกลางวันนี้

เขาจึงยิ้มตอบ "คุณพ่อ คุณแม่ เรื่องตอนเช้าผมไม่ได้โทษพวกท่านเลยนะครับ ผมเองก็ตัดสินใจอย่างกะทันหันเกินไป ตำแหน่งดีๆ อย่างผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ แต่ผมกลับลาออกง่ายๆ แบบนี้ อันที่จริงแล้ว ผมไม่ควรทำแบบนั้นครับ"

ติงเมิ่งเหยนพูดขึ้น "ที่รัก ฉันคุยกับพ่อแม่แล้ว คุณลาออกจากงานเลย ช่วงนี้ยังไม่ต้องทำอะไรก่อน พักผ่อนให้เต็มที่ก่อนนะ"

"เราเป็นครอบครัวเดียวกัน เป็นครอบครัวเดียวกันก็ต้องดูแลกันสิ ที่รัก คุณเหนื่อยมาเยอะแล้ว ควรพักผ่อนบ้างนะ ส่วนเรื่องที่เหลือให้พวกเราจัดการแทนเถอะนะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงชื่อรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

ด้วยความสามารถของติงจื่อยวี่นั้น เธอจะทำอะไรเจียงชื่อได้? ไม่มีคุณสมบัติมากพอหรอก

ในเวลานี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"ใครน่ะ" ติงหงเหย้าถาม

"ผมเองครับ ข่งเหลียนเซิ่ง"

ข่งเหลียนเซิ่ง?

ติงหงเหย้าขมวดคิ้ว เขาไม่รู้จักคนชื่อนี้ด้วยซ้ำ ทำไมถึงมาที่นี่ได้?

ก่อนที่เขากำลังจะถามกลับ ติงจื่อยวี่ก็ชิงพูดขึ้นก่อน "พี่คะ เขาคือคนที่หนูเรียกมาเอง"

จากนั้นเธอก็หันไปที่ประตูแล้วพูดว่า "เขามาสิ"