จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 948

บุหรี่คนละมวน ยืนชมจันทร์ท่ามกลางสายลมเย็นๆ

ติงจ้งตัดพ้อออกมาว่า "จำได้ว่าตอนที่เธอกลับมา ตระกูลติงของเราเป็นตระกูลระดับสอง มีภัยทั้งในทั้งนอก คนรุ่นหลังในตระกูลก็ไม่มีใครเอาไหนสักคน เหล่าบริษัทใหญ่ๆ ข้างนอกต่างจ้องที่จะกลืนกินพวกเรา"

"พอผ่านไปปีกว่า ภายใต้การบริหารที่ทุ่มเทของเธอ ตระกูลติงก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ"

เฟิงเฉิงมีความก้าวหน้าอย่างมาก มีความสามารถมากพอที่จะขึ้นเป็นเจ้าบ้านตระกูลติง เมิ่งเหยนมีตำแหน่งที่สูงส่งกลายเป็นผู้จัดการใหญ่ของเครื่องประดับดาวฤกษ์ประจำเขตเจียงหนาน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เธอสามารถหลอมรวมตระกูลติงที่แตกซ่านเข้าด้วยกันได้"

"ตระกูลติงในตอนนี้ ยิ่งใหญ่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เชื่อว่าในเขตเจียงหนานคงไม่มีคู่ปรับอะไรอีกแล้ว อนาคตถ้าฉันตายไป ก็มีหน้าไปพบกับบรรพบุรุษแล้วล่ะ"

ติงจ้งหันมองมาที่เจียงชื่อ "ทุกอย่างมันเป็นความชอบของเธอ เจียงชื่อ ฉันต้องขอบคุณเธอมากจริงๆ!"

มันเป็นคำขอบคุณที่พูดออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ

ความฝันทั้งชีวิตของติงจ้ง ในที่สุดมันก็สำเร็จในมือของเจียงชื่อ

การที่ได้เห็นคนในครอบครัวกลมเกลียว วงศ์ตระกูลก้าวหน้าในตอนที่ยังมีชีวิต สำหรับคนแก่คนหนึ่ง มันจะมีความสุขถึงขนาดไหนกัน?

ชะงักไปครู่หนึ่ง ติงจ้งก็ได้ถามไปว่า "มีแค่จุดเดียว เจียงชื่อ เมื่อไหร่เธอจะเปิดเผยตัวตนกับเมิ่งเหยนสักที? การปิดบังแบบนี้ต่อไป มันไม่ใช่เรื่องนะ"

เจียงชื่อได้ยิ้มออกมา "อีกสามวัน ผมจะประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าทุกคนในเขตเจียงหนานครับ"

"หืม?" ติงจ้งรู้สึกตกใจเล็กน้อย "นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอจะตัดสินใจแบบนี้ ถึงตอนนั้นเมิ่งเหยนกับพวกฉี่ซานจะต้องดีใจมากแน่ๆ"

" มันก็ไม่แน่ครับ"

"ทำไมล่ะ?"

"ก็เพราะ....." เจียงชื่อส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ขมขื่น "เพราะตอนที่ผมเปิดเผยตัวตน มันก็เป็นเวลาที่ผมก้าวลงจากตำแหน่งเหมือนกันครับ"

"เธอจะสละตำแหน่งอย่างนั้นเหรอ?"

"ครับ"

สีหน้าของติงจ้งเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ในโลกใบนี้จะมีสักกี่คนที่เป็นอย่างเจียงชื่อ คือเลือกที่จะวางมือในตอนที่ตัวเองรุ่งเรืองที่สุด?