จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 926

เผิงหย่าหลิงยิ้มอย่างชั่วร้าย "เรื่องแบบนั้น จะให้พูดตรงๆ ได้ไงล่ะ? คุณก็แค่อุ้มฉันขึ้นไปชั้นสอง แล้ววางฉันลงบนเตียง จากนั้นทำในสิ่งที่คู่รักเขาทำกันไง"

ติงหงเหย้าไม่ใช่คนโง่ แล้วเขาจะไม่รู้ความหมายนี้ได้อย่างไร?

แต่เขาทำไม่ลงจริงๆ

ยังไม่ต้องพูดถึงการที่เขาไม่ชอบเผิงหย่าหลิง แค่อำนาจที่น่ากลัวที่อยู่เบื้องหลังของผู้หญิงคนนี้เขาก็เกินต้านแล้ว ความจริงเขาแค่ตั้งใจจะรับปากในคำพูดเท่านั้น ไม่คิดว่าจะต้องกระทำเรื่องแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ

แต่เผิงหย่าหลิงไม่ปล่อยโอกาสให้เขาทำตัวปากไม่ตรงกับใจเลย

ในเมื่อเขารับปากแล้ว เขาจะต้องกระทำออกมาให้เห็นด้วย และด้วยวิธีนี้ เธอถึงจะยอมช่วยเขา

เอาไงดี?

ติงหงเหย้าได้แต่มองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเขา ถ้าเขาเลือกที่จะหันหลังเดินจากไป ชีวิตนี้ของเขาก็จะหมดหวัง เขาจะถูกเจียงชื่อกดขี่ไปตลอดชีวิต ดังนั้น เขาจึงต้องพึ่งพาอำนาจของตระกูลจ้าวเท่านั้น

เขาไม่มีทางเลือกอื่นอีก

อุ้ม!

ติงหงเหย้าไม่พูดอะไรอีก เขาได้แต่ก้าวไปข้างหน้าแล้วอุ้มเผิงหย่าหลิงขึ้นมา

ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ เขาอุ้มเผิงหย่าหลิงไว้แล้วเดินขึ้นบันไดทีละขั้น

ในขณะนี้ เผิงหย่าหลิงเหมือนเจ้าหญิงองค์หนึ่งที่ถูกเจ้าชายอุ้มไว้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เธออดไม่ได้ที่จะโอบกอดรอบคอของติงหงเหย้าแล้ววางจูบบนใบหน้าของเขา

แม้เผิงหย่าหลิงจะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ชอบเธอเลย แม้เธอจะรู้ว่าเบื้องหลังความสัมพันธ์นี้จะเป็นการหวังผลประโยชน์

แต่นั่นไม่สำคัญ

ในชาตินี้ แม้เธอจะไม่สามารถได้ใจของติงหงเหย้าไปครอง แต่แค่ได้ร่างกายเขาเธอก็พอใจแล้ว

หลังจากขึ้นไปถึงชั้นบน ประตูห้องถูกปิดลง

ทั้งสองก็เริ่มทำในสิ่งที่คู่รักควรทำกัน

ค่ำคืนนี้ ติงหงเหย้ายอมสละศักดิ์ศรีของตน ค่ำคืนนี้ เผิงหย่าหลิงก็ไม่เหงาอีกต่อไป

เช้าวันรุ่งขึ้น

ในห้องโถงของวิลล่า เผิงหย่าหลิงนั่งอยู่บนโซฟาถัดจากติงหงเหย้า และโซฟาตรงข้ามคือติงจื่อยวี่ที่ไม่ได้หลับนอนมาทั้งคืน

เมื่อมองดูความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายกับเผิงหย่าหลิง ติงจื่อยวี่ก็รู้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกับทั้งสอง

แต่เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว พูดไปก็ไม่มีประโยชน์