จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 917

หยวนไท่รอแล้วรอเล่าอยู่ที่หน้าประตู ไม่นานหลังจากนั้น สองพี่น้องติงหงเหย้ากับติงจื่อยวี่ก็มาถึง

เขาจึงเชิญทั้งสองเข้าไปในห้องรับแขกของบริษัทด้วยความเคารพ และมอบหมายให้กับเลขาของเขาเสิร์ฟชาเถี่ยกวานอินสองแก้วให้กับทั้งสอง

หยวนไท่พูดอย่างสุภาพว่า "ท่านผู้มีเกียรติทั้งสองท่านครับ การมาเยือนของพวกท่าน เป็นพรให้กับฉางเหอ จิวเวลรี่ของเราและทำให้เราเจริญรุ่งเรืองจริงๆ นะครับ"

ติงจื่อยวี่แอบเยาะเย้ยในใจ

อย่าเพิ่งดีใจไป อีกเดี๋ยวเจอของจริงแล้วคุณจะดีใจไม่ออก!

ติงจื่อยวี่จิบชาเบาๆ แล้วตอบว่า "เถ้าแก่หยวนไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันกับเจียงชื่อสนิทกันมาก การที่จะให้เจียงชื่อมาเซ็นสัญญากับคุณนั้น มันขึ้นอยู่กับคำพูดประโยคเดียวของฉันเท่านั้น คุณไม่ต้องให้ความสำคัญขนาดนั้นหรอกนะ"

สนิทกันมาก?

ใครก็ตามที่พอรู้จักตระกูลติงนั้นต้องไม่เชื่อเรื่องไร้สาระนี้อย่างแน่นอน

มีเพียงหยวนไท่ที่ไม่มีข้อมูลและหน้ามืดตามัวคนนี้ถึงจะเชื่อ

เขาตอบอย่างสุภาพว่า "ไม่ให้ความสำคัญไม่ได้หรอกครับ เจียงชื่อเป็นถึงผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของเครื่องประดับดาวฤกษ์ เป็นคนดังในวงการนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่บริษัทเล็กๆ อย่างผมจะมีโอกาสได้พบเขา"

"ผมได้แต่เฝ้าดูบริษัทอื่นๆ เซ็นสัญญากับผู้จัดการเจียง และเฝ้าดูบริษัทเหล่านั้นเติบโตขึ้น ฉางเหอ จิวเวลรี่ของผมไม่เพียงแต่ไม่เติบโต แต่กลับด้อยลง ผมทนดูไม่ไหวแล้วจริงๆ ครับ"

"ต้องขอบพระคุณคุณติงเป็นอย่างสูงเลยนะครับ ที่ให้โอกาสนี้กับผม ไม่อย่างนั้นผมคงไม่รู้จะเชิญผู้หลักผู้ใหญ่อย่างผู้จัดการเจียงมาได้อย่างไรแล้วครับ"

ในขณะที่พูด หยวนไท่ก็ให้เลขานำกล่องสองกล่องเข้ามา เมื่อเปิดดูข้างในแล้ว พวกเขาก็พบว่ามีสร้อยคอหยกอยู่ข้างในกล่องนั้น

หยวนไท่พูดต่อ "สร้อยคอหยกสองเส้นนี้เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากผม ผมขออนุญาตมอบให้ท่านทั้งสองนะครับ"

ติงจื่อยวี่กับติงหงเหย้ามองหน้ากันและยิ้มให้กัน