จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 927

เช้าตรู่ในวันนี้ เจียงชื่อมาถึงโรงแรมที่หรูหราที่สุดในเขตเจียงหนานเพียงลำพัง และได้จองห้องอาหารวีไอพีขนาดใหญ่ที่พอจะรองรับได้ยี่สิบคน

ในเวลาเดียวกัน เขาก็สั่งให้พ่อครัวเริ่มเตรียมอาหาร

วันนี้เขาตัดสินใจทำบางอย่าง

จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหามู่หยางอี

"ฮัลโหลครับลูกพี่ มีเรื่องอะไรจะสั่งเหรอครับ?"

เจียงชื่อเงียบไปสักพักแล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ "ช่วยเรียกหัวหน้าแผนกทั้งหมดมาหาผมที เดี๋ยวผมจะส่งตำแหน่งให้คุณ"

มู่หยางอีถึงกับตกใจ "ลูกพี่ครับ ลูกพี่คิดจะทำอะไรครับ?"

เจียงชื่อถอนหายใจยาวๆ

"มาเขตเจียงหนานนานขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยแสดงตัวตนต่อสาธารณะมาก่อนเลย ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ต้องแสดงตัวตนแล้วมอบหมายงานบางอย่างแล้วล่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่หยางอีก็รู้สึกถึงความผิดปกติ เขาอยู่กับเจียงชื่อมานานหลายปีแล้ว ซึ่งเข้าใจนิสัยใจคอของเจียงชื่อเป็นอย่างดี

"ลูกพี่ครับ หรือว่าลูกพี่......จะไม่ทำต่อแล้ว?"

เจียงชื่อถึงกับหัวเราะออกมา "คุณเข้าใจผมดีที่สุด"

"ไม่นะครับลูกพี่ ตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงเป็นที่จับตามองของผู้คนตั้งมากมาย ลูกพี่จะวางมือง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไงครับ? เบื้องบนต้องไม่ยอมแน่?"

เจียงชื่อตอบ "ในตอนแรก ผมเคยบอกแล้วว่าผมจะรับช่วงต่อแค่ชั่วคราวเท่านั้น หลังจากทำให้สถานการณ์ในเขตเจียงหนานสงบลง ผมจะทำการเปลี่ยนมือ และตอนนี้สถานการณ์ของเขตเจียงหนานก็แทบจะดีหมดแล้ว ผมก็อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม ๆ เรียบง่าย ๆ บ้าง แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอ?"

มู่หยางอีตอบ "ผมไม่สนใจอะไรมากมายหรอกครับ แต่ไม่ว่าลูกพี่ของผมอยู่ไหน ผมก็จะอยู่ที่นั่นครับ!"

เจียงชื่อยิ้มเบาๆ "พอแล้ว รีบไปนัดคนมาให้ผม วันนี้ผมจะแบ่งงานให้เรียบร้อยเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเกษียณอายุของผม"

"รับทราบ ผมจะจัดการทันทีครับ"

ขณะที่เขากำลังจะวางสาย เจียงชื่อก็เสริมอีกประโยคหนึ่ง "ครั้งนี้ต้องแจ้งให้ชัดเจนว่านี่คือคำสั่งจากเจียงชื่อ ผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนาน ให้พวกเขาทุกคนมาร่วมงานเลี้ยงด้วย!"

"รับทราบครับ ผมจะทำตามที่ท่านมอบหมายครับ"

หลังจากสั่งงานเสร็จ เจียงชื่อก็กดวางสาย