จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 945

เวลาสองทุ่ม ตึกสำนักงานใหญ่ของตระกูลติง ภายในห้องประชุม

ถึงแม้ท้องฟ้าจะมืดไปหมดแล้ว ภายในห้องประชุมของตระกูลติงยังคงอัดแน่นไปด้วยคน ที่สำคัญคือสีหน้าของทุกคนต่างไม่ปกติ

ไม่ใช่เรื่องอื่น มีเพียงสาเหตุเดียวเท่านั้น----เจ้าบ้านของตระกูลติงติงหงเหย้าถูกจับแล้ว!

คนที่ถูกจับเหมือนกันก็ยังมีติงจื่อยวี่อีกคน

ทั้งคู่ถือเป็นเสาหลักของตระกูลติงในตอนนี้เลย การที่ทั้งสองถูกจับไปพร้อมกัน บริษัทติงหรงก็อาต้องเจอกับมรสุมครั้งใหญ่เลยก็ได้

ด้วยเหตุนี้จึงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องเรียกรวมทุกคนมากลางดึกเพื่อหารือกันว่าควรทำอย่างไรดี

คนที่อยู่ตรงนี้ต่างก็เป็นผู้ใต้บัญชาของติงหงเหย้าทั้งนั้น พวกเขากำลังคิดหาวิธีว่าจะช่วยติงหงเหย้าออกมาได้ยังไง

ปัญหาคือ จนถึงตอนนี้ติงหงเหย้าทำอะไรผิดพวกเขายังไม่รู้เลย

ประชุมอยู่ตั้งนานก็ยังไม่ได้ข้อสรุป

ในตอนที่พวกเขาหารือกันถึงครึ่งทางนั้น ประตูของห้องประชุมก็ไดเปิดออก คนกลุ่มหนึ่งได้เดินเข้ามา

คนที่เข้ามาต่างก็เป็นคนที่คุ้นเคย

ติงจ้ง ติงเฟิงเฉิง ติงเมิ่งเหยนและเจียงชื่อนั่นเอง!

ติงจ้งได้นั่งลงบนที่นั่งที่เคยเป็นของประธานอย่างไม่เกรงใจ กวาดตามองทุกคนอย่างไม่ชอบใจ และพูดออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า "ดึกดื่นแบบนี้ พวกคุณมาประชุมเรื่องอะไรกัน?"

รองประธานคนหนึ่งตอบว่า "นายท่าน คุณเองก็น่าจะรู้ ไม่รู้ทำไมอยู่ๆเจ้าบ้านถึงโดนจับ เรากำลังหาทางอยู่ว่าจะช่วยเขาออกมายังไง ถ้าเรื่องนี้เกิดเลยเถิดขึ้นมา มันก็จะสร้างผลกระทบอันมหาศาลให้กับผลประโยชน์ของตระกูลติงนะครับ"

ติงจ้งขำออกมาทีหนึ่ง "ไม่ต้องหารือแล้ว ไม่มีทางช่วยติงหงเหย้าออกมาได้หอก"

"นายท่านพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงครับ? เขาเป็นหลานแท้ๆของคุณนะครับ คุณไม่ควรมาซ้ำเติมเขาในเวลาแบบนี้นะครับ!"

คนส่วนใหญ่ที่อยู่ตรงนั้นต่างก็เป็นลูกน้องที่ภักดีของติงหงเหย้าทั้งนั้น

พวกเขารู้ดี ว่าการที่ติงหงเหย้าถูกจับ ติงจ้งต้องเป็นคนแรกที่ก้าวออกมาชิงตำแหน่งเจ้าบ้านอย่างแน่นอน

การเป็นลูกน้องที่ภักดี พวกเขาจึงจำเป็นต้องรักษาตำแหน่งของติงหงเหย้าเอาไว้ให้ได้ จนติงหงเหย้ากลับมา ยังไงผลประโยชน์ของพวกเขาก็พัวพันอยู่กับติงหงเหย้า ยังไงก็ไม่มีทางยอมให้ติงหงเหย้าลงจากตำแหน่งเด็ดขาด

ติงจ้งจ้องมองทุกคนทีอยู่ตรงนั้น "ทำไม พวกคุณคิดจะปกป้องติงหงเหย้าอยู่แบบนี้ใช่มั้ย?"

