เที่ยงวันที่สอง ณ โรงงานหิน
ข่งเหลียนเซิ่งถือรูปถ่ายแล้วหามุมนั่งลงเพื่อเปรียบเทียบคนที่เดินผ่านไปมาทีละคน
ซึ่งลูกมือของเขาทั้งหมดนั้น ไม่มีใครหน้าเหมือนเจียงชื่อเลยสักคน ส่วนคนที่คล้ายคลึงกันไม่มากนั้น เขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับอัญมณีเลยแม้แต่น้อย
ช่วยไม่ได้ จำเป็นต้องออกมาหาข้างนอก
ซึ่งโดยทั่วไปแล้ว ผู้คนที่อยู่ในโรงงานหินแบบนี้ต้องมีความรู้เกี่ยวกับหินไม่มากก็น้อยอยู่แล้ว ดังนั้น แค่หาคนที่คล้ายกับเจียงชื่อในนี้ ถึงเวลาตกลงราคากันเสร็จก็สามารถใช้งานได้แล้ว
เขาจึงเทียบใบหน้ากันทีละคน และรอต่อไปทีละคน
ณ ช่วงเวลาตะวันโด่งฟ้า
ชายคนหนึ่งก็เข้ามา ใบหน้าคมคาย รูปร่างแข็งแรง และยังเดินเตร็ดเตร่ไปตามร้านค้าต่างๆ เป็นระยะๆ
ซึ่งเขาคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเจียงชื่อ
แม้เขาจะเตรียมลาออกจากงานแล้ว แต่เขาก็ยังคิดหาเหตุผลที่จะไปคุยกับฉีเจิ้นไม่ได้
ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเตรียมของขวัญสักชิ้นหนึ่งให้ฉีเจิ้น ทำให้ฉีเจิ้นดีใจก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องขอลาออก
ในวันนี้ เขามาที่โรงงานหินก็เพื่อจะเลือกซื้อหินชั้นหนึ่งให้เป็นของขวัญกับฉีเจิ้น เพื่อเขาจะได้สะดวกคุยกับฉีเจิ้นในภายหลัง
เจียงชื่อมองซ้ายมองขวา และได้เดินผ่านตรงหน้าของข่งเหลียนเซิ่ง
ข่งเหลียนเซิ่งที่ถือรูปถ่ายและกำลังเปรียบเทียบอยู่ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที
แม่ย้อย คล้ายมาก!
เขาจึงรีบลุกขึ้นไปขวางทางของเจียงชื่อแล้วเปรียบเทียบเจียงชื่อกับในภาพถ่ายนั้นอย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นคิ้ว ดวงตา จมูก ปาก ทุกอย่างเหมือนก๊อบปี้วางไม่ผิด
ข่งเหลียนเซิ่งดีใจจนแทบหุบปากไม่ได้
แต่เจียงชื่อกลับทำหน้ามึนงง เพราะจู่ ๆ ชายคนนี้ก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแล้วจ้องมองเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ไม่เพียงแค่นั้น เขายังมองไปยิ้มไปด้วย ซึ่งทำให้คนรู้สึกขยะแขยงไม่น้อยเลย
เจียงชื่อจึงถามขึ้นว่า "คุณจะทำไร?"
ข่งเหลียนเซิ่งไม่ได้ตอบคำถามแต่ถามกลับว่า "พ่อหนุ่ม รู้เรื่องหินมากแค่ไหน?"
เจียงชื่อตอบกลับ "ไม่มากหรอก ก็รู้แค่พื้นฐานเท่านั้น"
และนี่คือความจริง
ข่งเหลียนเซิ่งพยักหน้า มีความรู้พื้นฐานก็พอแล้ว อย่างน้อยก็พอมีความรู้เกี่ยวกับหินไม่มากก็น้อย ที่สำคัญหน้าเขาเหมือนมาก คนนี้ต้องเป็นตัวปลอมที่ดีที่สุด
ขั้นตอนต่อไป ก็ขึ้นอยู่ว่าบุคคลนี้เต็มใจจะขึ้นเรือไปพร้อมกันหรือไม่
ข่งเหลียนเซิ่งถามต่อ "พ่อหนุ่ม แล้วคุณรู้จักเจียงชื่อไหม?"
เจียงชื่อขมวดคิ้ว ในใจยังสงสัยว่าเขาคนนี้ตั้งใจหรือแค่แกล้ง?
แต่ดูจากรูปลักษณ์ของเขาแล้ว มันดูกวนประสาทมาก ถึงแม้จะตัดสินคนที่ภายนอกไม่ได้ แต่ดั่งเช่นคำโบราณว่า 'ลักษณะของคนเกิดจากจิตใจหนุนส่ง'
ยิ่งคนหน้าตาแบบนี้ยิ่งต้องระวังให้มากขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...