รองประธานตอบ "มันก็แน่นอนอยู่แล้วครับ ในใจของเรา เจ้าบ้านนั้นเป็นตำแหน่งที่ไม่มีใครสามารถเข้ามาแทนได้ ไม่ใช่แค่ผม ทุกคนในการประชุมคณะกรรมการต่างก็ยอมรับในตำแหน่งเจ้าบ้านของติงหงเหย้าทั้งนั้น! ต่อให้จะโดนจับ คนอื่นก็อย่าคิดที่จะฉวยโอกาส"

ติงจ้งจ้องมองผู้คนในงานประชุมคณะกรรมการแล้วถามไปว่า "นี่พวกคุณยังอยู่ข้างติงหงเหย้าใช่มั้ย?"

ตัวแทนคนหนึ่งของคณะกรรมการได้ตอบว่า "แน่นอน พวกเราจะต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ของท่านเจ้าบ้าน ขอเตือนคนที่กำลังคิดไม่ซื่อไว้เลย ล้มเลิกความตั้งใจนี้ไปซะ!"

รองประธานแอบดีใจอย่างเงียบๆ

ขอแค่คณะกรรมการไม่เห็นชอบ ติงจ้งก็ไม่มีทางแย่งตำแหน่งเจ้าบ้านกลับไปได้อย่างแน่นอน

ต่อให้มีแรงจูงใจ ด้วยตำแหน่งที่ต้อยต่ำขอติงหงเหย้ากลับกล้าลงมือกับผู้บริหารระดับสูง มันไม่เท่ากับว่าถูกกำหนดให้ต้องแพ้ตั้งแต่แรกแล้วไม่ไช่เหรอ?

ตอนนี้ทุกคนในห้องต่างก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน

ติงจ้งรู้ดีว่าพวกเขาไม่ยอมเชื่อ จึงได้พูดต่อว่า "พวกคุณจะเชื่อก็ดีไม่เชื่อก็ดี แต่นี่แหละคือความจริง"

"แล้วจะบอกอะไรพวกคุณอีกอย่าง เรื่องนี้ค่อนข้างใหญ่โต ตอนนี้พวกตำรวจก็กำลังให้ความสนใจมาก และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสืบหาพวกพ้องของติงหงเหย้าอย่างเต็มที่"

ตอนที่พูด ติงจ้งก็กวาดตามองไปรอบๆ ทุกคนที่ถูกติงจ้งมองหน้าต่างก็ตกใจจนแทบช็อก

พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับติงหงเหย้า รวมถึงทำงานให้ติงหงเหย้า ถ้าตำรวจเหมารวมพวกเขาว่าเป็นพวกเดียวกัน งั้นชีวิตของพวกเขาหลังจากนี้ก็ยากที่จะได้ออกจากเรือนจำแล้ว!

พยายามฆ่าผู้บริหารระดับสูง ความผิดแบบนี้ก็มีแต่ตายกับตาย

ตอนแรกทุกคนยังไม่ยอมเชื่อ แต่ตอนนี้พอมีผลต่อชีวิตของตน พวกเขาก็เลือกที่จะเชื่อดีกว่าไม่เชื่อ

"คือว่า....นายท่าน ผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับติงหงเหย้าเลยครับ คุณอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนี้สิครับ"

"ผมเป็นแค่พนักงานเล็กๆ ไม่ได้สนิทอะไรกับเจ้าบ้าน ไม่เลยสักนิด"

"ผมยึดมั่นที่จะยืนอยู่ข้างนายท่านมาโดยตลอด ต่อต้านติงหงเหย้าอยู่เรื่อยมา จุดนี้นายท่านรู้ดีที่สุด"

เหล่าหญ้าที่เอนตามสายลมพวกนั้นต่างพากันกระโดดมาฝั่งติงจ้งกันหมด